ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 310η
Ἀριθ. Πρωτ.: 266
Πρός τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Πλήθη πιστῶν κατακλύζουν σήμερα τούς Ἱερούς Ναούς καί τά Ἱερά Προσκυνήματα τά ἀφιερωμένα στήν Παναγία μας καί
γόνυ κλίνουν μπροστά στήν πανσεβάσμια καί θαυματουργή Της Εἰκόνα, τήν ἱστορηθεῖσαν τό πρῶτον, ὑπό τοῦ Ἀποστόλου, Λουκᾶ Ἱερωτάτου, τήν Ὁδηγήτριαν. Ἕνα ἀνθρώπινο ποτάμι μέ δάκρυα στά μάτια, μέ κεριά ἀναμμένα, μέ θυμίαμα αἰσθητό καί πνευματικό, μέ τῆς καρδιᾶς τά μῦρα, προχωρεῖ μέ δέος καί ἱερό συγκλονισμό στίς αὐλές τῶν Μοναστηριῶν τῆς Παντοβασίλισσας, τῆς μεγάλης μας Μάνας καί ἀφήνει πόνους, πόθους, λαχτάρες καί στεναγμούς στά πανάχραντα χέρια Της. Μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, Κλῆρος ἅπας καί Λαός, ἱκετευτικά προσβλέπουν στήν πανακήρατη καί πανσεβάσμια μορφή Της.
Ἐφέτος ἡ Πατρίδα μας, πενθοῦσα ἀφήνει τά δάκρυα καί τήν ἐλπίδα της στήν Παναγία καί δέεται ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀδελφῶν μας οἱ ὁποῖοι φρικτῶς ἐτελειώθησαν ὑπό τῆς πυρᾶς στήν Ἀττική καί ὑπέρ ἐκείνων πού στά νοσοκομεῖα νοσηλεύονται ἐξ’ αἰτίας τῆς μεγάλης αὐτῆς συμφορᾶς ἢ ἒχασαν περιουσίες, πολλῷ δέ μᾶλλον πρόσωπά τους ἀγαπημένα.
Τά μάτια Της ἀγκαλιάζουν σπλαχνικά ὅλο τόν κόσμο. Ἄν κάθε μάνα δέν ἀφήνει ἀπό τό βλέμμα της κανένα της παιδί, ἀλλά καί μέ τήν σκέψη της ἀκόμη, νοερά τό συντροφεύει, πόσο μᾶλλον πράττει αὐτό ἡ Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν, ἡ ὁποία ἔγινε θρόνος τοῦ Παμβασιλέως καί Τόν βάστασε στά ἅγια χέρια Της, ἡ μεγάλη μας Μάνα, πού μᾶς σκέπει καί μᾶς προστατεύει ἀπό πάσης ἐπιβουλῆς καί περιστάσεως.
Γι’ αὐτό καί μεῖς τά πονεμένα καί ταλαιπωρημένα ἀπό τήν ἁμαρτία καί τίς τρικυμίες τῆς πρόσκαιρης ζωῆς παιδιά Της, γνωρίζοντας τήν πολλή, τήν ἄπειρη ἀγάπη Της καί τήν θαυματουργική πρός τόν Δεσπότη παρέμβαση καί μητρική πρεσβεία Της καί ἀναγνωρίζοντας ἐν εὐγνωμοσύνῃ τήν ἄμετρη εὐεργεσία Της, τήν ὀνομάζομε «Θεοτόκον» γιατί ἔφερε στόν κόσμο τόν ἴδιο τόν Θεόν ὡς ἄνθρωπον. Τήν μεγαλύνομε «ὡς τοῦ Θεοῦ Μητέρα», γιατί ἐδάνεισε τήν ὕπαρξή Της, ὥστε νά σαρκωθῇ ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὡς «Ἀειπάρθενον» τήν τιμᾶμε, δηλαδή ὡς πρό τόκου, ἐν τόκῳ καί μετά τόκον Παρθένον, κατά τήν Διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. «Γοργοεπήκοο», τήν ἀποκαλοῦμε γιατί ἀκούει γοργά τίς παρακλήσεις μας καί τίς μεταφέρει στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί ὡς «Γλυκοφιλοῦσα» τήν μακαρίζομε, γιατί τρυφερά τόν Υἱόν καί Θεόν Της καί Θεόν ἡμῶν κατασπάζεται καί ὅλους μας στοργικά μᾶς ἐναγκαλίζεται καί μᾶς καταφιλεῖ. Πάνω στά ἄχραντα χέρια Της ἑνώνεται ὁ οὐρανός μέ τήν γῆ καί ὅλος ὁ κόσμος εὑρίσκει καταφυγή καί θαλπωρή καί ἀγάπη. Καί «Ἐλεοῦσα» τήν φωνάζομε, γιατί μέσα στήν φτώχεια μας τήν πνευματική καί τήν γενικώτερη, ἔρχεται φιλόστοργα νά μᾶς ἐλεήσῃ. Καί ὡς«Παρηγορήτισσα» τήν γνωρίζομε, γιατί ὅταν πονᾶμε στέκεται κοντά μας, πάνω ἀπό τό κεφάλι μας καί γλυκά μᾶς θωπεύει καί μᾶς παρηγορεῖ.
