Γκουρού, τσαρλατάνοι- Νέα εποχή και Θεολογία του Προσώπου κατά τους Πατέρες.
Δύο άκρως αντίθετα πράγματα τα οποία συγχέονται σήμερα σε υπερθετικό βαθμό.
Ένα κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο, που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από τα πνευματικά αδιέξοδα των πολιτών, και συμβαδίζει με έναν εν εξελίξει ανορθολογικό πνευματικό ολοκληρωτισμό.
Ορατό σημάδι του είναι η ανάπτυξη στις Δυτικές κοινωνίες μιας απίστευτης ποικιλίας αποκρυφιστικών δεισιδαιμονιών και τσαρλατανισμού. Απίθανες «εναλλακτικές θεραπείες» και «μέθοδοι» ψυχο-διαλογισμού και μελλοντολογίας προβάλλονται καθημερινά από τα ΜΜΕ για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας.
Αυτό όμως που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει είναι ότι όλος αυτός ο μεταφυσικός αχταρμάς, του οποίου πολλοί έχουν γίνει ακούσιοι αναμεταδότες, αποτελεί κρίσιμο συστατικό της «Νέας Εποχής».
Αυτό όμως που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει είναι ότι όλος αυτός ο μεταφυσικός αχταρμάς, του οποίου πολλοί έχουν γίνει ακούσιοι αναμεταδότες, αποτελεί κρίσιμο συστατικό της «Νέας Εποχής».
Η φιλοσοφία του προωθείται από τις διεθνείς οικονομικο-πολιτικές ελίτ (κυρίως των ΗΠΑ) διότι διευκολύνει την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας Νέας Τάξης τους.
Η μεταφυσική φιλοσοφία του προβάλει τον ατομισμό κάτι που αντιβαίνει στη χριστιανική θεολογία του προσώπου (σ.σ. βλέπε στο τέλος), θεωρώντας ότι δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα παρά μόνο βιωματική γνώση• ότι οι κοινωνίες μπορούν να γίνουν δίκαιες όταν τα άτομα «μεταβούν» σε καταστάσεις ανώτερου πνευματισμού, και αποτελέσουν μέρος μιας «συμπαντικής συνείδησης» -συστατικά του Θεού [1].
Αυτό υποτίθεται ότι θα επιτευχθεί με τη βοήθεια «ολιστικών», «υπερβατικών» ψυχο-μεθόδων (π.χ. διαλογισμός, power γιόγκα, νιρβάνα, μετενσάρκωση, θετική σκέψη, μέθοδος Silva, μαγείες, αστρολογία), καθώς και «εναλλακτικών» ψυχο-σωματικών «θεραπειών» (π.χ. ομοιοπαθητική, βελονισμός, αγιουβέρδα, θεραπευτικό άγγιγμα, ρεφλεξολογία, κρύσταλλοι/πυραμίδες, βοτανοθεραπείες).
Η μεταφυσική φιλοσοφία του προβάλει τον ατομισμό κάτι που αντιβαίνει στη χριστιανική θεολογία του προσώπου (σ.σ. βλέπε στο τέλος), θεωρώντας ότι δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα παρά μόνο βιωματική γνώση• ότι οι κοινωνίες μπορούν να γίνουν δίκαιες όταν τα άτομα «μεταβούν» σε καταστάσεις ανώτερου πνευματισμού, και αποτελέσουν μέρος μιας «συμπαντικής συνείδησης» -συστατικά του Θεού [1].
Αυτές οι ψευδο-επιστημονικές «θεραπείες», νομιμοποιούνται στη συνείδηση της κοινής γνώμης από τις πολιτικές ελίτ, μέσω της ανοχής του βιοϊατρικού πανεπιστημιακού κατεστημένου, και της υπόθαλψής τους από μερίδα του, είτε λόγω επιστημονικής άγνοιας ή/και οικονομικών συμφερόντων και προβάλλονται βεβαίως από τα κυρίως όργανά τους τα απανταχού της γης, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Συνέπεια αυτού είναι να ασκείται στη χώρα μας η ομοιοπαθητική και ο βελονισμός ακόμα και από γιατρούς (με έγκριση των Υπουργείου Υγείας-ΕΟΦ), παρά την απόρριψή τους από τα πανεπιστήμια ως ιατρικές ειδικότητες.
