Ὁ φόβος καὶ ἡ τηλεμανία δὲν φεύγουν μὲ προεδρικὰ διατάγματα οὔτε μὲ ἀρχιερατικὲς ἐγκυκλίους.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Σύμφωνα μὲ τὰ νέα δεδομένα ποὺ προέκυψαν μὲ τὸ Προεδρικὸ διάταγμα τῆς 23ης Μαρτίου 2020, μὲ ἀφορμὴ τὴν λοιμικὴ ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀπευθύνουμε πατρικὰ πρὸς ἐσᾶς τὰ ἑξῆς:
Μὲ βάση τὶς πρόνοιες τοῦ ἀνωτέρω Προεδρικοῦ διατάγματος, ἔχουμε τὴ δυνατότητα τῆς τέλεσης τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καὶ ἐξαιρέτως τῆς Θείας Λειτουργίας στοὺς ναούς, ἀλλὰ μὲ τὴν παρουσία τῶν ἄκρως ἀναγκαίων πρὸς τοῦτο. Οἱ Ἀκολουθίες μας λοιπὸν κατὰ τὴν περίοδο ἰσχύος τῶν προνοιῶν τοῦ διατάγματος αὐτοῦ θὰ τελοῦνται ὅλες στοὺς ναοὺς ἀπὸ τοὺς ἔχοντες τὴν πρὸς τοῦτο ἄδεια, δηλαδὴ ἱερεῖς, ἱεροδιακόνους, ἱεροψάλτες καὶ νεωκόρους.
Οἱ ναοὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῶν Ἀκολουθιῶν κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ θὰ παραμένουν κλειστοί. Ὅσοι πιστοὶ ἐπιθυμοῦν, μποροῦν νὰ ἐπικοινωνοῦν τηλεφωνικὰ ἢ μὲ μήνυμα μὲ τοὺς ἱερεῖς, ἱεροδιακόνους, ἱεροψάλτες ἢ νεωκόρους τῆς ἐνορίας τους, καὶ νὰ ζητοῦν νὰ λάβουν «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης» καὶ κατ᾽ οἶκον τὴ Θεία Κοινωνία, ἢ τὸ ἱερὸν Εὐχέλαιον, Μικρὸ Ἁγιασμὸ (ποὺ θὰ τελεσθεῖ καὶ τὴν ἐρχόμενη Κυριακή καὶ τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου) καὶ ἀντίδωρο. Στοὺς ἑορτάρηδες θὰ ἀποστέλλονται κατ᾽ οἶκον κόλλυβα καὶ μερίδα, κατὰ τὴν τάξη τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου. Γιὰ τὰ μνημόσυνα καὶ τὶς ἑορτές, οἱ ἱερεῖς τῆς κάθε κοινότητάς μας θὰ ἑτοιμάζουν ἕνα πιάτο κόλλυβα ἐορταστικὰ (ἂν ἔχει ἑορτὲς) καὶ ἕνα γιὰ κεκοιμημένους (ἂν ἔχει μνημόσυνα). Αὐτὸ θὰ ἀποτελεῖ εὐθύνη ἑκάστου ἱερέα μας. Περαιτέρω, ὅσοι ἐπιθυμοῦν, μποροῦν νὰ ἐνημερώνουν τὸν ἱερέα τους καὶ νὰ τοῦ παραδίδουν ἀπὸ τὸ σπίτι τους ἕνα πρόσφορο.
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν τέλεση μνημοσύνων, ἑορτῶν ἢ Παρακλήσεων κατὰ τὸ διάστημα αὐτό, οἱ πιστοὶ καλοῦνται νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τὸν ἱερέα ἢ τοὺς Ἐπιτρόπους τῆς ἐνορίας τους, γιὰ νὰ γράφονται ἀνάλογα τὰ ὀνόματά τους. Στὸ τέλος τοῦ παρόντος παραθέτουμε τὰ τηλέφωνα τῶν ἱερέων τῆς Μητροπόλεώς μας κατὰ κοινότητα.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Σὲ αὐτὴ τὴν περίσταση, ποὺ παραχώρησε ὁ Θεὸς γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, νὰ ἔχουμε κατὰ νοῦν ὅτι οἱ θάνατοι, οἱ θλίψεις, ὁ πόνος, δὲν εἶναι τιμωρίες ἀλλὰ εὐκαιρίες μετανοίας. Ἐὰν δὲν ἁρπάξουμε καὶ αὐτὴ τὴν εὐκαιρία, νὰ τὴν ἀξιοποιήσουμε πνευματικά, αὐτοτιμωρούμαστε μὲ φόβο, πανικό, ἀνασφάλεια. Καὶ ὅπως λέγανε οἱ πρωτινοὶ μὲ πολλὴ σοφία, «ὁ φόβος φέρνει κόλασιν (=τιμωρία)». Καὶ τὸν φόβο προκαλοῦμε οἱ ἴδιοι, ὄχι ὁ Θεὸς τῆς Ἀγάπης καὶ τῆς Δικαιοσύνης.
