«Η κεντρική μας τράπεζα, η οποία είναι εχθρός μας, βρίσκεται στο δρόμο να καταστρέψει την οικονομία της χώρας μας – επειδή ακολουθεί εντολές από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο".
Ο πρόεδρος Putin σχεδιάζει να εθνικοποιήσει την κεντρική του τράπεζα, η οποία ελέγχεται από τους Rothschild και τη Fed, αφού λήξει το συμβόλαιο της τέλη του 2016 – γεγονός που επεξηγεί καλύτερα τις δυτικές επιθέσεις που δέχεται η χώρα.«Η κεντρική μας τράπεζα, η οποία είναι εχθρός μας, βρίσκεται στο δρόμο να καταστρέψει την οικονομία της χώρας μας – επειδή ακολουθεί εντολές από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο. Θα πρέπει να επιστρέψουμε σε μία κλασσική οικονομία, στην εθνικοποίηση του ρουβλίου και στο τέλος του καθεστώτος των συναλλαγματικών αποθεμάτων – στο «De-offshoring», όπως το αποκαλεί ο πρόεδρος Putin.Όταν εθνικοποιηθούν το ρούβλι και η κεντρική τράπεζα, τότε οι ρωσικές εταιρείες θα έχουν όσα χρήματα χρειάζονται» (Jewgeni Fjodorow, πρόεδρος της επιτροπής οικονομικής πολιτικής του ρωσικού Κοινοβουλίου – πηγή).
Ανάλυση
Πριν από δύο περίπου χρόνια, μετά το δυτικό πραξικόπημα στην Ουκρανία (άρθρο), το οποίο στη συνέχεια, το 2015, οδήγησε στην επιβολή του δόγματος του σοκ από το ΔΝΤ στη δύστυχη χώρα (ανάλυση), η Ρωσία εισέβαλλε βίαια στην Κριμαία – ενώ κλιμακώθηκαν οι εχθροπραξίες στα ανατολικά της χώρας.
Αντιδρώντας τότε η Δύση στα γεγονότα αυτά, επέβαλλε αυστηρές οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις στη Ρωσία, με στόχο την αποχώρηση της από την Κριμαία, καθώς επίσης τη στήριξη των αυτονομιστών της ανατολικής Ουκρανίας – ενώ παράλληλα δρομολόγησε έναν ανηλεή χρηματοπιστωτικό πόλεμο εναντίον του προέδρου Putin, σκοπεύοντας να τον ανατρέψει με την πρόκληση εσωτερικών αναταραχών και εξεγέρσεων, οι οποίες θα αποσταθεροποιούσαν τη Ρωσία.
Οι κυρώσεις αυτές έθεσαν στο στόχαστρο τους ολόκληρους κλάδους της ρωσικής οικονομίας, καθώς επίσης ορισμένα στελέχη του στενού κύκλου του Putin, τα οποία στηρίζουν την εξουσία του – πρόσφατα με το σκάνδαλο του Παναμά, μέσω του οποίου έγιναν προσπάθειες ενοχοποίησης του. Ο στόχος ήταν και είναι να χάσει την αξιοπιστία του απέναντι στους Ρώσους Πολίτες – την οποία έχει κερδίσει με την άνοδο της οικονομίας της χώρας, στα έτη της προεδρίας του.
Από την πλευρά της Δύσης, οι κυρώσεις αποσκοπούσαν στην αποδυνάμωση της ρωσικής οικονομίας, έτσι ώστε να μην είναι σε θέση να συνεχίσει τη νέα της πολιτική όσον αφορά την Ουκρανία, καθώς επίσης τις άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες – ενώ ο κ. Οικονόμου είχε αναφερθεί σε μία ήττα κατά κράτος του κ. Putin (άρθρο), κρίνοντας από τη ραγδαία τότε επιδείνωση των οικονομικών δεικτών της Ρωσίας.