Το κίνημα της «Νέας Εποχής» θέλει να θεμελιωθεί πάνω στη διάψευση των προσδοκιών των λαών για την άρση των οξύτατων κοινωνικών ανισοτήτων, που προκάλεσε η παγκοσμιοποιημένη οικονομία και η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Δηλαδή, δημιούργησαν το πρόβλημα για να δώσουν τη λύση -τους.
Επίσης, και από την οικονομική αδυναμία τους να έχουν πρόσβαση στα επιτεύγματα των βιοϊατρικών επιστημών για την αντιμετώπιση των ψυχοσωματικών τους προβλημάτων, με αποτέλεσμα να πέφτουν θύματα των ψευδο-επιστημόνων τσαρλατάνων.
Η ανορθολογική αντιμετώπιση της σχέσης του ατόμου με την κοινωνία έχει ριζώσει σε όλα τα στρώματα ανεξαρτήτως πνευματικού επιπέδου.
Για δε την «υψηλή κοινωνία», -η οποία αποτελεί και το πρώτο της εύκολο θύμα- οι «υπερβατικές», «εναλλακτικές» ψυχοσωματικές μέθοδοι αποτελούν διέξοδο στον πνευματικά ρηχό καταναλωτικό πολιτισμό της.
Το λεγόμενο αυτό κίνημα της «Νέας Εποχής» συγκροτείται από ένα διεθνές δίκτυο ασύνδετων και ετερόκλητων λεσχών, στοών, αποκρυφιστικών οργανώσεων κ.λπ., με επιρροή σε κάθε θεσμό των Δυτικών κοινωνιών [2].
Ενδεικτικά αναφέρονται η Νεκροκεφαλή και Οστά (με μέλη από την πολιτικο-οικονομική ελίτ των ΗΠΑ: π.χ. ο Μπους)[3], Πλανητική Πρωτοβουλία για τον Κόσμο της Επιλογής Μας, Συμμαχία Νέου Κόσμου, Παγκόσμια Καλή Διάθεση, Λέσχη Ρώμης, Μασονισμός, Ρόταρυ, Λάιονς, Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, Λέσχη Μπίλντερμπεργκ (με μέλη και από την Ελλάδα).
Στο μύλο της φιλοσοφίας του ρίχνουν νερό διεθνείς πολιτικοοικονομικοί οργανισμοί (π.χ. ΟΗΕ, UNESCO, Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ, ΠΟΕ) και «μη κυβερνητικές» οργανώσεις του «φιλανθρωπικού» καπιταλισμού (π.χ. Γκρινπίς [4], Διεθνής Αμνηστία).
Στη χώρα μας, η νεο-εποχίτικη φιλοσοφία διαχέεται στην κοινή γνώμη από οργανώσεις μυστικιστικού (εξωγήινου) αρχαιοελληνισμού και εθνικισμού (π.χ. Νέα Ακρόπολη, Ομάδα Έψιλον), διαλογισμού-αστρολογίας (π.χ. Πανελλήνιο Κέντρο Γνωστικών Σπουδών, Αρμονική Ζωή, Σταγόνες Σοφίας, ΟΜΑΚΙΟ, Esoterica), ειδικές βιβλιοεκδόσεις (π.χ. Οδηγός Σύγχρονης Θεραπευτικής-Μedicam), διεθνείς αλυσίδες κέντρων αδυνατίσματος (π.χ. DΝΑ, SΡΑ: παρέχουν «εναλλακτικές Θεραπείες», γιόγκα κ.ά.), κέντρα πολεμικών τεχνών (π.χ. Universal Studios), επαγγελματικούς συλλόγους ψυχο-διαλογισμού και «εναλλακτικών θεραπειών» κ.α.
