Περί της κοιμήσεως του π. Γεωργίου Μεταλληνού
(11 Μαρτίου 1940 – 19 Δεκεμβρίου 2019)
Στα χρόνια μας έφυγε από αυτή τη ζωή πλήθος Γερόντων, Επισκόπων, Ιερέων, Μοναχών.
Όπως όλοι γνωρίζετε, σ’αυτό το blog δεν αναφερθήκαμε στην εκδημία ουδενός από αυτούς. Σήμερα ο Κύριος ημών Ιησούς, έκρινε ότι στο πλαίσιο «γενικής συσκότισης» που έχει επιβάλει και μας αξίζει, έπρεπε να πάρει κοντά Του τον Πρωτοπρεσβύτερο Πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό· τώρα είναι που εξέλιπε κάθε λόγος και τη θέση του παίρνει το γεμάτο “παράπονο” κλάμα…
Σήμερα η Ελλαδική Εκκλησία απεκδύθη το κόσμημά της.
Σήμερα η Θεολογική Σχολή έχασε την ψυχή της Θεολογίας της και τον Καθηγητή της.
Σήμερα ο έγγαμος κλήρος έχασε το καύχημα και αγλάϊσμά του.
Σήμερα ο ελληνικός λαός έχασε έναν πραγματικό Πατέρα, ο οποίος τον γαλούχησε με την Αλήθεια του Πνεύματος, με τα νάματα της θεολογίας και με την πραγματική αγάπη για την ελληνοχριστιανική παράδοση.
Σήμερα ένα φως για την Ελλάδα, για την Εκκλησία, για την Οικουμένη, για όλους εμάς, έσβησε.
Ο ιερός κλήρος έχασε την προσωποποίηση της αρχοντιάς, της ειλικρίνειας, της ανιδιοτέλειας και της ευγένειας.
Σήμερα η Στρατευομένη Εκκλησία θρηνεί και η Θριαμβεύουσα αγάλλεται…
Πατέρα Γεώργιε, εύχου προς Κύριον υπέρ ημών. Είναι σίγουρο ότι εν Πνεύματι Θεού κατέστησες την Μνήμη σου Αιώνιον και παράδειγμα προς μίμηση.
Αρχιμ. Χριστόδουλος Αγγελόγλου, Πνευματικός και Λειτουργός του Ι. Ησυχαστηρίου «Παναγία, η Φοβερά Προστασία»