Γεώργιος Δροσίνης «Φευγᾶτα χελιδόνια»
Πρωτοβρόχι
Τὸ καλοκαίρι ἔχει τὶς χάρες του·
ποιός τὶς ἀρνιέται, ποιός λέγει «ὄχι»;
Μὰ κάποιες χάρες ἔχει ξέχωρες
τοῦ Ἁϊ Δημητριοῦ τὸ πρωτοβρόχι.
***
Τὰ πεῦκα ἀπ’ τὴν βροχὴ δροσόλουστα
μοσκοβολοῦν σὰ θυμιατήρια.
Νερὸ γεμᾶτα τὰ χλωράγκαθα
γίνονται τῶν πουλιῶν ποτήρια.
***
Ὁ πλάτανος, ποὺ ἀνεμοδέρνεται
γυμνὸς καὶ ξέφυλλος, ἀνδρειεύει,
τοὺς κλώνους ἔχει ελαφοκέρατα
καὶ μὲ τ’ ἀερικὰ παλεύει.
***
Τ’ ὥριμο κούμαρο ὁλοκόκκινο
τὰ πράσινα κλαδιὰ ᾽ματώνει.
Χρυσῆ ἡ σταρήθρα στὰ μεσούρανα
χορταινει φῶς καὶ ξεφαντώνει.
***
Τῶν θυμαριῶν τὰ ξηροκλώναρα
πρώϊμα πρασινοφυλλιάζουν
καὶ την ᾽σοδειά απ’ τὶς ἀποθῆκές τους
βρεγμένη τὰ μυρμήκια ᾽λιάζουν.
***
Στὸ κυπαρἰσσι, κάθε ἀπόβραδο,
ποὺ τό ᾽χουν πύργο καὶ παλάτι
φωνάζουν οι σπουργῖτες, τρώγονται,
ποιὸς ναὕρῃ πιὸ ζεστὸ κρεβάτι.