Πλήν τῶν ἀνωτέρω, γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε τὴ δωρεὰ τῆς τελείας ἀγάπης, ἡ ὁποία «ἔξω βάλλει τὸν φόβον», κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, συνιστοῦμε πατρικά, κατὰ τὸ διάστημα αὐτό, ποὺ θὰ εἶστε περιορισμένοι κατ᾽ οἶκον, νὰ εἶστε καὶ προσευχόμενοι. Βοηθεῖ πολὺ νὰ ἀνοίγουμε σὲ δύσκολες ὧρες τὶς συχνότητες τοῦ οὐρανοῦ. Σᾶς συνιστοῦμε λοιπὸν νὰ διαβάζετε καθημερινὰ τὸ Ψαλτήριον (Ψαλμοὺς τοῦ Δαβίδ), νὰ διαβάζετε Βίους Ἁγίων, μάλιστα τῶν συγχρόνων Ἁγίων τοῦ 20οῦ αἰώνα, ποὺ ἡ ζωή τους εἶναι πιὸ κοντὰ στὴ ζωή μας. Τοὺς Βίους τῶν ἁγίων Παϊσίου, Πορφυρίου, Ἰακώβου, Ἀνθίμου τοῦ ἐν Χίῳ, Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, Εὐμενίου, Γεωργίου τοῦ Καρσλίδη, Γερμανοῦ τοῦ Σταυροβουνιώτη κ. ἄ. Ἐπίσης βοηθεῖ πολὺ νὰ διαβάζετε ἢ νὰ ἀκούετε ἀπὸ τὸ διαδίκτυο τοὺς Χαιρετισμοὺς ἢ τὶς Παρακλήσεις τῆς Παναγίας μας καὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ἐπειδὴ οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἔχουν μάθει τὰ σύντομα καὶ τὰ χωρὶς πολὺ κόπο, συνιστοῦμε ἀκόμη ἀπὸ τὴ μικρή μας πείρα καὶ τὶς ἑξῆς σύντομες προσευχές:
«Μέγα τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὑπεραγία Θεοτόκε σκέπε ἡμᾶς.»
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον ἡμᾶς.»
«Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ πανάγιε σῶσον ἡμᾶς τῃ δυνάμει σου.»
«Μεγάλε Ἀρχάγγελε Κυρίου Μιχαὴλ σκεπάσον ἡμᾶς.»
«Μεγάλε Ἀρχάγγελε Κυρίου Γαβριὴλ φώτισον ἡμᾶς.»
«Ἅγιε τοῦ Θεοῦ Νικηφόρε πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.»
Στὴ θέση τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου μπορεῖ νὰ ἐπικαλεῖστε ὅποιο ἅγιο ἐπιθυμεῖτε. Ἐπίσης νὰ προσευχόμαστε καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους συνανθρώπους μας ὅλου τοῦ κόσμου. Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον τοὺς δούλους σου, καὶ λέμε τὰ μικρά τους ὀνόματα καὶ συνεχίζουμε μὲ τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον τοὺς δούλους σου. Ἐπίσης λέμε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον τὸν κόσμον σου ἅπαντα. Καὶ τέλος γιὰ τοὺς κεκοιμημένους νὰ εὐχόμαστε στὸν Τριαδικὸ Θεό μας, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἀνάπαυσον τοὺς δούλους σου, λέμε τὰ μικρὰ ὀνόματα τῶν κεκοιμημένων μας στὴν ἀρχὴ καὶ ἐπαναλαμβάνουμε τὴν εὐχὴ ὑπὲρ ἀναπαύσεώς τους.
Ἀγαπητοί μου, ἡ δοκιμασία αὐτὴ εἶναι μεγάλη εὐκαιρία γιὰ ὅλους μας. Νὰ ἀνοίξει ἡ καρδιά μας καὶ ἡ ψυχή μας σὲ μετάνοια καὶ προσευχή. Καὶ ὁ Τριαδικὸς Θεός μας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ πνευματικὰ καὶ σωματικὰ μικρόβια. Καὶ κάτι χαριτωμένο τελειώνοντας. Ὅπως μοῦ εἶπε ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, καλὸ εἶναι γιὰ ψυχικὴ ἀνάταση καὶ παρηγοριὰ αὐτοῦ τοῦ ἀκούσιου ἐγκλεισμοῦ, ποὺ ἀρκετοὺς ἴσως ὁδηγήσει σὲ θλίψη ἡ κατάθλιψη, καλὸν εἶναι λέω, μαζὶ μὲ τὶς προσευχὲς ποὺ προαναφέραμε, νὰ ἀκοῦτε καὶ κανένα παραδοσιακὸ ἤ ἀκόμα καὶ λαϊκὸ ἑλληνικὸ τραγούδι. Εἶναι κι αὐτὸ ἕνα ψυχοφάρμακο τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητάς μας.
Καὶ μὴν ξεχνᾶτε τὴν εὐχὴ ποὺ ἀναφέραμε καὶ ἄλλοτε: «Χριστέ μου δός μου τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν πίστη τῶν Ἁγίων». Ἔτσι, κάθε οἰκογένεια μπορεῖ νὰ ἀναδείξει τὸ σπίτι της σὲ μία «κατ᾽ οἶκον ἐκκλησία», καθότι καμμιὰ δυσχέρεια δὲν μπορεῖ καὶ δὲν πρέπει νὰ μᾶς χωρίσει ἀπὸ τὸν Χριστό, μὲ τὴ χάρη καὶ δύναμή Του.
Μετὰ πολλῶν εὐχῶν καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