Αντιπροσωπευτικότερος των τελευταίων είναι η Διεθνής Ακαδημία Ομοιοπαθητικής, ο γκουρού της οποίας, Γ. Βυθούλκας, αυτο-προδίδει την νεοεποχική και ψευδο-επιστημονική ταυτότητά της, χαρακτηρίζοντας την ομοιοπαθητική «κίνημα» [5] (η επιστήμη μόνο κίνημα δεν είναι).
Βασικοί πολιτικοί στόχοι της «Νέας Εποχής» είναι η εγκαθίδρυση Παγκόσμιας Νέας και Οικονομικής Τάξης, Πιστωτικού Συστήματος, Αρχής Τροφίμων και Νερού, Υγείας, Φορολογίας και Στρατολόγησης, υπό έναν Ηγέτη (Μεσσία), μία κυβέρνηση, γλώσσα και θρησκεία [1]• στόχοι, που ταυτίζονται με τις πολιτικές επιδιώξεις της οικονομικο-πολιτικής ελίτ των ΗΠΑ (αλλά και της ΕΕ).
Για την επίτευξη αυτών των στόχων οι ελίτ έχουν δημιουργήσει μια υπερεθνική πολιτισμική χοάνη πνευματικής ομογενοποίησης της κοινής γνώμης με τη φιλοσοφία της «Νέας Εποχής».
Σημαντικά γρανάζια της όπως προαναφέραμε είναι π.χ. τα διεθνή ΜΜΕ, το Χόλιγουντ (με ταινίες καλλιέργειας μεταφυσικών αντιλήψεων, ακόμα και σε παιδάκια π.χ. Χάρρυ Πόττερ), εκδοτικοί οργανισμοί μεταφυσικών βιβλίων (π.χ. Tara Center), διεθνή καλλιστεία και μουσικοί διαγωνισμοί (π.χ. Γιουροβίζιον), δισκογραφικές εταιρείες προώθησης της νεο-εποχικής μουσικής (και Ελλήνων συνθετών διεθνούς φήμης, π.χ. Βαγγέλης Παπαθανασίου, Yanni [6]), διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις.
Στο μύλο της φιλοσοφίας του ρίχνουν νερό διεθνείς πολιτικοοικονομικοί οργανισμοί (π.χ. ΟΗΕ, UNESCO, Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ, ΠΟΕ) και «μη κυβερνητικές» οργανώσεις του «φιλανθρωπικού» καπιταλισμού (π.χ. Γκρινπίς [4], Διεθνής Αμνηστία).
Στη χώρα μας, η νεο-εποχίτικη φιλοσοφία διαχέεται στην κοινή γνώμη από οργανώσεις μυστικιστικού (εξωγήινου) αρχαιοελληνισμού και εθνικισμού (π.χ. Νέα Ακρόπολη, Ομάδα Έψιλον), διαλογισμού-αστρολογίας (π.χ. Πανελλήνιο Κέντρο Γνωστικών Σπουδών, Αρμονική Ζωή, Σταγόνες Σοφίας, ΟΜΑΚΙΟ, Esoterica), ειδικές βιβλιοεκδόσεις (π.χ. Οδηγός Σύγχρονης Θεραπευτικής-Μedicam), διεθνείς αλυσίδες κέντρων αδυνατίσματος (π.χ. DΝΑ, SΡΑ: παρέχουν «εναλλακτικές Θεραπείες», γιόγκα κ.ά.), κέντρα πολεμικών τεχνών (π.χ. Universal Studios), επαγγελματικούς συλλόγους ψυχο-διαλογισμού και «εναλλακτικών θεραπειών» κ.α.
