Θέλουμε να σώσουμε τον κόσμο με τα μυαλά μας, με τις θεολογικές μας αναλύσεις, με τις θεωρίες μας, χωρίς να έχουμε σχέση με τον Θεό.
Τελικά θέλουμε να προβληθούμε, να αποδείξουμε ότι εμείς είμαστε του Θεού.
Δεν λογαριάζουμε τίποτα, δεν υπολογίζουμε κανέναν.
Προκαλούμε σχίσματα μέσα στην Εκκλησία αρκεί να έχουμε οπαδούς, αρκεί να έχουμε ανθρώπους που θα μας λένε «μπράβο».
Δεν μας νοιάζει να έχουμε Θεό. Οπαδούς θέλουμε.
Πασχίζουμε να έχουμε ανθρώπους που θα μας παινεύουν.
Οι μεγαλύτεροι πολέμιοι της Εκκλησίας είναι αυτοί που προκαλούν σχίσματα στο Σώμα του Χριστού, κι ας καμαρώνουν αυτοαποκαλούμενοι ως διασώστες της Πίστης.
Για ποια Ανάσταση να μιλήσουμε;
Για ποια Ορθοδοξία;
Για αυτήν που αναλώνεται στους ιστότοπους;
Καμία εμπειρία Θεού στην ζωή μας…δυστυχώς.
Και όλοι μας το παίζουμε υπερασπιστές Του.
Κανένας αγώνας προσωπικός.
Καμία μετάνοια.
Μόνο λόγια, θεωρίες, ομιλίες, ομολογίες, διαγγέλματα, αναθέματα.
Θέλουμε να σώσουμε τον κόσμο. Αυτή είναι η πλάνη μας. Ο Χριστός σώζει. Όχι εγώ, ούτε εσύ, ούτε κανείς άλλος.
Διώξαμε τον Χριστό. Μας αρκούν οι κανόνες.
Διώξαμε τον Χριστό. Μας αρκούν οι σέκτες μας.
Διώξαμε τον Χριστό. Μας αρκεί η καταγωγή μας.
Διώξαμε τον Χριστό. Μας αρκεί το ράσο μας, η νηστεία μας, η παρθενία μας, η ομολογία μας, το θεολογικό πτυχίο μας.
Αυτή είναι η πλάνη μας…
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος