Επόμενο στάδιο θα είναι η προσπάθεια μετατροπής της Μακεδονίας σε ένα διζωνικό ομοσπονδιακό κράτος από τη Γερμανία, μαζί με τα Σκόπια, κατά το παράδειγμα της Κύπρου – με απώτερο σκοπό τη δημιουργία του Σουέζ της Ευρώπης και τη σύνδεση του με τον κινεζικό δρόμο του μεταξιού.
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
«H Κοινότητα είναι διατεθειμένη να αναγνωρίσει αυτή τη Δημοκρατία, με τα σημερινά της σύνορα, με ονομασία που δεν θα περιλαμβάνει το όνομα Μακεδονία» (Απόφαση Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τα Σκόπια, Λισαβόνα 27/6/1992)
«Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύσει στην καρδιά μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης» (Ιωάννης Καποδίστριας).
Φαίνεται πως η Γερμανία, η οποία στη γνωστή συγκέντρωση των υπουργών εξωτερικών της ΕΕ στις 16 Δεκεμβρίου του 1991 πίεσε και πέτυχε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αναγνωρίζοντας τότε μονομερώς την Κροατία, τη Σλοβενία και τα Σκόπια, θα επιτύχει το στόχο της – με τη βοήθεια μίας ελληνικής κυβέρνησης που δυστυχώς δεν διαφέρει από την κατοχική και με την ανοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ανέφερε ξεκάθαρα πως θα τηρήσει τη συμφωνία. Στόχος της είναι η συρρίκνωση της χρεοκοπημένης Ελλάδας στα σύνορα του παρελθόντος – με την αποκοπή της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θράκης (πηγή).
Επόμενο στάδιο θα είναι πιθανότατα η προσπάθεια μετατροπής της Μακεδονίας σε ένα διζωνικό ομοσπονδιακό κράτος από τη Γερμανία, μαζί με τα Σκόπια, κατά το παράδειγμα της Κύπρου – με απώτερο σκοπό τη δημιουργία του Σουέζ της Ευρώπης και τη σύνδεση του με τον κινεζικό δρόμο του μεταξιού, καθώς επίσης την ενδυνάμωση του άξονα της με την υποτελή της Τουρκία, προσφέροντας της ως δώρο τη Θράκη. Έτσι η Γερμανία θα ενισχύσει τη συμμαχία της με την Κίνα, ανεξαρτητοποιούμενη από τις Η.Π.Α., ενώ παράλληλα θα αποκτήσει ηγεμονική πρόσβαση στο Αιγαίο, στα ενεργειακά μας αποθέματα και στους αγωγούς.
Όποιος δεν το βλέπει σήμερα, απλά εθελοτυφλεί – ενώ βρήκε την καλύτερη δυνατή ευκαιρία, εκμεταλλευόμενη (α) την οικονομική αδυναμία των Σκοπίων, (β) την πολύ χειρότερη της Ελλάδας, (γ) τις διεθνιστικές, αριστερόστροφες κυβερνήσεις και των δύο χωρών, (δ) τη δική της οικονομική ισχύ στην Ευρώπη, (ε) τον κ. Soros και (στ) τις Η.Π.Α., οι οποίες δυστυχώς ευρίσκονται σε πορεία παρακμής, με πολύ μεγάλες κομματικές συγκρούσεις στο εσωτερικό τους, με αποτέλεσμα η εξωτερική τους πολιτική να είναι εντελώς αλλοπρόσαλλη.
Στα πλαίσια αυτά δεν βοηθούν καθόλου οι υψηλοί τόνοι και οι κατηγορίες, αφού η «προδοσία» είναι άριστα σχεδιασμένη – με τη συνεργασία μίας απάτριδος, ενδοτικής κυβέρνησης που δίνει συνεχώς δυσανάλογα ανταλλάγματα για να διατηρηθεί στην εξουσία μετά τον Ιούλιο του 2015, από το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ και τις τράπεζες έως το όνομα της Μακεδονίας.
Μίας κυβέρνησης-όνειδος για την αριστερή ιδεολογία που δεν δίστασε λίγους μήνες πριν τις εκλογές να προωθήσει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, με τη μέθοδο του «σοκ και δέους» καλύτερα ή του αστραπιαίου πολέμου που συνηθίζει να διεξάγει η Γερμανία, μία συμφωνία που παραβιάζει την εθνική μας κυριαρχία – χωρίς να ζητήσει τη γνώμη κανενός με δημοψήφισμα, ούτε καν αυτήν των πολιτικών αρχηγών και με μία αντισυνταγματική πλειοψηφία των 151 βουλευτών, παράλληλα με την θλιβερή ανοχή του προέδρου της δημοκρατίας (με μικρά γράμματα). Όλοι αυτοί βέβαια θα χαρακτηριστούν ως «όνειδος της πατρίδας μας» από το λαό και την ιστορία, αλλά το κακό θα έχει γίνει – ενώ θα είναι πολύ δύσκολο να διορθωθεί στο μέλλον.
Ολοκληρώνοντας, πιθανότατα θα ολοκληρωθεί το μοναδικό στα χρονικά κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρηθεί ούτε από τους Έλληνες, ούτε από τα παιδιά των πραξικοπηματιών, ούτε φυσικά από την ιστορία – ενώ είναι γνωστό πως την προδοσία πολλοί αγάπησαν, αλλά τους προδότες κανένας. Το σίγουρο βέβαια είναι πως όλοι αυτοί θα το πληρώσουν πολύ ακριβά, ενώ δεν θα τους περάσει στο τέλος – δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Σήμερα πάντως είναι μία ημέρα ντροπής και πένθους για την Ελλάδα – μία ημέρα που μαυρίζει για πρώτη φορά την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας.