"...μας διδάσκει ότι καμία ξεφτίλα, καμιά μικρή προδοσία, κανένα συναισθηματικό ξεγύμνωμα, κανένα κάρφωμα του διπλανού σου δεν είναι ντροπή, προκειμένου να επιβιώσει κανείς...".
Γνωστό τηλεοπτικό κανάλι προβάλλει ένα ακραία διαστροφικό, ανταγωνιστικό
«ἀθλητικό παιχνίδι», τό Survivor. Εἰκοσιτέσσερις ἄνθρωποι καλοῦνται νά ἐπιβιώσουν σέ ἐγκαταλελειμμένο νησί, γιά ἑβδομάδες, ἔχοντας στίς ἀποσκευές τους τά ἀπαραίτητα ροῦχα τους καί βασική προμήθεια φαγητοῦ. Οἱ διαγωνιζόμενοι συμμετέχουν ὀργανωμένοι σέ δύο ὁμάδες, σέ εἰδικά διαμορφωμένα παιχνίδια, γεμάτα δράση καί δοκιμασίες. Σταδιακά, ὁ ἀνταγωνισμός μεταξύ ὁμάδων καί ἀτόμων ὁδηγεῖ στήν ἀνάδειξη τοῦ νικητῆ, ἀφοῦ ἀπορριφθοῦν οἱ ὑπόλοιποι ἤ καταρρεύσουν ψυχολογικά, σωματικά καί τελικά ἀποκλεισθοῦν. Ὁ νικητής θά λάβει τό μεγάλο ἔπαθλο τῶν 100.000 εὐρώ.
Τό κοινό παρακολουθεῖ τίς ἀντιδράσεις καί τίς συμπεριφορές τῶν παιχτῶν καί συμμετέχει μέσω SMS, τά ὁποῖα ἀποφέρουν κέρδη σέ τηλεοπτικές / πολυεθνικές ἑταιρεῖες. Στήν πραγματικότητα, ἐδῶ καί δύο μῆνες ἡ χώρα μας βαυκαλίζεται, συζητώντας γιά τά καλλίγραμμα πόδια, τά σώματα, τούς κοιλιακούς τῶν συμμετεχόντων στό Survivor καί παρακολουθώντας τό ἀπόλυτο προϊόν ὑποκουλτούρας, πῶς στόν μακρινό ἅγιο Δομίνικο παίζουν πραγματικό ξύλο, ἀλληλοπροδίδονται, ἀλληλομισοῦνται, λιμοκτονοῦν, δοκιμάζονται, ἐκτίθενται. «Μέ ἄλλα λόγια: ἀτομικισμός, προδοσία, ἀλληλοεξόντωση, ἀπαξίωση τῶν ἄλλων, κατάρρευση τῶν ἡττημένων, ἀποκλεισμός τῶν ἀδύναμων…
Δέν εἶναι “ἁπλᾶ ἕνα παιχνίδι” εἶναι ἡ ἐπιβολή τοῦ βάρβαρου, παράλογου, παρηκμασμένου πολιτισμοῦ τοῦ κυρίαρχου συστήματος στά παιδιά μας ἀπ’ αὐτούς πού τά ἔχουν στερήσει τό πραγματικό παιχνίδι, τό γέλιο, τή χαρά καί τήν ἐλπίδα!», ὑπογραμμίζει εὔστοχα στήν ἀνακοίνωσή της ἡ Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης.
