Μεγάλο άγχος να διασφαλίσω τους θησαυρούς μου σ’ αυτό τον κόσμο.
Κρύψε τους όπου θες, όμως ξέρεις καλά ότι όλα είναι ρευστά σ’ αυτή τη ζωή.
Λεφτά, περιουσία, αγαθά, άνθρωποι.
Σήμερα έχεις, αύριο χάνονται.
Κι ενώ είναι σχετικά και αβέβαια, εντούτοις μας κλέβουν την καρδιά, νιώθουμε ότι τα
κατέχουμε.
Κι όταν τα χάνουμε, καταρρέουμε.
Γι’ αυτό, θέλει προετοιμασία, για να αντέξεις τις τυχόν δύσκολες στιγμές.
Να χαίρεσαι τα πάντα που σου χαρίζει ο Θεός! Δεν είναι στόχος να εγκαταλείψεις τη ζωή
και τα δώρα της, ούτε να πάρεις τα βουνά.
Μα ταυτόχρονα να είσαι και έτοιμος, αν χρειαστεί, να τα αφήσεις όλα, και να μείνεις πάλι
δυνατός.
Κάποιος έχασε ένα φάκελο πολύτιμο. Τον έπιασε πανικός. Τελικά, τον βρήκε.
Κι αναρωτήθηκε: Γιατί καταρρέω τόσο εύκολα για κάτι;
Γιατί να δίνω τόση αξία σε πράγματα;
Γιατί αν χάσω τον υπολογιστή με τα αρχεία μου να τρελαίνομαι;
Και μάλιστα τρελαίνομαι υπαρξιακά, βαθιά, ολοκληρωτικά.
Νιώθω ότι ΕΓΩ χάνομαι!! Μα εγώ δεν είμαι τα πράγματά μου.
Γιατί τόση ταύτιση και προσκόλληση;
Γιατί τόση επένδυση στα πράγματα που με περιβάλλουν;
Ποιο είναι το πρώτο τελικά σ’ αυτή τη ζωή;
Γι’ αυτό ο Χριστός είπε, βάλε πρώτο μέσα σου τη Βασιλεία του Θεού, την αγάπη Του.
Και μετά, όλα τα άλλα.
Ώστε αν κάτι γίνει, να είσαι ελεύθερος, ανώτερος, ανεξάρτητος, άνετος, ωραίος.
Όλα είναι θέμα εσωτερικής τοποθέτησης.
Να έχεις, σαν να μην έχεις.
Να έχεις, και να νιώθεις ταυτόχρονα την ελευθερία του Χριστού.
Όταν φεύγει κάτι από κοντά σου, εσύ να μένεις σταθερός στη γαλήνη σου!
Ένα σπίτι, ένα άγχος. Δύο σπίτια, μεγαλύτερο άγχος.
Τα δώρα, γίνονται εξάρτηση.
Ο μοναχός, που έσπασε το χρυσό ρολόι του πατέρα του, για να μάθει την ελευθερία.
Ο πλούτος της ψυχής μας, μπορεί να σταθεί χωρίς καμία τεχνική υποστήριξη απ’ τα
πράγματα αυτού του κόσμου.
Μακάρι να αντέχεις σε όλες τις συνθήκες.
Μακάρι να σου έρχονται όλα όπως τα θες, ώστε να χαίρεσαι εύκολα κι αβίαστα.
Μακάρι όμως, κι όταν κάτι στραβώσει και χαλάσει, να αντέξεις!!
Ευχή μας, η ευλογία του Θεού, ως αφθονία αγαθών και δωρεών.
Μα ταυτόχρονα ζητάμε την αστασίαστη ειρήνη, που χαρίζει η σταθερή προσήλωση στα
ουσιώδη της ζωής.
Που είναι η αγάπη του Χριστού, η Χάρη Του, η θεία Κοινωνία μαζί Του, η αιώνια ψυχή μας.