Σε γενικές γραμμές οι κυρώσεις, καθώς επίσης οι χρηματοπιστωτικές επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας, ειδικά η ισοπέδωση του ρουβλίου, σε συνδυασμό με τις χαμηλές τιμές της ενέργειας και των πρώτων υλών,προκάλεσαν πολύ σοβαρές ζημίες στη ρωσική οικονομία. Το ΑΕΠ της σε αξίες αγοράς σε δολάρια (current US $) κατέρρευσε από τα 2,01 τρις $ το 2013 (πηγή: Παγκόσμια Τράπεζα), στα 1,23 τρις $ το 2015, σύμφωνα με το ΔΝΤ (πηγή) – σχεδόν κατά 40% δηλαδή σε δύο μόλις χρόνια, όταν το αντίστοιχο της Ελλάδας μειώθηκε κατά 27% περίπου σε επτά χρόνια.
Όσον αφορά το κατά κεφαλήν εισόδημα, με βάση τις παραπάνω πηγές και επίσης σε αξίες αγοράς σε δολάρια, μειώθηκε στο ίδιο χρονικό διάστημα από τα 14.487 $ στα 8.447 $ – γεγονότα που οφείλονται κυρίως στην κατάρρευση της ισοτιμίας του ρουβλίου σε σχέση με το δολάριο, αφού από 1:30 το 2013 κατά μέσον όρο, μειώθηκε στο 1:69 περίπου το 2015. Για σύγκριση, το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα μειώθηκε από 24.307 $ το 2007 στα 18.377 $ το 2014 (κατά -24% έναντι -42% περίπου της Ρωσίας).
Ειδικά όσον αφορά την υποτίμηση του ρουβλίου, ελπίζουμε να μην πιστεύει κανείς πως η Ελλάδα είναι ισχυρότερη οικονομικά από τη Ρωσία –οπότε η δραχμή δεν θα είχε μία ανάλογη «τύχη» (ραγδαία υποτίμηση), εάν την υιοθετούσαμε. Ούτε στον καλοπροαίρετο φυσικά μύθο του εθνικού νομίσματος, με την έννοια πως δεν θα εκδιδόταν όπως η δραχμή από την Τράπεζα της Ελλάδας, αλλά από το κράτος – το οποίο θα εθνικοποιούσε τόσο την ΤτΕ, όσο και τη δραχμή, όπως σχεδιάζει η Ρωσία, χωρίς να υποστεί κυρώσεις από τους διεθνείς τοκογλύφους!
Σε μία τέτοια περίπτωση, η οποία θα ήταν φυσικά ευχής έργο, παραμένοντας όμως ουτοπία, η Ελλάδα θα ήταν η πρώτη χώρα που θα ανεξαρτητοποιούταν από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα– κάτι που δεν έχει καταφέρει ακόμη η Ρωσία, η οποία το προσπαθεί με τη βοήθεια της Κίνας και των υπολοίπων BRICS.
Η οικονομική επιδείνωση
Επιστρέφοντας στη Ρωσία, η επιδείνωση της οικονομίας της τεκμηριώνεται και από άλλους δείκτες, για τα έτη 2013 έως 2015 (πηγή) – όπως είναι η αύξηση του πληθωρισμού από το 6,5% στο 12,9%, η μείωση των εξαγωγών από τα 523 δις $ στα 340 δις $, η πτώση των εισαγωγών από τα 341 δις $ στα 194 δις $, ο περιορισμός των συναλλαγματικών αποθεμάτων από τα 510 δις $ στα 368 δις $ κοκ.
Ως εκ τούτου, η κοινωνικοοικονομική κατάσταση της χώρας επιδεινώθηκε σημαντικά, ενώ η οικονομική στασιμότητα είχε ήδη ξεκινήσει το 2013 (πηγή) – πριν από τις κυρώσεις και όλα τα υπόλοιπα δηλαδή, γεγονός που σημαίνει πως η Ρωσία πλήττεται επί πλέον από σοβαρά διαρθρωτικά και δομικά προβλήματα, όσον αφορά την οικονομία της. Ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα της δε είναι η εξάρτηση της από τη δυτική τεχνολογία – ειδικά όσον αφορά τον κλάδο της παραγωγής πετρελαίου.
