«Παπαντή καλοβρεμμένη, η κοφίνα γεμισμένη»
Χιόνι στο χωριό
Μικρές κάτασπρες τούφες, σαν αλαφρές πεταλούδες, στριφογυρίζουν στον αέρα ώρες πολλές επάνω από το Χωριό. Πέφτουν απαλά απαλά και στολίζουν τὰ δένδρα και τούς θάμνους των κήπων, τούς κάμπους και τούς γύρο λόφους. Δεν έχουν ξεχάσει τίποτε.
Τὰ δένδρα, χιονισμένα τώρα, μοιάζουν ἄλλα σὰν ἄσπρες ὀμπρέλλες, ἄλλα σὰν πολυέλαιοι. Τὸ κωδωνοστάσιο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐντύθηκε μὲ ἕνα χονδρὸ χιονᾶτο ἐπανωφόρι.
Ὅλα τὰ σπίτια φοροῦν ἄσπρες κουκοῦλες. Κι ὅλα τὰ μικρὰ φυτὰ εἶναι θαμμένα κάτω ἀπὸ τὸ κάτασπρο χιόνι.
Ὥς ἐκεῖ ποὺ μπορεῖ νὰ φθάσῃ τὸ μάτι, τὸ χιόνι ὅλα τὰ σκεπάζει. Δὲν μπορεῖ νὰ ξεχωρίσῃ κανεὶς οὔτε μονοπάτια οὔτε δρόμους.
Βαθειὰ σιωπὴ βασιλεύει σ’ ὅλο τὸ Χωριό. Ποῦ καὶ ποῦ φαίνεται κανένας ἄνθρωπος κουκουλωμένος. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι μαζεμμένοι στὰ σπίτια τους, κοντὰ στὴ φωτιά τους. Καὶ τὰ ζῷα εἶναι χωμένα στοὺς στάβλους καὶ στὶς φωλιές τους.
Μόνο τὰ καημένα τὰ σπουργίτια, οἱ παπαδίτσες κι ἄλλα πουλάκια πετοῦν ἀπὸ τοὺς γειτονικοὺς θάμνους μὲ παραπονιάρικες φωνοῦλες, γιατὶ δὲν εὑρίσκουν ἐκεῖ νὰ φᾶνε κάτι. Κι ἔρχονται ὣς στὶς αὐλὲς καὶ ὣς στὰ σκαλοπάτια, νὰ τσιμπήσουν τὰ ψίχουλα καὶ τοὺς σπόρους, ποὺ τοὺς ἔχουν ρίξει τὰ παιδιά.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ Γ΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Β. ΠΕΤΡΟΥΝΙΑ – Φ. ΚΟΛΟΒΟΥ – Σ. ΣΠΕΡΑΝΤΣΑ – Α. ΜΕΤΑΛΛΙΝΟΥ
1955