Με τη συμπόνια γίνεσαι σαν το Θεό.
Ο Θεός αγαπά, διότι βλέπει πίσω απ’ τα φαινόμενα και τα λάθη μας.
Οι αμαρτίες μας είναι στιγμιότυπα της ζωής μας σκοτεινά. Κι αυτά τα σκοτάδια μας όμως, έπαιξαν και παίζουν το ρόλο τους!
Ο απ. Παύλος, πέρασε κι αυτός τα σκοτάδια του, ενώ ζητούσε να βρει το Φως.
Δεν ξέρεις τίποτα για κανέναν!
Δεν ξέρεις τα κίνητρα του άλλου, τα βάθη της ψυχής του.
Ο κόσμος μας είναι αγαπημένος και συγχωρημένος απ’ το Θεό.
Κριτής των πάντων, μόνο ο Θεός. Ούτε εσύ, ούτε εγώ.
Αν μπορείς, αντικατάστησε την κατάκριση, με τη συμπάθεια και την αγάπη.
Ένας μοναχός είδε το βράδυ δύο μοναχούς να παίζουν χαρτιά.
Και πήγε στον Ηγούμενο και το μαρτύρησε.
Φαντάσου, είπε ο Ηγούμενος, πόσο άγιοι θα γίνουν αυτοί οι δύο μοναχοί, αν έβαζαν όλη τη δύναμη της ψυχής τους, στο να λατρέψουν το Θεό. Ας μην τους κατακρίνουμε, λοιπόν, παιδί μου.
Πάντα πίσω από μια αμαρτία κρύβονται: Φοβίες, ψυχικές ταλαιπωρίες, ανασφάλειες, πληγές, τραυματισμοί, μπερδέματα.
Ο άγιος Πορφύριος, πάντα έβλεπε το μπέρδεμα και τον πόνο της ψυχής του αμαρτωλού. Και τους αγαπούσε όλους.
Ο άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, δεν μπορούσε να κάνει άσχημες σκέψεις για τους αδερφούς του τους αμαρτωλούς, όσο κι αν προσπαθούσαν οι άνθρωποι να του δηλητηριάσουν το νου.
Μακάρι να μπορούμε να βλέπουμε το Φως πίσω απ’ το όποιο σκοτάδι.
Επιείκεια, καλοσύνη, συμπόνια, αγάπη Χριστού. Το ερμηνευτικό κλειδί κάθε παραβατικής συμπεριφοράς.
Και θα πας στον Παράδεισο.
Σίγουρα.