Μητρ. Παντελεήμων Βεροίας: Αυτό που κερδήθηκε με αίμα δεν μπορεί να ξεπουληθεί με το μελάνι μιας υπογραφής

"Η ειρηνική, λοιπόν, συνύπαρξη με το γειτονικό κράτος μπορεί να βασισθεί μόνο στην αλήθεια της ιστορίας (και) διασφαλίζεται μόνο με τον αλληλοσεβασμό."

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ, ΝΑΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ Κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΒΕΡΟΙΑ-06.06.2018

Σας καλωσορίζω στην σημερινή συγκέντρωση όλους εσάς πού ήρθατε εδώ στη Βέροια, στην ιστορική αυτή πόλη της ελληνικής Μακεδονίας μας με το λαμπρό παρελθόν και την υπερδισχιλιετή ιστορία

Ὅλους ἐσᾶς πού συγκεντρωθήκατε ἐδῶ στήν Πλατεία Ὡρολογίου, λίγα μόλις μέτρα ἀπό τό σημεῖο ὅπου διατηρεῖται μέχρι σήμερα τό βῆμα ἀπό τό ὁποῖο κήρυξε γιά πρώτη φορά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ὁ ἀπό­στολος Παῦλος στήν ἑλληνική Βέ­ροια καί στήν ἑλληνική γλώσσα.

Σᾶς καλωσορίζω ὅλους ἐσᾶς πού δέν ἀνταποκριθήκατε ἁπλῶς στό κάλε­σμα τοῦ Δήμου τῆς Βεροίας καί τῆς Ἐκκλησίας, πού ἐκφράζουν τήν ἀγω­νία τους γιά τήν κατάληξη τῶν δια­πραγματεύσεων τῆς χώρας μας μέ τό γειτονικό κράτος τῶν Σκοπίων σχε­τικά μέ τό ὄνομά του, ἀλλά ἀκούσατε τή φωνή τῆς καρδιᾶς σας, ἀκούσατε τή φωνή τῆς πατρίδος μας, τῆς Μα­κεδονίας μας, καί ἀνταποκρι­θή­κατε στό δικό της κάλεσμα, καί ἤρθατε ἐδῶ γιά νά ἑνώσoυμε τή φωνή μας μαζί μέ ὅλους ὅσους τήν ἴδια ὥρα σέ ἄλλες πόλεις τῆς Ἑλ­λάδος συγκε­ντρώ­θηκαν γιά νά διαδηλώσουν γιά τόν ἴδιο σκοπό, ὥστε νά ἀκουσθεῖ ἠχηρό τό μήνυμά μας πρός ὅσους διαπραγματεύονται μέ τή γειτονική χώρα ὅτι τό ὄνομά μας, ἡ ταυτότητά μας, ἡ ἱστορία μας δέν εἶναι δια­πραγματεύσιμα.

Πολλά ἔχουν ἀκουσθεῖ τούς τε­λευταίους μῆνες γιά τό συζητούμενο ὄνομα τῆς γειτονικῆς χώρας τῶν Σκοπίων καί γιά τά συλλαλητήρια πού ὀργανώθηκαν καί ὀργανώνονται σήμερα σέ 24 πόλεις τῆς Ἑλλάδος. Κάποιοι ἀποροῦν καί ἀμφισβητοῦν τό δικαίωμά μας νά ὑψώνουμε τή φω­νή μας γιά νά ἐκφράσουμε τή βούλησή μας νά μήν χαρίσουμε τό ὄνο­μά μας, νά μήν χαρίσουμε τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας σέ κα­νέ­ναν ἄλλο διεκδικητή.

Ὅμως κάνουν λάθος. Μπορεῖ νά μήν εἶναι δική μας ὑπόθεση ἡ ἐξω­τερική πολιτική τῆς χώρας μας. Μπο­ρεῖ νά μήν εἶναι δική μας ὑπόθεση ἡ διαπραγμάτευση μέ τό γειτονικό μας κράτος. Ἀλλά εἶναι δικό μας τό ὄνο­μα τῆς Μακεδονίας, εἶναι δική μας ἡ ταυτότητα καί ὁ πολιτισμός της, εἶναι δικοί μας κληρονομιά οἱ βασι­λικοί τάφοι καί τό ἀνάκτορο τοῦ Φιλίππου στή Βεργίνα (στίς Αἰγές), εἶναι δική μας ἡ σχολή τοῦ Ἀρι­στο­τέλη στή Μίεζα, καί κανείς δέν ἔχει δικαίωμα νά διαπραγματεύεται γιά ἐμᾶς χωρίς ἐμᾶς. Κανείς δέν ἔχει δι­καίωμα νά διαπραγματεύεται χω­ρίς τή γνώμη αὐτοῦ τοῦ λαοῦ γιά τόν τό­πο του.