Στό μεταξύ ἡ τηλεθέαση σπάει ρεκόρ (60%-78%) καθώς 2.500.000 τηλεθεατές -77,9% ἄνδρες ἡλικίας 25-34, 72,9% γυναῖκες ἡλικίας 15-24 καί 71,3% παιδιά- παρακολουθοῦν κάθε βράδυ τό ἑλληνικό Survivor. Πρόκειται πραγματικά γιά κατάντημα καί παρακμή. Ἀποδεικνύεται ἔτσι γιά ἄλλη μιά φορά ὅτι ἡ κρίση δέν εἶναι οἰκονομική, εἶναι πρωτίστως πολιτισμική καί πνευματική. Θά ἔπρεπε νά μᾶς εἶχε «ἐνηλικιώσει» καί νά μᾶς εἶχε συνετίσει• νά μᾶς εἶχε κάνει πιό ἀπαιτητικούς ἀκόμη καί ὡς τηλεθεατές. Παραμένουμε φτωχοί, ἀπαίδευτοι καί μοιραῖοι!
Ἀκόμη καί στά Δημοτικά Σχολεῖα, 10χρονα παιδιά δέν περιορίζονται μόνο σέ συζητήσεις, ἀλλά παίζουν στά διαλείμματα παιχνίδια, μετατρέποντας τό προαύλιο σέ ἀναπαράσταση τοῦ Survivor! Μάλιστα, σύμφωνα μέ καταγγελίες γονέων, πρίν μερικές ἡμέρες μαθητής Δημοτικοῦ Σχολείου τραυματίστηκε στή διάρκεια ἑνός τέτοιου δύσκολου παιχνιδιοῦ, ὅταν συμμαθητές του τοποθέτησαν ἐμπόδια στό σχολεῖο. Ἐπιπλέον τά παιδιά δείχνουν προτίμηση ἀκόμη καί σέ φαγητά τά ὁποῖα κερδίζουν ὑπό μορφή «ἐπάθλου» οἱ «ἥρωες» τοῦ Survivor! Εἶναι φυσικό ἐπακόλουθο, καθώς ὅλοι γνωρίζουμε τή μεγάλη ἐπίδραση καί γοητεία πού ἀσκεῖ ἡ τηλεόραση σέ ὅλους καί ἰδιαίτερα στά παιδιά.
«Σήμερα τό Survivor μᾶς διδάσκει ὅτι καμία ξεφτίλα, καμιά μικρή προδοσία, κανένα συναισθηματικό ξεγύμνωμα, κανένα κάρφωμα τοῦ διπλανοῦ σου δέν εἶναι ντροπή, προκειμένου νά ἐπιβιώσει κανείς. Ἡ πειθαρχία, ἡ τυφλή ὑπακοή στούς ἄνωθεν κανόνες, ἀκόμα καί τούς πιό γελοίους καί παράλογους, εἶναι αὐτονόητη καί ἐπιβεβλημένη γιά ὅσους θέλουν νά παραμείνουν στό παιχνίδι», τονίζει ἡ ὡς ἄνω ΕΛΜΕ. Οἱ «ἀξίες», πού ἐπιβάλλονται μέσα ἀπό τήν τηλεοπτική εἰκόνα, εἶναι ἀπόλυτα ἀντίθετες μέ αὐτές πού ἐπιχειρεῖ νά μεταδώσει καί νά ἐμπνεύσει μέ κόπο καί θυσία τό σχολεῖο.
Καταλήγοντας μάλιστα οἱ προαναφερθέντες ἐκπαιδευτικοί ἀπευθύνουν -πρός τιμήν τους- ἔκκληση: «Καλοῦμε τούς συναδέλφους τῆς τάξης νά δώσουμε ἀκόμη μία μάχη ἐνάντια στά τηλεοπτικά σκουπίδια προβάλλοντας τίς ἀξίες τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς συλλογικότητας, τοῦ σεβασμοῦ τοῦ ἄλλου, τῆς φιλίας, τοῦ γνήσιου ἀθλητικοῦ πνεύματος, τοῦ ἀληθινοῦ ἀγώνα γιά μία ἀπελευθερωτική Παιδεία στά πλαίσια μιᾶς δίκαιης κι ἀνθρώπινης κοινωνίας. Νά γίνουμε ὅλοι μαχητές σέ τοῦτο τόν ἀγώνα!» Τό εὐχόμαστε!
Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος - Θεολόγος