Παρά το ότι όμως η Ρωσία έχει αποδυναμωθεί οικονομικά, παραμένει μία πολύ ισχυρή στρατιωτική δύναμη, με μεγάλες οργανωτικές δυνατότητες –η οποία δεν πρόκειται να διστάσει να χρησιμοποιήσει την πολεμική της ισχύ, για την προστασία των συμφερόντων της. Το γεγονός αυτό τεκμηριώθηκε από τους πολέμους της Ουκρανίας και της Συρίας, όπου εντυπωσίασε τους αναλυτές της Δύσης, όσον αφορά τα σύγχρονα όπλα που διαθέτει.
Εν τούτοις, η οικονομική της αδυναμία δεν μπορεί παρά να επηρεάσει τη στρατιωτική της ισχύ – όπως ήδη διαπιστώνεται από τις ετήσιες αμυντικές της δαπάνες, οι οποίες μειώθηκαν κατά 25% το 2015, σε σχέση με το 2013 (από τα 88,4 δις $ στα 66,4 δις $ – πηγή). Πόσο μάλλον όταν ενισχύει οικονομικά επαρχίες της Ουκρανίας που κατοικούνται από Ρώσους, την Κριμαία, καθώς επίσης ορισμένες άλλες περιοχές – με ένα ποσόν που υπολογίζεται συνολικά στα 5 δις $ (πηγή), με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ανάλογα ο προϋπολογισμός της (έλλειμμα 3%).
Συνεχίζοντας, όλες αυτές οι δυσκολίες δεν έχουν τοποθετήσει τους Ρώσους εναντίον του προέδρου τους, όπως ήλπιζαν οι Η.Π.Α. και η Γερμανία – αφού φαίνεται πως οι Πολίτες ενοχοποιούν τη Δύση για την άσχημη οικονομική τους κατάσταση, γεγονός που συμπεραίνεται από τις δημοσκοπήσεις (πηγή). Για τους περισσότερους δε είναι σημαντικότερη η εθνικά υπερήφανη θέση τους (υψηλό Status) απέναντι στις Η.Π.Α., από τα βραχυπρόθεσμα οικονομικά οφέλη – ενώ στηρίζουν την ανεξάρτητη και εθνικά υπερήφανη πολιτική του προέδρου Putin, σε ποσοστά που φτάνουν ακόμη και στο 90% (πηγή).
Παρ’ όλα αυτά ο Putin λαμβάνει συνεχώς μέτρα ενίσχυσης του καθεστώτος του, καθώς επίσης όσον αφορά την προσωπική του προστασία – όπως πρόσφατα η δημιουργία της νέας εθνοφρουράς, στελεχωμένης με τα πλέον έμπιστα άτομα που διαθέτει. Το ίδιο συμβαίνει με τους στενούς συνεργάτες του, τους οποίους επιλέγει με πολύ μεγάλη προσοχή. Ως εκ τούτου, δεν προβλέπεται η αποδυνάμωση του τα επόμενα χρόνια – ειδικά αφού η αντιπολίτευση είναι σε πολύ αδύναμη θέση.
Στην πραγματικότητα λοιπόν δεν υπάρχει καμία εναλλακτική δυνατότητα διακυβέρνησης στη Ρωσία – ενώ δεν διαπιστώνεται η ύπαρξη ισχυρών δημοκρατικών ηγετών και δομών, ικανών να στηριχθούν από τη ρωσική κοινωνία. Εκτός αυτού, έχουν απαξιωθεί εντελώς οι ιδεολογίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας κατά τα δυτικά πρότυπα (πηγή), ως αποτέλεσμα των αποτυχημένων μεταρρυθμίσεων της δεκαετίας του 1990 – καθώς επίσης της στρατηγικής «σοκ και δέους» που επέβαλλε τότε το ΔΝΤ (άρθρο). Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από τις απόψεις που έχουν οι Ρώσοι για ορισμένες δυτικές χώρες, καθώς επίσης για το ΝΑΤΟ – όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις (πηγή).
