Όλα τα γνωρίζει ο Θεός
Κυριακή Στ΄ Ματθαίου. Ευαγγέλιο - Απόστολος σχολιασμός
***Ευαγγέλιο***
ΣΤ΄ Ματθαίου: Ματθ. θ΄ 1-8
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας — τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.
ΟΛΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ
«Ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν»
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς παρουσιάζει τὴ θαυματουργικὴ θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ, τὸν ὁποῖο κατέβασαν ἀπὸ τὴ στέγη μπροστὰ στὸν Κύριο οἱ τέσσερις ἄνθρωποι ποὺ τὸν μετέφεραν.
Εἶναι πράγματι θαυμαστὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἕνας παράλυτος σηκώθηκε ὄρθιος καὶ ἄρχισε νὰ βαδίζει μεταφέροντας καὶ τὸ κρεβάτι του! Ὡστόσο στὸ ἴδιο θαῦμα βλέπουμε κάτι ἐπίσης ἐντυπωσιακό: τὸ ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει τὰ πάντα! Ἀκόμη καὶ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας!
Ἀξίζει λοιπὸν νὰ ὑπογραμμίσουμε τὴ μεγάλη αὐτὴ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει τὸ ἐσωτερικό μας.
Ἀξίζει λοιπὸν νὰ ὑπογραμμίσουμε τὴ μεγάλη αὐτὴ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει τὸ ἐσωτερικό μας.
1. ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος διέκρινε τὴ θερμὴ πίστη τοῦ παραλυτικοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὸν μετέφεραν, πρὶν αὐτὴ φανερωθεῖ στὰ μάτια ὅλων τῶν παρευρισκομένων: «Ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν», σημειώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Εἶδε ὁ Κύριος Ἰησοῦς τὴν πίστη τους καὶ χωρὶς νὰ περιμένει νὰ Τὸν παρακαλέσουν, ἀπευθύνθηκε στὸν ἄρρωστο καὶ τοῦ χάρισε αὐτὸ ποὺ ἤθελε καὶ πολὺ περισσότερα ἀκόμη. Διότι μὲ τὴ θεϊκή του δύναμη τὸν θεράπευσε ὄχι μόνο στὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχή. Πρῶτα τοῦ εἶπε «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» κι ἔπειτα «ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου». Ἔτσι ὁ παραλυτικὸς ἔζησε διπλὸ τὸ θαῦμα. Καὶ πράγματι τὸ ἄξιζε! Διότι ἀσφαλῶς οὔτε αὐτὸς οὔτε οἱ συνοδοί του θὰ ὑποβάλλονταν σὲ τόσο μεγάλο κόπο, ἂν δὲν εἶχαν μέσα τους ἀκλόνητη τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ Κύριος εἶχε τὴ δύναμη νὰ θεραπεύσει τὸν ἀσθενή. Αὐτὴ τὴν ἰσχυρὴ πίστη ἐπιβράβευσε ὁ Κύριος μὲ τὸ θαῦμα καὶ τοῦ χάρισε τὴν θεραπεία πρὶν αὐτὸς νὰ τοῦ τὴν ζητήσει!
Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ στὴ δική μας ζωή. Ὁ παντεπόπτης Κύριος μὲ τὸ στοργικό του βλέμμα παρακολουθεῖ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς ξεχωριστά. Βλέπει τὰ προβλήματα καὶ τὶς δυσκολίες μας... Γνωρίζει τοὺς πόθους καὶ τὶς ἐπιθυμίες μας... Μετρᾶ κάθε βῆμα μας... Συμμετέχει στὸν ἀγώνα μας καὶ περιμένει νὰ βραβεύσει τοὺς νικητές! Ἂς καλλιεργοῦμε λοιπὸν τὴν πίστη, τὴν ὑπομονή, τὴν ἀγάπη καὶ κάθε ἀρετὴ κι ἂς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι τίποτε δὲν πάει χαμένο.
Καὶ ἀκόμη: Ὅταν αἰσθανόμαστε τὸ δίκιο νὰ μᾶς πνίγει ἢ ὅταν τὸ βάρος ἀπὸ κάποια ἀδικία ἢ συκοφαντία συντρίβει τὴν ψυχή μας, ἂς διατηροῦμε τὴ βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεὸς γνωρίζει τὴν ἀλήθεια καὶ Ἐκεῖνος θὰ ἀποδώσει τὸ δίκαιο.
Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ στὴ δική μας ζωή. Ὁ παντεπόπτης Κύριος μὲ τὸ στοργικό του βλέμμα παρακολουθεῖ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς ξεχωριστά. Βλέπει τὰ προβλήματα καὶ τὶς δυσκολίες μας... Γνωρίζει τοὺς πόθους καὶ τὶς ἐπιθυμίες μας... Μετρᾶ κάθε βῆμα μας... Συμμετέχει στὸν ἀγώνα μας καὶ περιμένει νὰ βραβεύσει τοὺς νικητές! Ἂς καλλιεργοῦμε λοιπὸν τὴν πίστη, τὴν ὑπομονή, τὴν ἀγάπη καὶ κάθε ἀρετὴ κι ἂς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι τίποτε δὲν πάει χαμένο.
Καὶ ἀκόμη: Ὅταν αἰσθανόμαστε τὸ δίκιο νὰ μᾶς πνίγει ἢ ὅταν τὸ βάρος ἀπὸ κάποια ἀδικία ἢ συκοφαντία συντρίβει τὴν ψυχή μας, ἂς διατηροῦμε τὴ βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεὸς γνωρίζει τὴν ἀλήθεια καὶ Ἐκεῖνος θὰ ἀποδώσει τὸ δίκαιο.
2. ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΑΘΕΙΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ
Τὴν ἴδια ὅμως ὥρα ποὺ ὁ παντογνώστης Κύριος φανέρωνε τὴν πίστη ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, κάποιοι ἄλλοι παρουσιάστηκαν μὲ μολυσμένες τὶς καρδιές τους ἀπὸ τὸν φθόνο καὶ τὴν κακία. Ἦταν οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, οἱ ὁποῖοι μόλις ἄκουσαν ὅτι ὁ Κύριος ἔδωσε ἄφεση ἁμαρτιῶν στὸν παραλυτικό, ἄρχισαν νὰ σκέπτονται μέσα τους: «Οὗτος βλασφημεῖ»... «Κανεὶς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες παρὰ μόνον ὁ Θεός». Τότε ἦταν ποὺ φανερώθηκε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὸ μεγαλεῖο τοῦ παντογνώστου Κυρίου: «Ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν‧ ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» Γνωρίζοντας ὁ Κύριος τὶς πονηρὲς σκέψεις τους στράφηκε καὶ τοὺς ρώτησε: Γιατί ἀφήνετε πονηρὲς σκέψεις νὰ κυκλοφοροῦν μέσα σας;... Καὶ ἀμέσως προχώρησε στὸ ἐντυπωσιακὸ θαῦμα, πού φανέρωσε τὴ θεία του δύναμη.
Ἀξίζει νὰ προσέξουμε ἰδιαιτέρως τὴν παραπάνω σκηνή. Ἂν οἱ σκληρόκαρδοι Ἰουδαῖοι ἄρχοντες ἔμειναν ἀσυγκίνητοι καθὼς ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀποκάλυψε τοὺς βλάσφημους λογισμούς τους, ἐμεῖς τουλάχιστον ἂς φοβηθοῦμε κι ἂς πολεμοῦμε τὴν ἁμαρτία ἀκόμη καὶ ὅταν ἔρχεται ὡς σκέψη! Ἁμαρτία δὲν εἶναι μόνο τὸ νὰ κλέψει κανείς, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ ἐπιθυμήσει ξένα πράγματα. Κάθε κακὴ ἐπιθυμία ἢ σκέψη μολύνει τὴν καρδιά· κι ἂν δὲν φροντίσουμε νὰ τὴν ἀπομακρύνουμε, εὔκολα θὰ γίνει καὶ πράξη. Ἂς ἀγωνιζόμαστε λοιπὸν νὰ διώχνουμε κάθε πονηρὸ λογισμὸ μέσα ἀπὸ τὴν ψυχή μας.
Ὅλα τὰ γνωρίζει ὁ Θεός, ἀκόμη καὶ τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο. Ἂς μὴν προσπαθοῦμε νὰ κρυφτοῦμε. Ἀκόμη κι ἂν κατορθώσουμε νὰ ἀποκρύψουμε τὶς προθέσεις μας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους... Ἀκόμη κι ἂν ἀποφύγουμε ἐπιμελῶς νὰ ἐκτεθοῦμε στὰ μάτια τοῦ κόσμου... Ἀκόμη κι ἂν κανεὶς ἄλλος δὲν γνωρίζει τὰ κίνητρα τῶν ἐνεργειῶν μας... Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι βρισκόμαστε κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει τὰ πάντα. Γι’ αὐτὸ ἂς Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χαρίζει ἁγνὴ καὶ καθαρὴ καρδιά, ὅπου Ἐκεῖνος εὐαρεστεῖται νὰ κατοικεῖ.
