Τι είναι η Καινή κτίσις και πώς συμμετέχουμε εμείς εις αυτήν;
Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της ΚΒ Κυριακής.
Εν δε Χριστώ Ιησού, ούτε περιτομή τι ισχύει, ούτε ακροβυστία, αλλά Καινή Κτίσις.
Εδώ ο Απόστολος Παύλος αδελφοί μου, απευθυνόμενος στους Γαλάτας, τους ομιλεί αυστηρά και τους λέγει, ότι καμιά αξία δεν έχει η περιτομή των Ιουδαίων, αλλά ούτε και η φαινομενική αρτιμέλεια των ειδωλολατρών που την λέγει ακροβυστία.
Μια καύχησις υπάρχει. Ο Σταυρός του Χριστού, και μάλιστα η Σταυρική Του Θυσία. Και αυτό διότι στη νέα κατάσταση της σωτηρίας και της πνευματικής ζωής, που προσφέρει η Θυσία και η Ανάστασις του Χριστού, καμιά αξία δεν έχουν τα παλιά σύμβολα και οι τύποι του Μωσαϊκού Νόμου, ούτε και οι αμπελοσοφίες των Εθνικών.
Αλλά αυτό που ισχύει είναι η Καινή Κτίσις. Η νέα δηλαδή πνευματική δημιουργία και αναγέννησις που παρέχεται από τον Χριστόν. Είναι μια καινούργια πνευματική ζωή, μια καινούργια πνευματική αναδημιουργία, που την κάμει όμως ο Χριστός, ο Θεάνθρωπος Κύριος.
Αυτή ακριβώς η πνευματική αναδημιουργία, είναι και το κοσμοσωτήριον έργον της θείας οικονομίας, το απολυτρωτικόν έργον του Χριστού. Και αυτό πραγματοποιείται μέσα στην Εκκλησία.
Η Εκκλησία όμως, όπως γνωρίζουμε, είναι το μυστικό Σώμα του Σωτήρος Χριστού. Και σαν Σώμα Χριστού είναι η όντως Καινή Κτίσις. Μια καινούργια δηλαδή δημιουργία που δεν υπήρχε πριν, πάνω στον πλανήτη μας, από τότε δηλαδή που δημιουργήθηκε από τον Θεό ο κόσμος.
Έτσι η Εκκλησία, είναι ένας καινούργιος κόσμος, που αναδημιουργήθηκε από τον Πανάγιο Τριαδικό Θεό, με το Αίμα όμως και τη Θυσία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού στο Γολγοθά, και με την υπερκόσμια και ακατάληπτη δόξα της ιστορικής Του Αναστάσεως.
Αυτός λοιπόν ο καινούργιος κόσμος, ο Απόστολος Παύλος τον ονομάζει Καινή Κτίση, είναι η Βασιλεία του Θεού πάνω στη γη. Είναι η Ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος μέσα στις καρδιές μας, που την βιώνουμε όμως ψυχοσωματικά, τη βιώνει ολόκληρος ο άνθρωπος και με την ψυχή και με το σώμα.
Η Βασιλεία του Θεού, εντός ημών εστί, βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος. Από πότε όμως; Η γέννησις και η δημιουργία της Καινής Κτίσεως, άρχισε από τη στιγμή που μπήκαμε στην κολυμβήθρα και βαπτισθήκαμε στο όνομα της Αγίας Τριάδος, και μυρωθήκαμε με το βασιλικό Χρίσμα του Παναγίου Πνεύματος.
Η Καινή Κτίσις αδελφοί μου, η Εκκλησία δηλαδή του Χριστού, το Σώμα του Χριστού, είναι το μοναδικό και το μόνο πραγματικό κέντρο ολοκλήρου του Σύμπαντος. Το Σύμπαν και η κοσμική ύλη γηράσκει. Φθείρεται. Αλλοιώνεται μέσα στους αιώνες που κυλούν, και στο τέλος θα χαθεί και θα καταστραφεί ολοσχερώς.
Η Εκκλησία όμως ουδέποτε γηρά, κατά τον Ιερόν Χρυσόστομο. Δεν γερνά, δεν γιράσκει δηλαδή, ποτέ. Αλλά συνεχώς ανανεώνεται από το Αίμα του Χριστού, και παραμένει, και θα παραμένει για πάντα νέα στους αιώνας των αιώνων.
Το μυστήριο όμως της Εκκλησίας ως Καινή Κτίσις είναι κάτι το ασύληπτο, το υπερθαύμαστο και το αιώνιο. Είναι δηλαδή η Ευλογημένη πολιτεία του Θεού, η Βασιλεία όπως είπαμε του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, που στην τελική της μορφή θα φανερωθεί με όλη της τη θεϊκή μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα, μέσα σε μια έκρηξη ακτίστου και υπερκοσμίου φωτός κατά την Δευτέρα του Χριστού Παρουσία.
Εμείς όμως οι βεβαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, συμμετέχουμε σ’ αυτήν την Καινή Κτίση, στην τωρινή της μορφή, με την προσωρινότητα που έχουμε στην παρούσα ζωή. Είμαστε δηλαδή μέλη της Εκκλησίας. Μέλη του Σώματος του Χριστού, μέλη της Καινής Κτίσεως.
Θα είμαστε όμως και μέλη στην τελική της μορφή, όπως αυτή υπάρχει ως Βασιλεία Θεού εις τους ουρανούς; Αυτός είναι και ο αγώνας μας. Η Εκκλησία είναι η Καινή Κτίσις, όχι μόνον επειδή δημιουργήθηκε από το Αίμα της Θυσίας του Θεανθρώπου, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, αλλά διότι δημιουργεί και καινούργιους ανθρώπους, τους Χριστιανούς. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι, οι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, θα είναι και μέλη της Εκκλησίας στην αιωνιότητα. Ασφαλώς όμως και με κάποιες προϋποθέσεις.