Η δεύτερη Αχίλλειος πτέρνα της Ρωσίας
Περαιτέρω, εκτός από τη μεγάλη εξάρτηση της από την ενέργεια, σε συνδυασμό με την τεχνολογία εξόρυξης της Δύσης, η δεύτερη Αχίλλειος πτέρνα της Ρωσίας είναι η κεντρική της τράπεζα – θέμα στο οποίο έχουμε ήδη αναφερθεί, μαζί με τα τότε σχέδια απεξάρτησης του προέδρου Putin (ανάλυση). Το γεγονός αυτό δεν αφορά φυσικά μόνο τη Ρωσία, αλλά όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, οι κεντρικές τράπεζες των οποίων έχουν το αποκλειστικό προνόμιο της δημιουργίας χρημάτων από το πουθενά – αντί να ανήκει απ’ ευθείας στα κράτη, όπως θα ήταν σωστό.
Σε κάθε περίπτωση, είτε οι κεντρικές τράπεζες ανήκουν στα κράτη, όπως για παράδειγμα η γερμανική, είτε όχι, είναι κάτω από την κυριαρχία του συστήματος της τράπεζας διεθνών διακανονισμών (BIS), το οποίο ελέγχεται από ιδιώτες – μεταξύ των οποίων οι μεγάλες τράπεζες που κατέχουν τη Fed, καθώς επίσης μία σειρά κεντρικών τραπεζών, στις οποίες συμμετέχει η δυναστεία των Rothschild.
Η σημερινή κεντρική τράπεζα της Ρωσίας τώρα (Bank Rossii), είναι ουσιαστικά απόγονος της κεντρικής τράπεζας της ρωσικής αυτοκρατορίας, η οποία ιδρύθηκε το 1860, ενώ σταμάτησε τη λειτουργία της το Νοέμβρη του 1917 – έχοντας αντικατασταθεί έως το 1922 από την λαϊκή τράπεζα της RSFSR, η οποία ιδρύθηκε μέσω του Λένιν από τουςRothschild. Μετά το 1922 και έως το 1991 αντικαταστάθηκε από την Gosbank της Σοβιετικής Ένωσης – η οποία, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, έδωσε τη θέση της στη σημερινή (Bank Rossii), την οποία ίδρυσε το 1990 ο Γκορμπατσόφ.
Η πρώτη απορία εν προκειμένω είναι γιατί σταμάτησε τη λειτουργία της το 1917 – όπου οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι, έως το τέλος του 17ου αιώνα η τσαρική αυτοκρατορία ήταν η μοναδική μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων, η οποία δεν διέθετε κεντρική τράπεζα. Ο τσάρος αποφάσιζε λοιπόν για την εκτύπωση των νομισμάτων στη χώρα του, τα χρήματα ανήκαν σε αυτόν, άρα στο κράτος, ενώ ο ίδιος έλεγχε την ποσότητα τους.
Μετά την πτώση του τσαρικού καθεστώτος τώρα, μία από τις πρώτες ενέργειες του Λένιν ήταν η ίδρυση της κεντρικής τράπεζας – σημειώνοντας πως η ρωσική επανάσταση συγχρηματοδοτήθηκε από γερμανούς τραπεζίτες, με ποσά που υπολογίζονται στα 50 εκ. μάρκα εκείνης της εποχής. Είναι δε γνωστή η φράση της μητέρας των πέντε αδελφών Rothschild, σύμφωνα με την οποία «Εάν δεν το θέλουν οι γιοί μου, δεν γίνεται κανένας πόλεμος».
