Ο Αββάς Σισώης ενώ κάθονταν με τους αδελφούς του, ήλθε σε έκσταση και έπεσε κάτω, με το πρόσωπο του στραμμένο στη γη. Μετά από κάποια ώρα σηκώθηκε σιωπηλός και έκλαιγε. Οι αδελφοί του, τον παρακαλούσαν να τους αποκαλύψει τί έχει, αυτός δε συνέχιζε τη σιωπή και τον θρήνο. Εν τέλει, τον ανάγκασαν να τους αποκαλύψει τί είδε. Ο Αββάς τους είπε τα εξής : "Ηρπάγην σε θεωρία και είδα την τελική κρίση. Είδα πολλούς από εμάς να πηγαίνουν στη κόλαση και πολλούς κοσμικούς να εισέρχονται στη Βασιλεία του Θεού". Έκτοτε ο Αββάς πενθούσε και δεν επιθυμούσε να εξέλθει από το κελλί του. Όταν δε εξαναγκάζονταν να βγει, σκέπαζε με το κουκούλι του το πρόσωπό του λέγοντας : "Τί θέλω να δω αυτό το φως το πρόσκαιρο από το οποίο δεν έχω κανένα όφελος ;".
ΠΗΓΗ : "ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ", ΕΤΟΣ ΙΒ΄, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 1947, Αριθ. 125 - 130 , ΕΝ ΒΟΛΩ 1947, σ. 28.