Γι᾽ αὐτό εἴμαστε σήμερα ἐδῶ, γιά νά διακηρύξουμε πρός ὅσους δέν τό ἔχουν κατανοήσει ἀκόμη ὅτι «αὐτό πού κερδήθηκε μέ αἷμα δέν μπορεῖ νά ξεπουληθεῖ μέ τό μελάνι μιᾶς ὑπογραφῆς».

Καί ἡ Μακεδονία μας κερδήθηκε μέ αἷμα, μέ τό αἷμα τῶν πατέρων μας, ὅλων ἐκείνων πού ἀγωνίσθηκαν καί θυσιάσθηκαν ἀπό τή Νάουσα, τή Βέ­ροια, τήν Ἀλεξάνδρεια, τό Ρουμλούκι καί τά χω­ριά τοῦ ἡρωικοῦ Βάλτου καί ἀπό ὅλη τήν Ἑλλάδα, πού ἀγωνίσθη­καν στό πλευρό τῶν Ἑλλήνων Μακε­δόνων, γιά νά παραμείνει ἡ Μακε­δο­νία ἑλ­λη­νική καί νά μήν ἐκσλα­βισθεῖ.

Εἴμαστε ἐδῶ γιά νά διαμαρτυρη­θοῦ­με γιά τή χρήση τοῦ ὀνόματός μας, τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας, ἀπό τούς βόρειους γείτονές μας πού τό καπηλεύονται.

Γιατί πῶς εἶναι δυνατόν νά ὀνο­μά­ζονται Μακεδόνες; Πῶς εἶναι δυνα­τόν νά πάρουν μέ τήν ὑπογραφή μας τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας, ὅταν οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦν ὅτι:

«Εἴμαστε Σλάβοι πού ἤρθαμε στήν περιοχή τόν 6ο αἰώνα καί δέν ἔχουμε σχέση μέ τόν Μέγα Ἀλέξανδρο», ὅπως ἔλεγε ὁ πρώην πρόεδρος τῆς ΠΓΔΜ,Kiro Gligorov,

«Εἶναι ἁπλά γελοία ἡ σύνδεσή μας μέ τόν Μέγα Ἀλέξανδρο», ὁμολογεῖ ὁMiroslav Grčev, Δήμαρχος Σκο­πίων.

«Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος δέν ἦταν ποτέ κομμάτι τῆς ἱστορίας μας. Ἔγινε τά τελευταῖα χρόνια», ὁμολογεῖ καί ὁ Petre Silegov, Δήμαρχος Σκοπίων.

«Ἡ ἀρχαία Μακεδονία δέν βρίσκε­ται ἐδῶ ἀλλά νοτιότερα (στήν Ἑλλά­δα)», λέγει καί ὁ Ljubco Georgievski, πρώην πρωθυπουργός τῆς ΠΓΔΜ.

«Εἴμαστε Σλάβοι καί μιλοῦμε τή σλαβική γλώσσα», δήλωσε ἡ Ljubica Acevska, πρώην πρέσβυς τῆς ΠΓΔΜ στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς, καί

«Προσπαθοῦμε νά μετατρέψουμε ἕνα σλαβικό ἔθνος σέ ἑλληνικό», παραδέχεται ὁ Toni Deskoski, καθη­γητής τοῦ Δικαίου στό Πανε­πιστήμιο τῶν Σκοπίων.