Συνοδεύει τήν πονεμένη μάνα καί τῆς μιλάει γιά τά δικά Της δάκρυα καί τόν δικό Της πόνο κάτω ἀπό τοῦ Υἱοῦ Της τόν Σταυρό. Ἀκουμπάει στήν καρδιά τοῦ πατέρα πού ἀγωνίζεται μέ κόπο καί πόνο γιά νά ζήσῃ τήν οἰκογένειά του. Εἶναι παροῦσα καί στοῦ ἀρρώστου τό προσκεφάλι καί τοῦ δίνει κουράγιο καί δύναμη, γιά νά ξεπεράσῃ τόν πόνο τῆς ἀρρώστιας του. Καί στοῦ φοιτητή τόν ἀγῶνα καί στοῦ κάθε νέου τήν προσπάθεια, πού ἀνοίγει τά φτερά του στῆς ζωῆς τό μανιασμένο πέλαγος, μέ τήν μητρική Της στοργή καί ἀγάπη καί τήν γλυκειά Της παρουσία, δίνει ἐλπίδα καί νόημα. Καί στόν ταπεινό Μοναχό, πού μέσα στό ἀπέριττο κελλί του ἀγωνίζεται, τόν ἑαυτό του νά ξεπεράσῃ καί τόν κόσμο νά νικήσῃ καί τόν παμπόνηρο καί μισόκαλο διάβολο νά κατατροπώσῃ, παρέχει βάλσαμο καί δύναμη οὐράνια.
Ἡ σημερινή λαοθάλασσα, στήν πανσεβάσμια μνήμη Της, δίδει ἐπίσης ἀπάντηση καί σέ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ πίστη ἐξέλιπε. Ἄς ἔλθουν νά διαπιστώσουν γιά μιά ἀκόμα φορά, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία σήμερα σείεται ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς γῆς ἀπό ἱερό συγκλονισμό καί εὐλάβεια πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα κυρίως, γονατίζει στήν Τῆνο καί στήν Σουμελᾶ, στήν Παναγιά τοῦ Κύκκου καί στήν Γηροκομίτισσα τῶν Πατρῶν καί ὅπου ἀλλοῦ καί ἀπό καρδίας ἄσματα εὐχαριστήρια ψάλλει τιμώντας τήν Παναγία, ὡς Ὑπέρμαχον Στρατηγόν καί Σώτειρα τοῦ Γένους.
Ἀγαπητοί μου,
Καί ὁ Ἐπίσκοπός σας σήμερα, γονυπετής μέ βαθειά κατάνυξη, μπροστά στό θαυματουργό τῆς Παναγίας μας Εἰκόνισμα, δέεται στή χάρη Της γιά ὅλους σας, γιά τά πνευματικά του παιδιά, τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν φιλόθεο Λαό, γιά τούς πονεμένους καί κείνους πού τίς ὧρες τους περνᾶνε στό κρεββάτι τῆς ἀρρώστιας, γιά τά παιδιά μας πού ἀγωνίζονται νά βγοῦν ἀπό τῶν ναρκωτικῶν τήν φοβερή κόλαση, γιά ὅσους ζητοῦν νά βροῦν τῆς ζωῆς τους τό δρόμο, γιά ὅλους ὅσοι νοσταλγικά στήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας προσβλέπουν. Παρακαλεῖ γιά τίς μητέρες καί τούς πατεράδες, πού ἀγωνίζονται γιά τήν οἰκογένειά τους, γιά ὅλους ἐκείνους πού ποθοῦν καί πονοῦν γιά νά διατηρήσουν τήν ἁγνότητα καί καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, γιά τούς ἐργαζομένους τιμίως καί γιά τούς ξενητεμένους ἀδελφούς μας, ὥστε νά διατηρήσουν ἀλώβητη τήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας στούς ξένους τόπους πού ζοῦν καί ἀναπνέουν. Ἱκετεύει γιά τούς ἀνέργους καί γιά τά στρατευμένα παιδιά μας, γιά κείνους πού ἔτυχε νά πλανηθοῦν καί νά παραστρατήσουν καί πού ζοῦν μέσα στά πνευματικά σκοτάδια, μακρυά ἀπό τήν γλυκειά θαλπωρή τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Προσεύχεται γιά τούς φυλακισμένους, ὥστε μέ τήν ὑπομονή καί τήν μετάνοια καί τήν προσευχή, νά εὑρίσκουν τήν ἀναψυχή τους καί γιά τούς ξεριζωμένους ἀπό τίς πατρικές τους ἑστίες, ἐξαιτίας τῶν πολέμων καί ὅποιων ἄλλων δυσκολιῶν καί γιά ὅλους τούς ἀδελφούς μας ὅπου γῆς, ὥστε βάλσαμο στήν καρδιά τοῦ καθενός ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας νά κατέλθῃ καί ἡ χαρά τοῦ οὐρανοῦ, ὅλους θαυμαστά νά ἐπισκιάσῃ.