Ὅλα τὰ γνωρίζει ὁ Θεός, ἀκόμη καὶ τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο. Ἂς μὴν προσπαθοῦμε νὰ κρυφτοῦμε. Ἀκόμη κι ἂν κατορθώσουμε νὰ ἀποκρύψουμε τὶς προθέσεις μας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους... Ἀκόμη κι ἂν ἀποφύγουμε ἐπιμελῶς νὰ ἐκτεθοῦμε στὰ μάτια τοῦ κόσμου... Ἀκόμη κι ἂν κανεὶς ἄλλος δὲν γνωρίζει τὰ κίνητρα τῶν ἐνεργειῶν μας... Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι βρισκόμαστε κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει τὰ πάντα. Γι’ αὐτὸ ἂς Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χαρίζει ἁγνὴ καὶ καθαρὴ καρδιά, ὅπου Ἐκεῖνος εὐαρεστεῖται νὰ κατοικεῖ.
***Απόστολος***
ΣΤ΄ Ματθαίου: Ρωμ. ιβ΄ 6-14
Ἀδελφοί, ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς, ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι. ῾Η ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.
ΠΟΛΛΑ ΜΕΛΗ, ΕΝΑ ΣΩΜΑ!
1. Ὅλοι ἔχουμε χαρίσματα
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θέλοντας νὰ περιγράψει τὴν Ἐκκλησία καὶ τὶς σχέσεις τῶν μελῶν της, χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα τοῦ σώματος. Ὅπως τὸ σῶμα ἀπαρτίζεται ἀπὸ διάφορα μέλη ποὺ τὸ καθένα συμβάλλει στὴν εὔρυθμη λειτουργία του, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα Σῶμα «ἐν Χριστῷ», καὶ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ εἶναι τὰ μέλη τοῦ Σώματος αὐτοῦ, ἀναπόσπαστα συνδεδεμένα καὶ μὲ διαφορετικὲς λειτουργίες τὸ καθένα. Μὲ τὰ διαφορετικὰ δηλαδὴ χαρίσματα ποὺ ἔχει κάθε ἄνθρωπος, γιὰ τὰ ὁποῖα ὁμιλεῖ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα:
«Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα», ἔχοντας διάφορα χαρίσματα, ἀνάλογα μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς δόθηκε, ἂς ἀρκούμαστε σ’ αὐτὰ κι ἂς προσπαθοῦμε νὰ τὰ ἀξιοποιοῦμε σωστά. Ἂν δηλαδὴ ἔχουμε τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, ἂς προφητεύουμε ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ χαρίσματος ποὺ δόθηκε κατὰ τὴν πίστη ποὺ ἐκδηλώνει ὁ καθένας.
Ἂν ἔχουμε χάρισμα ἐκκλησιαστικῆς διακονίας, ἂς μένουμε στὴ διακονία. Ἂν κανεὶς εἶναι διδάσκαλος τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὴ διδασκαλία κι ἂς ἀρκεῖται νὰ ἐξηγεῖ τὶς ἀλήθειες ποὺ ἔχει ἀποκαλύψει ὁ ἅγιος Θεός.
Ἂν πάλι κάποιος ἔχει τὸ χάρισμα νὰ παρακινεῖ στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὸ ἔργο τῆς προτροπῆς. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει κλίση νὰ μοιράζει ἀπὸ τὰ ἀγαθά του στοὺς φτωχούς, ἂς τὸ κάνει αὐτὸ μὲ ἁπλότητα, χωρὶς ἐπίδειξη ἢ ἄλλα ἰδιοτελὴ ἐλατήρια. Ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ἀνατέθηκε ἡ ἐπιστασία καὶ ἡ ἐπιμέλεια ὁποιουδήποτε καλοῦ ἔργου, ἂς ἐπιστατεῖ μὲ προθυμία καὶ δραστηριότητα. Κι ἐκεῖνος ποὺ κάνει ἐλεημοσύνη, ἂς ἐλεεῖ μὲ χαρὰ καὶ καλοσύνη.