Πῶς, λοιπόν, εἶναι δυνατόν νά τούς παραχωρήσουμε ἐμεῖς τό ὄνομα «Μα­κεδονία», ἀφήνοντάς τους μάλιστα, ὅπως εἶπε πρόσφατα ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, νά ἐπιλέ­ξουν αὐτοί τόν προσδιορισμό πού θά τόν συνοδεύει ἀνάμεσα στό Νέα, Ἄνω καί Βόρεια Μακεδονία, μέ τά ὁποῖα ἤδη ἡ ἑλληνική πλευρά συμ­φωνεῖ;

Ὅμως ἄν αὐτοί πάρουν τό ὄνομά μας καί ὀνομασθοῦν Μακεδονία καί Μακεδόνες, ἐμεῖς τί θά εἴμαστε;

Γιατί ἀκόμη καί ἄν πάρουν ἕνα σύνθετο ὄνομα πού θά περιέχει τόν ὅρο Μακεδονία, πῶς θά ὀνομάζονται οἱ κάτοικοί της; Πῶς θά ὀνομάζεται ἡ γλώσσα της;

Εἶναι, λοιπόν, δυνατόν νά μήν ἀντι­δροῦμε στίς διαφαινόμενες αὐτές ἐξε­λίξεις;

Ἀσφαλῶς, καί δέν ἀσκοῦμε ἐμεῖς τήν ἐξωτερική πολιτική τῆς χώρας μας, ἀλλά πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν μιλοῦμε καί νά μήν ἀντιδροῦμε;

Πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν ἔχει φω­νή ἡ Ἐκκλησία μας, πού ἐκφράζει τή φωνή τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, καί μά­λιστα ὅταν κάνουν πώς δέν τήν ἀκοῦν οἱ ἐκλεγμένοι ἐκπρόσωποί του;

Πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν ἔχουμε δικαίωμα ἐμεῖς, τοπική αὐτοδιοίκηση καί Ἐκκλησία, γιά ἕνα τόσο καίριο θέμα, ὅταν ἔχει δικαίωμα νά τό κάνει γιά λιγότερο σημαντικά θέματα ἡ κάθε ὀργάνωση καί ἡ κάθε συλλο­γι­κότητα;

Ἐμεῖς ἐκφράζουμε θαρραλέα τήν ἄποψή μας, γιατί εἶναι τό δικό μας ὄνομα πού παραχωρεῖται, καί δέν ὑποχωροῦν ἀπό τίποτε οἱ γείτονές μας, ἄν προσθέσουν ἕνα συνθετικό στό ὄνομα τῆς Μακεδονίας, ἄν ὀνο­μασθοῦν δηλαδή Ἄνω ἤ Νέα Μακε­δονία, γιατί συνεχίζουν νά καπη­λεύονται τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας καί μάλιστα μέ τήν ὑπογραφή μας, ἄν συμφωνήσουμε, ἐνῶ ἐμεῖς χάνουμε τά πάντα, χάνουμε τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας.

Διαπραγματευόμαστε ὡς χώρα τό­σους μῆνες. Ἀλλά μέ ποιούς διαπρα­γμα­τευόμαστε; Μέ κάποιους πού εἶ­χαν ἑλληνική ταυτότητα καί τήν ἀρνήθηκαν, ὅπως ὁμολογοῦν οἱ ἴδιοι, καί πρόδωσαν τήν Ἑλλάδα καί ἔγι­ναν «γενίτσαροι», περνώντας στήν ἄλ­λη πλευρά γιά νά διεκδικοῦν τώρα ὄχι μόνο τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας ἀλλά καί νά ὀνειρεύονται μιά ἑνιαία σλαβική Μακεδονία πού θά φθάνει μέχρι τό Αἰγαῖο.

Μέ αὐτούς διαπραγματευόμαστε. Mέ αὐτούς πού δέν θέλουν νά ἀλ­λά­ξουν οὔτε τό ὄνομα τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τους πού μόνοι τους ὀνό­μασαν «Μακεδονική Ἐκκλησία» καί δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό καμία ἄλλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Μέ ἐκείνους πού, ἐνῶ ζητοῦν τήν Αὐτοκεφαλία καί τήν ἀναγνώριση ἀπό τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, τολμοῦν νά ἐπαναλαμβάνουν ὅλη τήν ἀνυπόστατη ἱστορικά προπα­γάν­δα ὅτι «ὁ Χριστός ἔστειλε τόν ἀπό­στολο Παῦλο σέ αὐτή τή Μακεδονική γῆ», δηλαδή στά Σκόπια, «γιά νά κη­ρύξει τό Εὐαγγέλιο, καί δεχτή­καμε», λένε, «τό Εὐαγγέλιο ἀπό τόν ἀπό­στολο Παῦλο! Αὐτό εἶναι τό πρῶ­το δένδρο τῆς Μακεδονικῆς Ἐκκλη­σίας στά Βαλκάνια καί ἡ πρώτη Ἐκκλησία στήν Εὐρώπη».