Ίσως φανεί περίεργο σήμερα, αλλά εκείνη την εποχή όποιος ήθελε να διεξάγει πόλεμο ή επανάσταση, χρειαζόταν χρήματα – τα οποία διέθεταν μόνο οι Rothschild. Σε κάθε περίπτωση, η επιτυχία της ρωσικής επανάστασης εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τη χρηματοδότηση της – την οποία εξασφάλισε ο Trotsky, κυρίως μέσω της Warburg, ένας εκ των ιδιοκτητών της οποίας ήταν μέτοχος της Fed, ενώ ο αδελφός του ήταν σύμβουλος του γερμανού αυτοκράτορα και αρχηγός της μυστικής του υπηρεσίας.
Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, οι οποίες υπάρχουν στα ιστορικά βιβλία, ο Λένιν δανείσθηκε ένα πολύ μεγάλο ποσόν μέσω τηςWarburg από τους Rothschild, οι οποίοι έλεγχαν το χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να διεξάγει την επανάσταση – με αποτέλεσμα να αυξήσουν οι Rothschild την επιρροή τους, εξαργυρώνοντας την με τον έλεγχο της κεντρικής τράπεζας της κομμουνιστικής πλέον χώρας. Το συμβόλαιο δε που σύναψαν το 1917 οι Rothschild με το κράτος είχε διάρκεια 99 έτη – οπότε λήγει το 2016, εάν η ενημέρωση μας είναι σωστή.
Εάν τώρα σκεφθεί κανείς τι έχει συμβεί με τη Ρωσία το τελευταίο χρονικό διάστημα, κυρίως δε το μέγεθος της υποτίμησης του ρουβλίου, η οποία (υποτίμηση) είναι πολλαπλάσια της πτώσης της οικονομίας της χώρας,εύλογα θα υποψιαστεί τη διεξαγωγή μίας ακόμη μάχης στο παρασκήνιο – αυτήν της οικογένειας Rothschild, σε συνεργασία με τη Fed, εναντίον της Ρωσίας και του νομίσματος της.
Η συγκεκριμένη μάχη των μαχών, θεωρώντας πως ο πρόεδρος Putin δεν θα ανανεώσει τη συμφωνία με την κεντρική του τράπεζα (Bank Rossii, μέλος της BIS που ελέγχεται από τους Rothschild και τη Fed), έχει στόχο να μην επιτρέψει την ανεξαρτησία της Ρωσίας από το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα – οπότε τον περιορισμό της επιρροής του σε ολόκληρη την Ευρασία.
Όπως φαίνεται πάντως, ο πρόεδρος Putin μάλλον σχεδιάζει να εθνικοποιήσει την κεντρική τράπεζα, αφού λήξει το συμβόλαιο της– γεγονός που σημαίνει πως θα μπορούσε μετά να ασκήσει μία δική του νομισματική πολιτική, εντελώς ανεξάρτητη από τη δυτική. Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνεται από όλες τις υπόλοιπες ενέργειες του όπως, για παράδειγμα, από την κατασκευή ενός δικού του συστήματος διακανονισμού πληρωμών σαν το «Swift», το οποίο έχει μεν έδρα τις Βρυξέλες, αλλά ελέγχεται από τις Η.Π.Α. (άρθρο).
Στο ίδιο «μήκος κύματος» ήταν ασφαλώς η ίδρυση του εναλλακτικού ΔΝΤ, καθώς επίσης της Παγκόσμιας Τράπεζας από τις χώρες των BRICS (ανάλυση) – επί πλέον του χρηματιστηρίου ενέργειας στην Αγία Πετρούπολη, έτσι ώστε ο κ. Putin να ανεξαρτητοποιηθεί από το σύστημα του πετροδολαρίου, πριν ακόμη τον στραγγαλίσει. Εκτός αυτού συζητείται ένα ακόμη εγχείρημα: το χρυσό ρούβλι, το οποίο θα μπορεί πολύ πιο εύκολα να αντέχει στις νομισματικές επιθέσεις της Δύσης.