Αντιπροσωπευτικότερος των τελευταίων είναι η Διεθνής Ακαδημία Ομοιοπαθητικής, ο γκουρού της οποίας, Γ. Βυθούλκας, αυτο-προδίδει την νεοεποχική και ψευδο-επιστημονική ταυτότητά της, χαρακτηρίζοντας την ομοιοπαθητική «κίνημα» [5] (η επιστήμη μόνο κίνημα δεν είναι).
Βασικοί πολιτικοί στόχοι της «Νέας Εποχής» είναι η εγκαθίδρυση Παγκόσμιας Νέας και Οικονομικής Τάξης, Πιστωτικού Συστήματος, Αρχής Τροφίμων και Νερού, Υγείας, Φορολογίας και Στρατολόγησης, υπό έναν Ηγέτη (Μεσσία), μία κυβέρνηση, γλώσσα και θρησκεία [1]• στόχοι, που ταυτίζονται με τις πολιτικές επιδιώξεις της οικονομικο-πολιτικής ελίτ των ΗΠΑ (αλλά και της ΕΕ).
Για την επίτευξη αυτών των στόχων οι ελίτ έχουν δημιουργήσει μια υπερεθνική πολιτισμική χοάνη πνευματικής ομογενοποίησης της κοινής γνώμης με τη φιλοσοφία της «Νέας Εποχής».
Σημαντικά γρανάζια της όπως προαναφέραμε είναι π.χ. τα διεθνή ΜΜΕ, το Χόλιγουντ (με ταινίες καλλιέργειας μεταφυσικών αντιλήψεων, ακόμα και σε παιδάκια π.χ. Χάρρυ Πόττερ), εκδοτικοί οργανισμοί μεταφυσικών βιβλίων (π.χ. Tara Center), διεθνή καλλιστεία και μουσικοί διαγωνισμοί (π.χ. Γιουροβίζιον), δισκογραφικές εταιρείες προώθησης της νεο-εποχικής μουσικής (και Ελλήνων συνθετών διεθνούς φήμης, π.χ. Βαγγέλης Παπαθανασίου, Yanni [6]), διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις.
Μέχρι και το αγωνιστικό σκέλος των Ολυμπιακών Αγώνων έχει αλλοιωθεί από αθλήματα «ολιστικής αρμονίας» όπως π.χ. το τέι κβον ντο. Τα γρανάζια της νεοεποχικής χοάνης συμπληρώνονται από καθημερινές δόσεις ουφολογίας,αστρολογίας, μέντιουμ, τηλεοπτικών εκπομπών εξωγήινου μυστηρίου και μαγείας (π.χ. Αθέατος Κόσμος, X-Files) και βιντεοπαιχνιδιών, κλπ.
Ο υποπολιτισμικός φαύλος κύκλος κλείνει με ένα συνονθύλευμα «εναλλακτικών θεραπειών» και μεθόδων «υπερβατικής» πνευματικής διαμόρφωσης ετεροκαθορισμένων πολιτών, για την ήδη ορατή Οργουελική κοινωνία της Νέας Τάξης.
Η ανορθολογική αυτή αντιμετώπιση της σχέσης του ανθρώπου με την κοινωνία, έχει ως αντίδοτο την Ορθόδοξη πατερική Θεολογία όπου ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται έτσι όπως πλάστηκε, ως Πρόσωπο και όχι ως άτομο.