Τελικὰ ὅλοι ἔχουν κάτι νὰ προσφέρουν. Διότι ὅλοι ἔχουν χαρίσματα. Κανεὶς δὲν εἶναι ἄχρηστος. Ἀλλὰ καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήσει σωστά, ὅταν αὐτονομεῖται. Τὸ μέλος ποὺ ἀποκόπτεται ἀπὸ τὸ Σῶμα νεκρώνεται, ἐνῶ, ὅταν βρίσκεται σὲ συνάφεια μὲ τὰ ἄλλα μέλη, ἐνταγμένο στὸ Σῶμα, ζωογονεῖται καὶ προσφέρει ζωτικὲς ὑπηρεσίες.
Ἂς προσέχουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς τὰ δύο ἄκρα: Οὔτε νὰ νομίζουμε ὅτι δὲν ἀξίζουμε καθόλου καὶ νὰ μένουμε στὴν ἀδράνεια, οὔτε νὰ θεωροῦμε ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ οἱ ἄλλοι δὲν προσφέρουν τίποτε. Μᾶς τὸ ὑπέδειξε σαφῶς ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: Μπορεῖ κάποιος νὰ εἶναι τέλειος θεολόγος καὶ ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν ἔχοντας τὸ χάρισμα τῆς διδασκαλίας, ἀλλὰ νὰ ὑστερεῖ στὸ νὰ παρακινεῖ σὲ πρακτικὴ ἐφαρμογή, νὰ μὴν ἔχει δηλαδὴ τὸ χάρισμα τῆς παρακλήσεως. Ἄλλος νὰ ἔχει διοικητικὲς ἱκανότητες καὶ νὰ προΐσταται καλῶν ἔργων κι ἄλλος νὰ μὴν μπορεῖ νὰ διοικεῖ, νὰ σκορπίζει ὅμως ἁπλόχερα καλοσύνη μὲ γλυκύτητα καὶ ἀγάπη.
Τὸ ζήτημα εἶναι ὁ καθένας μας νὰ ἀνακαλύψει τὰ χαρίσματά του καὶ νὰ τὰ καλλιεργεῖ συστηματικὰ γιὰ τὸ καλὸ ὅλων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ δική του ὠφέλεια. Σ’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος δίνοντας τὶς ἑξῆς πρακτικὲς συμβουλές:
«Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα», ἔχοντας διάφορα χαρίσματα, ἀνάλογα μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς δόθηκε, ἂς ἀρκούμαστε σ’ αὐτὰ κι ἂς προσπαθοῦμε νὰ τὰ ἀξιοποιοῦμε σωστά. Ἂν δηλαδὴ ἔχουμε τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, ἂς προφητεύουμε ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ χαρίσματος ποὺ δόθηκε κατὰ τὴν πίστη ποὺ ἐκδηλώνει ὁ καθένας.
Ἂν ἔχουμε χάρισμα ἐκκλησιαστικῆς διακονίας, ἂς μένουμε στὴ διακονία. Ἂν κανεὶς εἶναι διδάσκαλος τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὴ διδασκαλία κι ἂς ἀρκεῖται νὰ ἐξηγεῖ τὶς ἀλήθειες ποὺ ἔχει ἀποκαλύψει ὁ ἅγιος Θεός.
Ἂν πάλι κάποιος ἔχει τὸ χάρισμα νὰ παρακινεῖ στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὸ ἔργο τῆς προτροπῆς. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει κλίση νὰ μοιράζει ἀπὸ τὰ ἀγαθά του στοὺς φτωχούς, ἂς τὸ κάνει αὐτὸ μὲ ἁπλότητα, χωρὶς ἐπίδειξη ἢ ἄλλα ἰδιοτελὴ ἐλατήρια. Ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ἀνατέθηκε ἡ ἐπιστασία καὶ ἡ ἐπιμέλεια ὁποιουδήποτε καλοῦ ἔργου, ἂς ἐπιστατεῖ μὲ προθυμία καὶ δραστηριότητα. Κι ἐκεῖνος ποὺ κάνει ἐλεημοσύνη, ἂς ἐλεεῖ μὲ χαρὰ καὶ καλοσύνη.