Μέσα στα σπλάχνα της Εκκλησίας συντελείται η νέα αυτή πνευματική κοσμογονία. Ο άνθρωπος βαπτίζεται στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και μυρώνεται όπως είπαμε με το βασιλικό χρίσμα του Αγίου Πνεύματος. Και ευθύς αμέσως κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων. Τρέφεται δηλαδή από το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού.
Ο άνθρωπος όμως όσο ζει είναι αμαρτωλός. Έτσι πολλές φορές κτυπιέται, γονατίζει, τραυματίζεται και πέφτει. Η Εκκλησία όμως σαν φιλόστοργη μητέρα, τον προτρέπει να σηκωθεί και να ξαναρχίσει νέον αγώνα, με όσα μέσα μητρικά εκείνη της παρέχει. Και έτσι αρχίζει ο αγώνας της μετανοίας. Αγώνας διαρκής και ισόβιος.
-Μετανοείτε, μας προτρέπει όλους η μητέρα Εκκλησία.
-Μετανοείτε, μας λέγει, διότι ήγγικεν η Βασιλεία των Ουρανών.
-Μετανοείτε και πιστεύετε του Ευαγγελίου, μας λέγει με άλλον Ευαγγελιστή.
-Μετανοείτε και αγωνίζεσθε ίνα εισέλθετε διά της στενής πύλης εις την ζωήν την αιώνιον.
-Μετανοείτε και προσεύχεσθε αδιαλείπτως.
-Μετανοείτε και αγαπάτε αλλήλους.
-Μετανοείτε και μακροθυμείτε προς πάντας!
-Μετανοείτε και εν παντί ευχαριστείτε.
-Μετανοείτε, αλλά και να αγαπάτε τους εχθρούς υμών και καλώς να ποιείτε τοις μισούσιν υμάς.
-Μετανοείτε και τας Ευαγγελικάς εντολάς να τηρείτε!
-Μετανοείτε και να συμμετέχετε στο Ποτήριον της Ζωής, στο Σώμα και στο Αίμα του Ιησού Χριστού μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης.
Και το θαύμα σιγά σιγά, μέρα με την ημέρα συντελείται. Η ψυχή ανακαινίζεται. Γίνεται ο νέος άνθρωπος. Ο σωστός Ορθόδοξος πιστός χριστιανός.
Η μετάνοια λοιπόν είναι το τέταρτον μυστήριο της σωτηρίας για τον χριστιανό. Γι’ αυτό και παρέχεται η σώζουσα Θεία Χάρις. Και είναι αυτή που μας καθαρίζει από τους ρίπους της αμαρτίας. Που θεραπεύει τις πληγές μας. Που μας δικαιώνει, μας αναγεννά, μας αγιάζει, μας χριστοποιεί και μας θεώνει. Μας καθιστά δηλαδή Καινή Κτίση.
Αυτή η σώζουσα Θεία Χάρις της μετανοίας, είναι αυτή που αλλάζει τα αισθήματά μας, που φωτίζει το νου και τις σκέψεις μας, που δυναμώνει τη θέλησή μας, που στρέφει το αυτεξούσιό μας προς την αρετή και που τροποποιεί προς το καλό όλες τις επιδιώξεις μας. Αλλάζει δηλαδή ολόκληρο τον εσωτερικό μας κόσμο και τις εξωτερικές μας διαθέσεις.
Η αληθινή όμως μετάνοια και συντριβή, με το γνήσιο ταπεινό της φρόνημα, αλλάζει ακόμα και τις σχέσεις μας με τον πλησίον μας έστω και αν αυτός είναι εχθρός μας και συκοφάντης. Αλλάζει επίσης και τις σχέσεις μας με τον ίδιο τον εαυτό μας.
Ναι αδελφοί μου, αυτό είναι το θαυμαστό εργαστήριο της Εκκλησίας, που με τα τέσσερα σωστικά της μυστήρια, Βάπτισμα, Χρίσμα, Θεία Κοινωνία και Μετάνοια, παίρνει όλα τα παλιά και τα άχρηστα υλικά, όλες τις πατσαβούρες, δηλαδή τους αμαρτωλούς ανθρώπους, και δημιουργεί τα πλέον πολύτιμα στολίδια. Τα πλέον πολύτιμα πετράδια, τους αγίους! Τους ομολογητάς και τους μάρτυρας! Τους οσίους στα όρη και στας ερήμους. Και τους δικαίους εν τω κόσμω, δηλαδή τους νέους κατά χάριν θεούς.
Χριστιανοί μου, σ’ αυτή την υπερευλογημένη Καινή Κτίση του Θεού, ανήκουμε και μείς όλοι οι σημερινοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Η συμμετοχή μας αυτή δεν θα πρέπει να είναι απλή, τυπική και μηχανική, αλλά θερμή και ολοζώντανη.
Και αυτό πρέπει να επιβεβαιώνεται πρώτα από την οικογένειά μας, από τα μέλη του σπιτιού μας, κι ύστερα από το περιβάλλον μέσα στο οποίον ζούμε. Και το επαγγελματικό και το κοινωνικό. Αυτό σημαίνει ότι εμείς, με πολύ σωστούς προσεκτικά διαλεγμένους τρόπους, αξιοποιούμε τα μέσα που μας παρέχει η μητέρα Εκκλησία, για να πετύχουμε εν Χριστώ Ιησού και εν Αγίω Πνεύματι την πνευματική αναγέννηση και σωτηρία μας.
Είθε όμως αδελφοί μου, αυτό να γίνει για όλους μας μια ζωντανή πραγματικότητα,
Αμήν.