| Η έννοια του Προσώπου κατά την Πατερική Θεολογία |
Στην ορθόδοξη Πατερική θεολογία μας, δεσπόζει η έννοια του προσώπου. Ο άνθρωπος, κατά τους πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι πρόσωπο, από τη στιγμή που κοινωνεί με το Θεό, που είναι το Απόλυτο πρόσωπο και με τους άλλους ανθρώπους. Ο αρχαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας Τερτυλλιανός, θα πει πως «ένας Χριστιανός, σημαίνει κανένας Χριστιανός», θέλοντας να τονίσει μ' αυτό, πως Χριστιανός που δεν κοινωνεί με τους γύρω του, δηλαδή που δεν είναι πρόσωπο, αλλά άτομο, δεν μπορεί να είναι Χριστιανός. Άλλωστε στην Ορθόδοξη Πατερική Γραμματεία, ο Παράδεισος, είναι η κατάσταση της τέλειας κοινωνίας προσώπων των αγιασμένων ανθρώπων, με το θεό και μεταξύ τους. Ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, θα πει χαρακτηριστικά «Ο Παράδεισος, κατάστασις εστίν, καθ' ην οι δίκαιοι ελλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη Βασιλεία του Πατρός αυτών και θείο φως γεγονότες, ώσπερ Θείου φωτός γεννήματα, τον Θεόν ώσπερ φως όψονται».
Αντίθετα η κόλαση, στην ορθόδοξη Θεολογία, είναι η κατάσταση απουσίας κοινωνίας προσώπων, όπου οι αμαρτωλοί, ως άτομα πλέον και όχι ως πρόσωπα, αδυνατούν να κοινωνήσουν, με το Θεό και μεταξύ τους. Ο Αγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος είναι ιδιαίτερα κατηγορηματικός «Κόλασις εστίν, το μη θεάσασθαι, ο εις το του ετέρου πρόσωπο». Είναι συγκλονιστικό το γεγονός, πως εκφάνσεις αυτής της κόλασης , ζει ο άνθρωπος ήδη από αυτή τη ζωή, είτε μέσα στον οικογενειακό χώρο, όταν απουσιάζει η αγάπη, είτε μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, όταν κυριαρχεί η αποξένωση και ο ατομικισμός και όταν δυστυχώς, γίνεται κανόνας ζωής, η θέση του Γάλλου υπαρξιστή Σαρτρ πως «Οι άλλοι, είναι η κόλαση μου».
Για τους Πατέρες, ο άνθρωπος γίνεται πρόσωπο, από τη στιγμή που κάνει υπέρβαση του εγώ και δια της ταπεινοφροσύνης, κοινωνεί με του γύρω του. Απ' αυτό συμπεραίνεται, πως ο άνθρωπος γίνεται πρόσωπο, από την στιγμή που πατάσσει την φιλαυτία, «Την άλογο φιλία προς το σώμα» κατά τον Άγιο Συμεών το Νέο Θεολόγο.
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Σαββαΐτης στη Φιλοκαλία, υποστηρίζει πως ο Θεός, έδωσε στον άνθρωπο την ευκαιρία να είναι πρόσωπο, με δύο τρόπους. Από τη μια, με τη λογική ψυχή του, κοινωνούσε με τον πνευματικό κόσμο και δι1 αυτού, ανάγετο προς το Θεό. Μ' αυτό τον τρόπο, έχοντας εμπειρία Θεού, κοινωνούσε σωστά και με το συνάνθρωπο του. Από την άλλη με τις αισθήσεις, κοινωνούσε με τον υλικό κόσμο και πάλι δι' αυτού, ανάγετο προς το Θεό. Εχοντας έτσι αληθινή γνώση του Θεού και των όντων, είχε τέλεια, την ανάλογη μ'αυτά κοινωνία.
Σύμφωνα μ' αυτό το φιλοκαλικό Πατέρα της Ανατολής, το προπατορικό αμάρτημα ήταν η εξ' αιτίας της φιλαυτίας, τάση αυτονόμησης του ανθρώπου, έναντι του Θεού και ουσιαστικά, ο ξεπεσμός και υποβιβασμός του, από πρόσωπο σε άτομο. Ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς εύστοχα παρατηρεί «Προπατορικό αμάρτημα ήταν, η προσπάθεια του ανθρώπου να γίνει Θεός, χωρίς Θεό, εναντίον του θεού».
