Έστω, λοιπόν, ότι το ένα δέκατο είναι πλούσιοι και το ένα δέκατο είναι φτωχοί
, που δεν έχουν εντελώς τίποτε, και οι υπόλοιποι βρίσκονται σε μία μέση κατάσταση.
Αλλ’ όμως, ενώ είναι τόσοι αυτοί που μπορούν να διατρέφουν τους φτωχούς, πολλοί πεινασμένοι βρίσκονται στο κρεββάτι, όχι βέβαια, επειδή δεν υπάρχουν αυτοί που έχουν για να διαθρέψουν με άνεση τους πεινασμένους, αλλά επειδή υπάρχει μεγάλη σκληρότητα και απανθρωπιά. Διότι εάν μοιράζονταν οι πλούσιοι, με εκείνους που είναι μετά από αυτούς στην οικονομική άνεση, αυτούς που έχουν ανάγκη από τροφή και ενδύματα, μόλις και με πολλή δυσκολία θα αντιστοιχούσε ένας φτωχός στους πενήντα ‘η εκατό πλούσιους άνδρες.
Αλλ’ όμως, αν και είναι τόσοι πολλοί αυτοί που μπορούν να βοηθήσουν, καθημερινά οδύρονται οι φτωχοί. Και για να μάθεις την απανθρωπιά τους, σκέψου ότι η Εκκλησία, αν και έχει τα έσοδα ενός από τους τελευταίους πλουσίους, και από αυτούς που δεν έχουν πάρα πολλά πλούτη, πόσες χήρες και πόσες παρθένες μπορεί και διατρέφει! Γιατί ο κατάλογός τους έφθασε στον αριθμό των τριών χιλιάδων! Μαζί με αυτούς σκέψου και τους φυλακισμένους, τους αρρώστους, τους υγιείς, τους ξένους, τους σωματικά ανάπηρους, αυτούς που μένουν στην Εκκλησία έχοντας ανάγκη από τροφή και ενδύματα, αυτούς που, απλά, καθημερινά ζητούν βοήθεια. Και όμως καθόλου δεν ελαττώθηκε η περιουσία της. Ώστε, αν δέκα μόνον άνδρες ήθελαν να ξοδεύουν με τον τρόπο αυτό, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΤΩΧΟΣ.
Απο το βιβλίο: Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου «Χρυσοστομικός Άμβων Δ – Η ελεημοσύνη, η καρδιά της αρετής»
Εκδοσις : Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη Αγ. Όρους