Τελικὰ ὅλοι ἔχουν κάτι νὰ προσφέρουν. Διότι ὅλοι ἔχουν χαρίσματα. Κανεὶς δὲν εἶναι ἄχρηστος. Ἀλλὰ καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήσει σωστά, ὅταν αὐτονομεῖται. Τὸ μέλος ποὺ ἀποκόπτεται ἀπὸ τὸ Σῶμα νεκρώνεται, ἐνῶ, ὅταν βρίσκεται σὲ συνάφεια μὲ τὰ ἄλλα μέλη, ἐνταγμένο στὸ Σῶμα, ζωογονεῖται καὶ προσφέρει ζωτικὲς ὑπηρεσίες.
Ἂς προσέχουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς τὰ δύο ἄκρα: Οὔτε νὰ νομίζουμε ὅτι δὲν ἀξίζουμε καθόλου καὶ νὰ μένουμε στὴν ἀδράνεια, οὔτε νὰ θεωροῦμε ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ οἱ ἄλλοι δὲν προσφέρουν τίποτε. Μᾶς τὸ ὑπέδειξε σαφῶς ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: Μπορεῖ κάποιος νὰ εἶναι τέλειος θεολόγος καὶ ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν ἔχοντας τὸ χάρισμα τῆς διδασκαλίας, ἀλλὰ νὰ ὑστερεῖ στὸ νὰ παρακινεῖ σὲ πρακτικὴ ἐφαρμογή, νὰ μὴν ἔχει δηλαδὴ τὸ χάρισμα τῆς παρακλήσεως. Ἄλλος νὰ ἔχει διοικητικὲς ἱκανότητες καὶ νὰ προΐσταται καλῶν ἔργων κι ἄλλος νὰ μὴν μπορεῖ νὰ διοικεῖ, νὰ σκορπίζει ὅμως ἁπλόχερα καλοσύνη μὲ γλυκύτητα καὶ ἀγάπη.
Τὸ ζήτημα εἶναι ὁ καθένας μας νὰ ἀνακαλύψει τὰ χαρίσματά του καὶ νὰ τὰ καλλιεργεῖ συστηματικὰ γιὰ τὸ καλὸ ὅλων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ δική του ὠφέλεια. Σ’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος δίνοντας τὶς ἑξῆς πρακτικὲς συμβουλές:
2. Μὲ ἐπιμέλεια καὶ σπουδὴ
Ἡ ἀγάπη ἂς εἶναι εἰλικρινὴς καὶ ἐλεύθερη ἀπὸ ὑποκρισία. Νὰ ἀποστρέφεστε μὲ ὅλη σας τὴ δύναμη τὸ πονηρὸ καὶ νὰ εἶστε προσκολλημένοι στὸ καλό.
Μὲ τὴ φιλαδελφία νὰ γίνεστε φιλόστοργοι μεταξύ σας. Νὰ προλαβαίνει ὁ καθένας νὰ ἀποδίδει πρῶτος τὴν τιμὴ στοὺς ἄλλους.
«Τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες»· στὴν προθυμία καὶ τὸν ζῆλο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ κάθε θεάρεστο ἔργο, νὰ μὴν εἶστε δυσκίνητοι καὶ ὀκνηροί. Ἡ καρδιά σας νὰ εἶναι πυρακτωμένη ἀπὸ τὴ θερμὴ πίστη καὶ τὴ φλόγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ μ’ ὅλα αὐτὰ νὰ ὑπηρετεῖτε τὸν Κύριο ὡς ἀφοσιωμένοι δοῦλοι Του.
Ἡ ἀκλόνητη ἐλπίδα σας στὰ μελλοντικὰ ἀγαθὰ νὰ σᾶς γεμίζει χαρὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει γιὰ νὰ δείχνετε ὑπομονὴ στὴ θλίψη. Καὶ νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ παίρνετε μεγάλη βοήθεια γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς ἀρετές, καθὼς καὶ γιὰ τὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς.
Νὰ συμμετέχετε καὶ νὰ βοηθᾶτε στὶς ἀνάγκες τῶν Χριστιανῶν, καὶ νὰ ἐπιδιώκετε τὴ φιλοξενία χωρὶς νὰ περιμένετε οἱ ξενιτεμένοι ἀδελφοὶ νὰ σᾶς τὴ ζητήσουν.
Νὰ εὔχεστε γιὰ ἐκείνους ποὺ σᾶς καταδιώκουν· γιὰ ὅλους νὰ εὔχεστε καὶ νὰ λέτε καλὰ λόγια ζητώντας τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτούς, καὶ ποτὲ νὰ μὴν τοὺς καταριέστε.