Έτσι κατά τους Πατέρες της Ανατολής, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει και πάλι πρόσωπο, μόνο όταν αποβάλει τη φιλαυτία, δηλαδή τον ατομικισμό του. Οι Πατέρες, βλέπουν πως αυτό γίνεται κατορθωτό, με την μετοχή του ανθρώπου, στην ασκητική λειτουργική και μυστηριακή ζωή της εκκλησίας.
Με την άσκηση ο άνθρωπος, νεκρώνει το «ίδιον θέλημα». Τότε ουσιαστικά αίρεται των ανθρωπίνων μικροτήτων και μπορεί ν' αγαπά αληθινά το συνάνθρωπο του. Μ' αυτό το σκεπτικό, ο Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής διατείνεται: «Αγαπά πάντας ανθρώπους, ο μηδέν ανθρώπινον αγαπών». Με την μετοχή του στη λειτουργική ζωή της εκκλησίας και ιδίως στην θεία Λειτουργία, που αποτελεί μια κατ' εξοχήν κοινωνία προσώπων, συναισθάνεται έντονα πως ο δρόμος που οδηγεί προς το Θεό, περνά απαραίτητα μέσα από τον πλησίον. «Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομόνοια ομολογήσομεν Πατέρα, Υιόν και Αγιον Πνεύμα Τριάδα ομο-ούσιον και αχώριστον».
Ο άνθρωπος τέλος, με την μετοχή του στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, καθίσταται κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, Θεοειδής. Γίνεται δηλαδή Θεός κατά χάριν και επομένως σ' αυτήν την κατάσταση μπορεί ν' αγαπά αυθεντικά το συνάνθρωπο του και αυτή ακόμα «την άλογον κτίσιν» δηλαδή το οικοσύστημα. Σ' αυτή την περίπτωση, ο αγιασμένος άνθρωπος, μπορεί να επαναλαμβάνει βιωματικά, και εμπειρικά την θέση του Αββά Απολλώ «Είδες τον αδελφό σου, είδες Κύριον τον Θεό σου».
Δυστυχώς στις μέρες μας, το ανθρώπινο πρόσωπο, εξευτελίζεται και κακοποιείται βάναυσα. Τα ναρκωτικά η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, οι κάθε λογής διακρίσεις, το δουλεμπόριο, που δυστυχώς στις μέρες μας φαίνεται να προσλαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις, με τραγικά θύματα φτωχούς λαθρομετανάστες, οι πόλεμοι, οι πράξεις βίας, η διαφθορά, όλα τούτα, δείχνουν μια σαφή υποτίμηση προς το ανθρώπινο πρόσωπο και μια τάση του ανθρώπου να λειτουργεί δια της φιλαυτίας, ως άτομο και όχι ως πρόσωπο, με αποτέλεσμα να γίνονται οι ανθρώπινες «κοινωνίες», η κόλαση του σύγχρονου ανθρώπου.
Η Ορθόδοξη Θεολογία, προτείνει σαν μοναδική λύση στο πρόβλημα, την ουσιαστική ένταξη του ανθρώπου, στο μυστικό σώμα του Χριστού την Εκκλησία και την βίωση της θέσης των Πατέρων της Ανατολής πως «Ο τον αδελφόν αυτού λυπών τον Θεόν λυπεί και ο τον αδελφόν αυτού θεραπεύων τον Θεόν θεραπεύει
Παραπομπές-Σχόλια
1. Berry J. H., What they believe, ΒΤΤΒ, 1990.
2. Branch C., The New Age Movement, WPProfile, 1996.
3. Βοοκ Νews, 03-03.
4. Προβάλλει «εναλλακτικές θεραπείες» (βλέπε: http://archive.greenpeace.org/others/newagep&alt.shtml).
5. Βήμα, 16-02-03.
* Ο εν λόγω γκουρού έχει συστήσει την ομάδα "Success Dynamics - Η Δυναμική τής Επιτυχίας", η οποία περιλαμβάνεται στονκατάλογο με ομάδες που είναι ασυμβίβαστες με την Ορθόδοξη πίστη.
πηγαί: |