Γεώργιος Δροσίνης
Στ αλώνια
Στ ἁλώνια, καλοσάρωτα καὶ ξεχορταριασμένα,
θὰ ξαπλωθοῦν οἱ θημωνιές, ξανθόμαλλες πλεξίδες.
Τὰ στάχυα τρίβει καὶ μασᾶ περνώντας ἡ ροκάνα,
πλατάνι τὸ σαγόνι της, τὰ δόντια της στουρνάρια.
Τὰ βόδια σέρνουν τὸ θεριό, ζευγαρωτὰ δεμένα
καὶ δαμασμένο τὸ πατᾶ, τὰ βόδια κυβερνώντας
ὡραία ἁρματοδρόμισσα, λαμπαδωτὰ στημένη.
Στὰ χείλη της ὁ σάλαγος γλυκόφωνο τραγούδι,
στὰ χέρια της ἀπόνετο καλάμι εἶν’ ἡ βουκέντρα.
Ὁ νοικοκύρης τ’ ἁλωνιοῦ, μὲ τὸ κρασὶ στὸ γόνα
κερνᾶ τοὺς ξένους, ποὺ περνοῦν καὶ κράζει τοὺς γειτόνους·
κι’ ἕνας λυράρης, παίζοντας τυφλός, τυφλὰ τὴ λύρα,
μοιράζει εὐχὲς γιὰ τὴ σοδειά, κάθε φορὰ ποὺ πίνει.
Κι ἀρχίζει τὸ ξανέμισμα τῆς νύχτας μὲ τ’ ἀπόγειο·
σύννεφο ἀπ’ τὰ ξυλόφτυαρα, στὰ οὐράνια ἀναπετώντας,
τ’ ἄχυρο φεύγει ἀνάλαφρο καὶ τὸ σιτάρι πέφτει
γύρω στὸ φῶς τῶν φαναριῶν, χρυσὴ ψιχάλα ἀπ’ τ’ ἄστρα.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΔΗΜ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ-ΝΙΚ. ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΥΛΟΥ ΝΙΡΒΑΝΑ-ΔΗΜ. Γ. ΖΗΣΗ Κ.Α.
1939