Αὐτὰ συνιστᾶ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος. Κι αὐτὰ σημαίνουν ὅτι, ὅπως ὅταν ἔχουμε κάποιο σημαντικὸ ἔργο νὰ ἐπιτελέσουμε, ἀφιερώνουμε χρόνο καὶ δυνάμεις καὶ γενικὰ δίνουμε ὅλη μας τὴν καρδιά, ἔτσι πολὺ περισσότερο, ἂν ἔχουμε τὴ συναίσθηση ὅτι μέσα στὴν Ἐκκλησία ὑπηρετοῦμε τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας ψυχῶν καὶ ἐργαζόμαστε γιὰ τὸν Κύριο, «τῷ Κυρίω δουλεύοντες», τότε ὁπωσδήποτε θὰ δείχνουμε ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια καὶ σπουδή. Ὁ καθένας ἐκεῖ ποὺ ἔχει ταχθεῖ. Κι ὅ,τι προσφέρουμε, νὰ τὸ προσφέρουμε μὲ ἀγάπη, μὲ τὴ συνείδηση ὅτι ἡ προσφορὰ αὐτὴ ἀναφέρεται στὸν ἴδιο τὸν Κύριο.
Μὲ τὴ φιλαδελφία νὰ γίνεστε φιλόστοργοι μεταξύ σας. Νὰ προλαβαίνει ὁ καθένας νὰ ἀποδίδει πρῶτος τὴν τιμὴ στοὺς ἄλλους.
«Τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες»· στὴν προθυμία καὶ τὸν ζῆλο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ κάθε θεάρεστο ἔργο, νὰ μὴν εἶστε δυσκίνητοι καὶ ὀκνηροί. Ἡ καρδιά σας νὰ εἶναι πυρακτωμένη ἀπὸ τὴ θερμὴ πίστη καὶ τὴ φλόγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ μ’ ὅλα αὐτὰ νὰ ὑπηρετεῖτε τὸν Κύριο ὡς ἀφοσιωμένοι δοῦλοι Του.
Ἡ ἀκλόνητη ἐλπίδα σας στὰ μελλοντικὰ ἀγαθὰ νὰ σᾶς γεμίζει χαρὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει γιὰ νὰ δείχνετε ὑπομονὴ στὴ θλίψη. Καὶ νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ παίρνετε μεγάλη βοήθεια γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς ἀρετές, καθὼς καὶ γιὰ τὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς.
Νὰ συμμετέχετε καὶ νὰ βοηθᾶτε στὶς ἀνάγκες τῶν Χριστιανῶν, καὶ νὰ ἐπιδιώκετε τὴ φιλοξενία χωρὶς νὰ περιμένετε οἱ ξενιτεμένοι ἀδελφοὶ νὰ σᾶς τὴ ζητήσουν.
Νὰ εὔχεστε γιὰ ἐκείνους ποὺ σᾶς καταδιώκουν· γιὰ ὅλους νὰ εὔχεστε καὶ νὰ λέτε καλὰ λόγια ζητώντας τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτούς, καὶ ποτὲ νὰ μὴν τοὺς καταριέστε.
Αὐτὰ συνιστᾶ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος. Κι αὐτὰ σημαίνουν ὅτι, ὅπως ὅταν ἔχουμε κάποιο σημαντικὸ ἔργο νὰ ἐπιτελέσουμε, ἀφιερώνουμε χρόνο καὶ δυνάμεις καὶ γενικὰ δίνουμε ὅλη μας τὴν καρδιά, ἔτσι πολὺ περισσότερο, ἂν ἔχουμε τὴ συναίσθηση ὅτι μέσα στὴν Ἐκκλησία ὑπηρετοῦμε τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας ψυχῶν καὶ ἐργαζόμαστε γιὰ τὸν Κύριο, «τῷ Κυρίω δουλεύοντες», τότε ὁπωσδήποτε θὰ δείχνουμε ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια καὶ σπουδή. Ὁ καθένας ἐκεῖ ποὺ ἔχει ταχθεῖ. Κι ὅ,τι προσφέρουμε, νὰ τὸ προσφέρουμε μὲ ἀγάπη, μὲ τὴ συνείδηση ὅτι ἡ προσφορὰ αὐτὴ ἀναφέρεται στὸν ἴδιο τὸν Κύριο.