Κάποιος, κάποτε, βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας. Μια μέρα, παρουσιάστηκε ένα μικρό άνοιγμα στο κουκούλι. Ο άνθρωπος κάθισε και παρατηρούσε
την πεταλούδα για ώρες, καθώς εκείνη αγωνιζόταν να περάσει το σώμα της μέσα από την μικρή τρύπα
Κάποια στιγμή φάνηκε ανήμπορη να προχωρήσει άλλο.Έτσι, ο άνθρωπος αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα.
Με ένα ψαλίδι έκοψε το υπόλοιπο κομμάτι του κουκουλιού. Η πεταλούδα πρόβαλε εύκολα, αλλά είχε πρησμένο σώμα και μαραμένα φτερά.
Ο άνθρωπος συνέχισε να παρατηρεί την πεταλούδα, γιατί περίμενε ότι τα φτερά της θα μεγάλωναν και θα άπλωναν για να στηρίξουν το σώμα της, το οποίο θα ξεπρήζονταν σιγά-σιγά.
Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε.
Αντίθετα, η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της σέρνοντας το πρησμένο της σώμα και έχοντας μαραμένα φτερά. Ποτέ δεν μπόρεσε να πετάξει.
Αυτό που ο άνθρωπος, με την καλοσύνη και την βιασύνη του, δεν κατάλαβε, ήταν πώς ό αγώνας για να βγει η πεταλούδα από το άνοιγμα, ήταν ο τρόπος με τον οποίο ό Θεός διοχέτευε υγρό από το σώμα της προς τα φτερά, ούτως ώστε να είναι έτοιμη να πετάξει, μόλις ελευθερωθεί από το κουκούλι.
Ο άνδρας της ιστορίας μας παρορμητικά και επιπόλαια πήγε να βοηθήσει την πεταλούδα και ξέχασε πώς οι δυσκολίες της θα ήταν η πηγή τής δύναμης της. Θα ήταν τα όμορφα πετάγματα της, το υγιές μέλλον της.
Ξέχασε πώς οι δυσκολίες στη ζωή ζωογονούν, είναι ευεργετικές , είναι ακριβώς αυτές που έχουμε ανάγκη.
Ίσως προκαλεί τη λογική μας ή πιο πάνω σκέψη αλλά ναι, ό πόνος, οι αντιξοότητες, τα δύσκολα, μας κάνουν δυνατούς, αν σοφά ξέρουμε να τα χρησιμοποιούμε.
Μας αλλάζουν οπτικές, αναθεωρούμε, αξιολογούμε τα της ζωής μας διαφορετικά. Γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας, συνειδητοποιούμε την ανεπάρκεια μας και αναζητούμε την παρουσία του Θεού.
Ο δικός μας πόνος, όποιας μορφής, συντελεί στο να αποκτήσουμε σπλάγχνα οικτιρμού για τους άλλους. Σωστά ελέχθη πώς όποιος πόνεσε έμαθε πολλές γλώσσες, εύκολα επικοινωνεί με τον πονεμένο συνάνθρωπο του.
Τα βάσανα μας υπενθυμίζουν μια σώζουσα διέξοδο στα αδιέξοδά μας, την προσευχή. Τα δύσκολα τής ζωής είναι το υνί του Θεού να οργώνει την καρδιά για περισσότερες αρετές. Μπορεί τάχα να υπάρξει σοδειά χωρίς βροχές;
Οι δοκιμασίες χτίζουν χαρακτήρα, όταν αντιμετωπίζονται εν Χριστώ.
Εξάλλου, ο Θεός μας δεν υποσχέθηκε εύκολο ταξίδι, αλλά ασφαλές αγκυροβόλημα. Και ύστερα, η αγιότητα πηγάζει από τα παθήματα, γιατί ότι μας ταιριάζει μας κοιμίζει, ότι είναι αντίθετο αυτό μας αφυπνίζει.
Η στάση μας απέναντι στις ποικιλόμορφες δυσκολίες είναι θέμα πίστης. Μπορούμε γι’ αυτά και για κείνα και για τα άλλα να ευχαριστήσουμε το Θεό; Έτσι είναι, φίλοι μας.
Η δειλή ψυχή προσπαθεί να ψάλλει μέσα στο φως. Η πυρφόρα, όμως και γεμάτη πίστη, μέσα στο σκοτάδι Τον υμνεί.
Ο πόνος ευεργετικός. Ας φιλούμε το χέρι Του ευγνωμόνως που μας τον προσφέρει.
ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
ΙΕΡΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΤΕΥΧΟΣ 4ο – ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013