Στά Σκόπια κήρυξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἤ στούς Φιλίππους, τή Θεσ­σαλονίκη καί ἐδῶ τή Βέροια; Στή σλαβική γλώσσα μίλησε ἤ στήν ἑλληνική; Ἤ μήπως σλαβικά μιλοῦσε ὁ Μακ­εδόνας πού εἶδε ὁ ἀπόστολος Παῦλος σέ ὅραμα στήν Τρωάδα καί τόν κά­λεσε λέγοντας: «Διαβάς εἰς Μακεδ­ο­νίαν βοήθησον ἡμῖν». Καί σέ ποιά γλώσσα ἔγραψε ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος τίς ἐπιστολές του πρός τούς Θεσσαλονικεῖς καί τούς Φιλιππησίους; Δέν τίς ἔγραψε στά ἑλληνικά; Τότε ποιοί εἶναι αὐτοί πού συντη­ροῦν ψεύτικους μύθους; Ἐμεῖς ἤ ἐκεῖ­νοι πού ἰσχυρίζονται καί μάλιστα διά στόματος ἐπισκόπου τῆς αὐτοα­πο­καλούμενης «Μακεδονικῆς Ἐκ­κλη­­­σίας» ὅτι οἱ Ἕλληνες «ἄλλαξαν τό ὄνομα Solun καί τό ἔκαναν Θεσ­σαλονίκη καί τώρα θέλουν ὁλόκληρη τή μακεδονική γῆ μας νά ἀλλάξει ὄνομα καί νά ἀποκτήσει προσθήκη». Ξεχνοῦν ὅμως ὅτι, ὅταν ἔγραφε ὁ ἀπό­­στο­λος Παῦλος τίς ἐπιστολές του πρός τούς Θεσσαλονικεῖς, ἐκεῖνοι ἦταν στήν ἀφάνεια καί βρισκόταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά ἀπό τήν περιοχή στήν ὁποία κατοικοῦν σήμερα. Βρι­σκόταν στή βορειανατο­λι­κή Εὐρώπη, καί μόνο αἰῶνες ἀργό­τερα, ὅταν ἦρθαν καί ἐγκαταστάθη­καν στή Βαλ­κανική, εἰσῆλθαν στό προσκήνιο τῆς ἱστορίας καί ἀπέκτη­σαν ἀλφάβητο χάρη στούς Ἕλληνες, Θεσσαλονικεῖς ἀδελφούς, τούς ἁγί­ους Κύριλλο καί Μεθόδιο, τούς Μα­κε­δόνες. Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά αἰσθά­νο­νται εὐγνωμοσύνη γιά τούς δύο Ἕλ­ληνες Μακεδόνες ἁγίους πού τούς ἔβγαλαν ἀπό τό ψηλαφητό σκοτάδι στό ὁποῖο ζοῦσαν. Ἀλλά αὐτό εἶναι, δυστυχῶς, τό ἐπί­πεδό τους.

Εἶναι, λοιπόν, αὐτοί συνομιλητές μέ τούς ὁποίους μποροῦμε νά διαπρα­γμα­­τευόμαστε σοβαρά καί νά ἐλπί­ζουμε ὅτι δέν θά ξαναλλάξουν τό Σύνταγμά τους καί δέν θά ἐγείρουν καί πάλι τίς γνωστές ἀλυτρωτικές ἐπιδιώξεις τους εἰς βάρος τῆς Μακε­δονίας μας;