Επίλογος
Σύμφωνα με το σύνταγμα της Ρωσίας, το οποίο δεν έχει το δικαίωμα να παραβεί ο Putin, η κεντρική τράπεζα της χώρας του είναι μέλος της κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών – της BIS με έδρα τη Βασιλεία της Ελβετίας. Επειδή τώρα η BIS, η οποία θεωρείται κράτος εν κράτει, όπως επίσης η κεντρική τράπεζα της Αγγλίας και η Fed, ελέγχονται από τους Rothschild, η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας λειτουργεί εκ των πραγμάτων (de facto) προς όφελος μίας ξένης δύναμης.
Περαιτέρω, όπως όλες οι ελεγχόμενες από την BIS κεντρικές τράπεζες, η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας δεν μπορεί να εκδώσει περισσότερα ρούβλια, από όσα της επιτρέπουν τα συναλλαγματικά της αποθέματα. Εκτός αυτού, η Ρωσία πουλάει πετρέλαιο έναντι δολαρίων (κάτι που αλλάζει σταδιακά στις συναλλαγές της με την Κίνα), ενώ με τα δολάρια που εισπράττει αγοράζει ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου – δηλαδή, υποσχετικές πληρωμής των Η.Π.Α., μέσω των οποίων τα δολάρια επιστρέφουν στη Fed.
Σε τελική ανάλυση λοιπόν, η Ρωσία κατανοεί πως πουλάει πετρέλαιο έναντι των ηλεκτρονικών χρημάτων που εκδίδει ένας υπολογιστής στις Η.Π.Α. – ενώ με τον τρόπο αυτό δίνει τη δυνατότητα στη Fed να επιτίθεται στην οικονομία της χώρας της. Για να μπορέσει όμως ο πρόεδρος Putin να εθνικοποιήσει την κεντρική τράπεζα της χώρας του ή/και να μην ανανεώσει τη σύμβαση της, χρειάζεται μία εξουσιοδότηση, την οποία του απαγορεύει το ρωσικό σύνταγμα.
Θα μπορούσε βέβαια να το αλλάξει, είτε με έναν νόμο που θα ψηφιζόταν από τη Δουμά, είτε μέσω ενός δημοψηφίσματος – ενώ θεωρείται πως έχει την εκλογική δύναμη για να το πετύχει. Εν τούτοις, φοβάται πως θα κατηγορηθεί για πραξικόπημα, αφού ήδη παρουσιάζεται από τα δυτικά ΜΜΕ ως δικτάτορας – πόσο μάλλον όταν μία τέτοια ενέργεια του θα σήμαινε την αρχή του τέλους για το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, ο ακρογωνιαίος λίθος του οποίου είναι το δολάριο.
Εάν δε οι Η.Π.Α. έχαναν το προνόμιο να τυπώνουν κατά το δοκούν δολάρια, εξοφλώντας με το απλό πάτημα ενός ηλεκτρονικού κουμπιού όλες τους τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις, όπως άλλωστε συμβαίνει από το 1971 και μετά, θα χρεοκοπούσαν ακαριαία – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν θα το επιτρέψουν ποτέ, προτιμώντας να διεξάγουν ακόμη και πυρηνικό πόλεμο, φυσικά με πεδίο μάχης την Ευρώπη.
Ολοκληρώνοντας, ο Ρώσος πρόεδρος το γνωρίζει καλύτερα από όλους μας, οπότε πολύ δύσκολα θα αποφασίσει να διεξάγει τη μάχη των μαχών, εθνικοποιώντας την κεντρική τράπεζα της χώρας του – εάν δεν το τολμήσει όμως, είναι αδύνατον να μην υποκύψει τελικά στις αμερικανικές επιθέσεις.