Πολλές είναι οι νέες μητέρες πού μετά την γέννα ζητούν να επισκεφθεί ο Ιερέας το σπίτι τους την 20η ημέρα για να ευλογήσει την λεχώνα και το παιδί της με την λεγομένη ευχή της «Μισοσαράντισης»
Προκαταβολικὰ ὅμως θὰ πρέπει νὰ τονισθεῖ ὅτι δὲν ὑφίσταται τέτοια εὐχὴ ἢ Ἀκολουθία, δὲν ὑπάρχει μισοσαραντισμός.
Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση καὶ τὴν τάξη τῆς Ἐκκλησίας ἡ λεχώνα δέχεται τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Ἱερέα τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς γεννήσεως γιὰ νὰ τὴν εὐλογήσει («εὐχὴ εἰς γυναῖκα λεχώ»). Κατὰ τὴν ὀγδόη ἡμέρα φέρεται στὸν Ναὸ τὸ παιδὶ γιὰ νὰ τοῦ δοθεῖ τὸ ὄνομα («εὐχὴ εἰς τὸ κατασφραγῖσαι παιδίον λαμβάνον ὄνομα τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ ἀπὸ τῆς γεννήσεως αὐτοῦ») ὅπως καὶ ἡ Παναγία μας ἔκανε μὲ τὸν Κύριο παραδίδοντάς Τον τὴν ὀγδόη ἡμέρα ἀπὸ τῆς Γεννήσεώς Του στὸν δίκαιο Συμεὼν (καὶ ὄχι κατὰ τὴν Βάπτιση). Τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα προσέρχεται στὸ Ναὸ ἡ μητέρα μὲ τὸ παιδὶ γιὰ νὰ τὸ «ἐκκλησιάσει», ὅπως ἀκριβῶς ἔπραξε καὶ ἡ Θεοτόκος μὲ τὸν Κύριο. Δυστυχῶς ὅμως οἱ δύο πρῶτες εὐχές, δηλαδὴ τῆς πρώτης καὶ τῆς ὀγδόης ἡμέρας ἀπὸ τῆς γεννήσεως ἔχουν πλέον σχεδὸν «ἐξαφανισθεῖ» ἀπὸ τὶς συνήθειες τῶν χριστιανῶν μας· ἡ δὲ Βάπτιση θεωρεῖται –λανθασμένως– ὀνοματοδοσία.
Μισοσαραντισμὸς λοιπὸν δὲν ὑπάρχει σὰν Ἀκολουθία ἢ Εὐχὴ στὰ Εὐχολόγιά μας. Ἡ Ἐκκλησία μας γνωρίζει μόνον τὸν Σαραντισμὸ τὴν 40ὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴν γέννηση μὲ τὴν παρουσία καὶ τῆς μητέρας, στὸν Ναό, ὄχι στὸ σπίτι, διότι πρόκειται περὶ ἐκκλησιασμοῦ.
Ἐὰν πάλι κάποιες γυναῖκες ὑποχρεώνονται γιὰ διαφόρους ἀνυπέρβλητους λόγους νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ σπίτι πρὶν ἀπὸ τὶς 40 ἡμέρες, ἂς τὸ κάνουν, ἀφοῦ ἔχουν δεχθεῖ κανονικὰ τὶς δύο προηγούμενες Εὐχὲς-Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἀναφέρθηκαν καὶ τὴν 40ὴ ἂς προσέρχονται στὸν Ναὸ μὲ τὸ παιδὶ γιὰ νὰ δεχθοῦν τὶς ἀνάλογες εὐχές, ὥστε νὰ μεταλάβουν ἀκατακρίτως τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Οἱ παλαιότερες μητέρες βεβαίως γνωρίζουν ὅτι ἀπέφευγαν τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸ σπίτι ὅλες αὐτὲς τὶς ἡμέρες, καὶ τὶς 40. Τοῦτο γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὶς μολύνσεις ἀπὸ τὰ μικρόβια, τὶς σπλαγχνικὲς ἐνοχλήσεις τῆς λεχώνας, τὴν βασκανία τοῦ κόσμου καὶ ἔτσι νὰ ἀναλάβουν δυνάμεις μετὰ ἀπὸ τὶς δυσκολίες ἑνὸς τοκετοῦ.