Ὅταν τώρα, πού ἔχουν ἀνάγκη νά συμφωνήσουμε, προκειμένου νά ἐντα­­­χθοῦν στό ΝΑΤΟ καί τήν Εὐρω­παϊκή Ἕνωση, γιά νά διατηρηθοῦν ὡς κράτος, τολμοῦν νά μᾶς κατη­γοροῦν γιά δῆθεν ὁλοκαύτωμα τῶν ἀδελφῶν τους, γιά τό ὁποῖο εἶναι δῆ­θεν ὑπαίτιοι οἱ Ἕλληνες καί γιά σφα­γές δῆθεν Μακεδόνων, γιά τίς ὁποῖες ζητοῦν ἀποζημιώσεις, τί θά συμβεῖ ὅταν θά ἔχουν αὐτό πού διακαῶς ἐπιθυμοῦν, τό ὄνομα δηλαδή τῆς Μα­κεδονίας, καί μάλιστα μέ τήν ὑπο­γρα­φή μας. Καί ὅταν θά εἴμαστε ἐμεῖς ἐπαρχία μέ τό ὄνομα Μακεδονία καί ἐκεῖνοι κράτος, τότε τί θά λέμε καί τί θά μπο­ροῦμε νά κάνουμε;

Καί δέν εἶναι μόνο τό γεγονός ὅτι οἱ γείτονές μας δείχνουν αὐτήν τήν ἐπι­μονή καί τήν ἐμμονή στά ἰδεολο­γή­ματα πού τεχνηέντως καλλιέρ­γη­σαν ἐπί δεκαετίες εἰς βάρος μας, ἀλλά δυ­στυχῶς βρίσκονται καί Ἕλληνες πού ὑποστηρίζουν ἀνάλογες ἀπόψεις καί καθυβρίζουν ὅσους εἶναι ἀντί­θετοι στό ξεπούλημα τοῦ ὀνόματος τῆς Μα­κεδονίας μας, ὅπως συνέβη πρό ἡμερῶν μέ τόν συμπολίτη μας ἀπό τήν Ἀλεξάνδρεια, πού εἶναι σύμ­βου­λος στρατηγικοῦ σχεδιασμοῦ τοῦ πρω­θυπουργοῦ τῆς χώρας μας.

Πῶς μπορεῖ ἕνας ἀνιστόρητος νά κα­τηγορεῖ μέ τόσο προσβλητικό τρό­πο τούς συμπολίτες του, λέγοντας ὅτι ἡ περιοχή τῆς Ἀλεξάνδρειας δέν ἔχει σχέση μέ τόν Μέγα Ἀλέξανδρο καί ὅτι ἡ σχέση της μέ τόν Μακεδόνα στρατηλάτη εἶναι ἕνας μύθος.

Ναί, μπορεῖ νά ἦταν βάλτος ἡ περιο­χή, ἀλλά σέ αὐτόν τόν βάλτο πολέ­μησε ὁ Ἑλληνισμός, πολέμησαν οἱ Μακεδόνες, οἱ Μακεδονομάχοι, ὅσοι εἶχαν ἑλληνική συνείδηση, ἔστω καί ἄν μιλοῦσαν τή σλαβική γλώσσα ἤ τή βλάχικη, γιά νά ἐλευθερώσουν τή Μα­κεδονία καί ἀπό τούς Τούρκους καί ἀπό τούς Βουλγάρους καί τούς συνεργάτες τους. Καί πολεμοῦσαν, γιατί εἶχαν ἀπό­λυτη συνείδηση καί συναίσθηση τῆς ἑλληνικότητάς τους. Γιατί μέ αὐτή τήν ἱστορία τοῦ τόπου τους, πού ὁ κ. Καρανίκας χαρακτηρίζει μύθο, μεγά­λωσαν καί κρατήθηκαν Ἕλληνες. Γιατί δέν εἶναι μύθος ἡ παρουσία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καί τῶν Μα­κεδόνων οὔτε στήν Ἠμαθία, οὔτε στή Βεργίνα, ἐκεῖ ὅπου βρίσκονται οἱ βασιλικοί τάφοι καί τά ἀνάκτορα τῶν Μακεδόνων, ἀδιάψευστοι μάρτυρες τῆς ἑλληνικότητας τῶν Μακεδόνων, οὔτε στή Μίεζα, ὅπου βρίσκεται ἡ σχολή τοῦ Ἀριστοτέλη, ὅπου μαθή­τευσε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, οὔτε βε­βαίως στήν Πέλλα καί τό Δίο.