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Σήμερα στήν πανέορτο μνήμη Της ἂς τήν μιμηθοῦμε σέ ὃλες τίς ἀρετές κατά τό μέτρο τῶν δυνατοτήτων μας καί ἂς Τήν ἀκολουθήσομε στό ἒλεος καί στήν εὐσπλαχνία. Ὃπως ἐκείνη ἀνοίγει τούς κρουνούς τῆς μητρικῆς της ἀγάπης καί μᾶς ἐλεεῖ, ἒτσι καί μεῖς ἂς ἀφήσωμε τήν καρδιά μας, νά ἀγκαλιάσῃ τούς ἀδελφούς μας, πού κάπου κοντά μας, δίπλα μας, μπροστά μας, ἁπλώνουν τό χέρι τους, μᾶς ἱκετεύουν μέ τά λόγια τους, μᾶς παρακαλοῦν μέ τά μάτια τους, μᾶς μιλᾶνε τόσο εὒγλωττα μέ τήν ἐκκωφαντική σιωπή τους καί ζητοῦν ἀπό μᾶς, βοήθεια, ἐνίσχυση καί ἐπιστηριγμό.
Κάθε χρόνο τήν ἡμέρα αὐτή τήν ἀφιερώνομε στούς πτωχούς, στούς πένητες καί ἐμπεριστάτους ἀδελφούς μας καί προσφέρομε, ὡς ἐνθυμεῖσθε καί ἀπό τά προηγούμενα χρόνια, ὃ,τι ὁ καθένας δύναται γιά νά τούς ἐνισχύσωμε σέ στιγμές πολύ δύσκολες καί καιρούς ἀπαράκλητους.
Σᾶς παρακαλῶ, λοιπόν, ἀδελφοί, ἐφ’ ὃσον ἐπιθυμῆτε καί δύνασθε, προσφέρετε στήν σημερινή δισκοφορία, τόν ὀβολόν τῆς ἀγάπης σας, ὣστε νά βοηθήσωμε τούς πολλούς πτωχούς άδελφούς μας πού βρίσκονται γύρω μας. Ἀπό αὐτά τά χρήματα, δίδομε τρόφιμα, πληρώνομε τά ἐνοίκια ἐνδεῶν ἀδελφῶν μας, σπουδάζομε πτωχούς μαθητάς καί φοιτητάς στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό, ἀντιμετωπίζομε προβλήματα ὑγείας πολλῶν συνανθρώπων μας, κυρίως περιπτώσεις πού χρειάζονται ἐξειδικευμένη ἰατρική φροντίδα στό ἐξωτερικό καί γενικά καλύπτομε ποικίλες ἀνάγκες ἀναξιοπαθούντων.
Ἀδελφοί μου, εὒχομαι ἀπό τά βάθη τής ψυχῆς μου σέ ὃλους σας, νά ἒχετε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας, νά σᾶς χαρίζῃ ὁ Κύριος, ὑγεία ψυχοσωματική, χαρά, ὑπομονή καί δύναμη γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν ὃποιων ἀντίξοων καταστάσεων καί δυσκολιῶν.
Ἡ Παναγίας μας, νά σώζῃ διά πρεσβειών Της, ὃλους μας καί ἰδιαιτέρως τήν γλυκυτάτη καί πολυβασανισμένη, ἀπό τις δικές μας ἁμαρτίες καί τήν δική μας ἀποστασία ἀπό τόν Θεό, Πατρίδα μας.
Τά ἒτη σας πολλά καί εὐλογημένα διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Σᾶς ἀσπάζομαι μέ ἀγάπη πατρική καί σᾶς εὐλογῶ μέσα ἀπό τήν καρδιά μου.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