Καί ἐάν ὅλα αὐτά τά ἀγνοεῖ ὁ κ. Κα­ρανίκας, τότε εἶναι ἀνιστόρητος καί κακῶς πληρώνεται ἀπό τό ἑλληνικό κρά­τος ὡς σύμβουλος τοῦ πρωθυ­πουργοῦ γιά νά καθυβρίζει καί νά προσβάλλει τούς συμπολίτες του. Ἐάν πάλι δέν τά ἀγνοεῖ, ἀλλά σκό­πιμα διατυπώνει αὐτές τίς ἀπόψεις, διαστρεβλώνοντας τήν ἱστορία, τότε εἶναι κυριολεκτικά ἐπικίνδυνος γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα καί δέν μπορεῖ νά εἶναι σύμβουλος τοῦ πρω­θυπουργοῦ τῆς χώρας μας.

Θέλουμε τήν εἰρηνική συνύπαρξη μέ τούς γείτονές μας, θέλουμε νά μποῦ­νε στό ΝΑΤΟ, θέλουμε νά μποῦ­νε στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἀλλά ἡ εἰ­ρηνική συνύπαρξη διασφαλίζεται μό­νο μέ τόν ἀλληλοσεβασμό.

Μέ τούς γείτονές μας θέλουμε νά ζοῦμε εἰρηνικά καί ἀδελφωμένα. Ἄς βοηθήσουν, λοιπόν, καί ἐκεῖνοι πρός αὐτή τήν κατεύθυνση. Ἄς διαλέξουν γιά τή χώρα τους ἕνα ὄνομα πού νά ταιριάζει μέ τήν πραγματική τους καταγωγή καί ἱστορία, διότι μονάχα ἔτσι θά ὠφεληθοῦν μακροπρόθεσμα, διότι μονάχα ἔτσι θά μπορέσουν νά ἐξασφαλίσουν καί γιά τόν δικό τους λαό συνοχή καί σταθερότητα.

Ἄς μήν αὐταπατῶνται οἱ γείτονές μας. Ὅσο θά προσπαθοῦν νά ζοῦν βα­σισμένοι ἐπάνω σέ ἕνα ψέμα, θά βρί­σκονται διαρκῶς ἀντιμέτωποι μέ πέ­ντε χιλιάδες ἀρχαῖες ἑλληνικές ἐπι­τύμβιες πλάκες τῆς Μακεδονίας μας, πού θά τούς γελοιοποιοῦν μπρο­στά στά μάτια τῆς διεθνοῦς ἐπιστημονι­κῆς κοινότητος.

Ὅσο θά κοπιάζουν νά στηρίξουν τήν πονηριά καί τήν ψευτιά μιᾶς αὐθαί­ρε­της ἐπί Τίτο κρατικῆς παρθενο­γέ­νεσης, θά σκοντάφτουν καί θά ματώ­νουν ἐπάνω στόν ἀρχαιολογικό ὀγκό­­λιθο τῶν εὑρημάτων τῆς Βεργί­νας καί τοῦ Δίου.

Ὅσο θά προσπαθοῦν νά πείσουν τούς ἑαυτούς του γιά τήν ψευδοκα­τα­γωγή τους, θά τούς διαψεύδει σέ κάθε βῆμα, ὁ ἴδιος ὁ πρόεδρός τους ὁ Γκλι­γκόρωφ, λέγοντάς τους: «Ἐμεῖς δέν ἔχουμε καμία σχέση μέ τή Μακε­δο­νία. Ἐμεῖς εἴμαστε Σλάβοι».

Ἡ εἰρηνική, λοιπόν, συνύπαρξη μέ τό γει­τονικό κράτος μπορεῖ νά βασι­σθεῖ μό­νο στήν ἀλήθεια τῆς ἱστορίας. Καί τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας πού διεκδι­κοῦν καί ἔχουν σφετερισθεῖ τίς τε­λευταῖες δεκαετίες δέν ἀνταποκρί­νε­ται στήν ἀλήθεια τῆς ἱστορίας.

Κατά συνέπεια δέν παραχωροῦν τί­ποτε, ἄν θά δεχθοῦν μία σύνθετη ὀνομασία. Ἀντίθετα ἐμεῖς, ἄν τούς χαρίσουμε τό ὄνομα, βάζουμε τήν ὑπογραφή μας καί ἀναγνωρίζουμε διεθνῆ νομική ὑπόσταση σέ ἕνα κρά­τος μέ τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας, νομική ὑπό­στα­ση πού δέν εἶχε ποτέ ὡς πρώην Γιουγκοσλαβική Δημο­κρα­τία. Καί ἀκόμη ἡ ὑπο­χωρητικότητά μας δίνει στούς γεί­τονές μας τό μήνυμα ὅτι μποροῦν νά αὐξήσουν τίς ἀπαι­τήσεις τους ἔναντι τῆς χώρας μας, καί σέ ὅσους τούς ὑποστηρίζουν νά αὐξή­σουν τίς πιέ­σεις τους.

Ζητοῦμε, λοιπόν, γιά ἀκόμη μία φο­ρά καί δέν θά παύσουμε μέχρι τό τέ­λος νά ζητοῦμε, νά ἀκουσθεῖ ἡ φωνή μας, νά ἀκουσθεῖ ἡ φωνή τοῦ λαοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, τῆς τοπικῆς Αὐτο­δι­οι­κήσεως. Δέν μποροῦν νά τήν ἀγνο­οῦν μέ διάφορα προσχήματα καί προφάσεις. Δέν μποροῦν νά ξεχνοῦν ὅσοι διαπραγματεύονται ὅτι γιά μᾶς διαπραγματεύονται καί ἔχουν τερά­στια εὐθύνη καί ἀπέναντι στόν λαό πού διατρανώνει καί σήμερα τή βού­λησή του. Ἔχουν τεράστια εὐθύνη ἀπέ­ναντι στήν πατρίδα καί τήν ἱστορία, ἀπέναντι στό μέλλον αὐτοῦ τοῦ τόπου καί τῶν παιδιῶν μας.

Καί ἀκόμη δέν εἶναι δυνατόν τό γειτονικό κράτος τῶν Σκοπίων νά προετοιμάζει δημοψήφισμα προκει­μέ­νου νά ἐγκρίνει ὁ λαός τό ὄνομα στό ὁποῖο θά καταλήξει ἡ διαπραγ­μάτευση καί στή χώρα μας ἡ γνώμη τοῦ λαοῦ νά ἀγνοεῖται ἐπιδεικτικά καί ὑπεροπτικά.

Ἄν νομίζουν ὅτι ὁ λαός εἶναι μέ τό μέρος τους γιά τό θέμα τῆς Μα­κε­δονίας μας, δέν ἔχουν παρά νά τόν ρωτήσουν, δέν ἔχουν παρά νά κά­νουν δημοψήφισμα.

Μέχρι τότε ἐμεῖς δέν θά παύσουμε νά διακηρύττουμε μέ κάθε τρόπο καί πρός πᾶσα κατεύθυνση τήν ἀντίθεσή μας σέ ὁποιαδήποτε σύνθετη ὀνομα­σία τῆς γειτονικῆς χώρας πού θά πε­ρι­έχει τόν ὅρο Μακεδονία, γιατί Μα­κεδονία εἶναι τό δικό μας ὄνομα, ἡ δική μας ταυτότητα, ἡ δική μας ἱστορία καί δέν τήν ξεπουλᾶμε οὔτε τήν χαρίζουμε σέ κανένα.

Μποροῦν νά ὀνομασθοῦν, ἄν θέ­λουν, Δημοκρατία τῆς Δαρδανίας. Ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι δέν θά βρεθεῖ χέρι ἑλληνικό, μακεδονικό, πού θά ὑπο­γράψει τήν καταδίκη καί τό ξε­πούλημα τῆς Μακεδονίας μας.

Ἡ Μακεδονία εἶναι μία καί εἶναι ἑλληνική, ἀλλά καί ἡ Ἑλλάδα εἶναι Μακεδονική. Γι᾽ αὐτό ζητοῦμε νά μήν πουλήσετε τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας, τουτέστι τήν Ἑλλάδα μας.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων

simeiakairwn.wordpress.com