Είναι λίγοι οι άνθρωποι εκείνοι που έχουν το χάρισμα από τον Θεό με μόνο μία κουβέντα τους να βοηθούν τους συνανθρώπους τους να βρουν και πάλι τον εαυτό τους
Χρειάζεται να έχει κανείς μεγάλη εμπειρία στην πνευματική ζωή, ώστε να επιτύχει κάτι τέτοιο.
Χρειάζεται όμως και απεριόριστη αγάπη στον Θεό και τον πλησίον, για να μπορέσει να ανοίξει τις κλειδωμένες καρδιές των ανθρώπων και να αναδείξει το αστραφτερό διαμάντι που κρύβεται μέσα τους.
Ένας από αυτούς τους φωτισμένους ανθρώπους ήταν ο μακαριστός π. Αντώνιος Γκίγκιζας, ο πνευματικός ενός σύγχρονου Πατέρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, του Αγίου Πορφυρίου.
Ο π. Αντώνιος ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος έζησε όλη τη ζωή του εν σιωπή και μέσα στην αφάνεια, ως ερημίτης ασκητής, εντούτοις η βιοτή του και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόταν και μιλούσε στους ανθρώπους ήταν ξεχωριστοί.
Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά έχουν να λένε για την απλότητα, την αμεσότητα και το ταπεινό φρόνημά του.
Γεννήθηκε στο Κρανίδι Αργολίδας στις 7 Ιανουαρίου 1910. Ανήσυχο πνεύμα, ο π. Αντώνιος ήδη από τα πρώτα παιδικά του χρόνια επέδειξε μεγάλη αγάπη στα γράμματα.
Η ιδιαίτερη κλίση του στη μόρφωση τον οδήγησε στην Ανώτατη Εκπαίδευση, όπου απέκτησε τέσσερα πτυχία, ενώ κατάφερε να μάθει να μιλά έξι ξένες γλώσσες!
Η αναμφισβήτητα υψηλή ακαδημαϊκή κατάρτιση του και οι ιδιαίτερες ικανότητές του δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους ανώτατους εκκλησιαστικούς κύκλους.
Για κάποιο χρονικό διάστημα βρέθηκε να υπηρετεί ως νομικός στο αντίστοιχο γραφείο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, αλλά δεν θέλησε να προχωρήσει περισσότερο στον συγκεκριμένο επιστημονικό χώρο, μολονότι πληρούσε όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις.
Υπηρέτησε για περίπου 30 χρόνια ως εφημέριος στον Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Κερατσίνι, σε μια παλιά και ιστορική γειτονιά του Πειραιά με απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, που δούλευαν σκληρά για το μεροκάματο.
Υπηρέτησε και στη Μητρόπολη Αττικής, ενώ λίγα χρόνια αργότερα συνταξιοδοτήθηκε λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας.
Ο π. Αντώνιος ήρθε σε επαφή με τον γέροντα Πορφύριο, όταν βρέθηκε στην Κύμη Ευβοίας ως εφημέριος.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε ένα μικρό διαμέρισμα επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας στην Αθήνα.
Εκοιμήθη στις 30 Σεπτεμβρίου 1999 και ετάφη στη 1 Οκτωβρίου, όπως ήταν η προσωπική επιθυμία του, στον Ναό του Αγίου Αντωνίου στην Αχλαδερή της Ευβοίας, εκεί όπου το 2001 χτίστηκε και έκτοτε λειτουργεί η φερώνυμη γυναικεία ιερά μονή (ανήκει στη Μητρόπολη Καρυστίας και Σκύρου).
Κάθε χρόνο τελούνται στη μνήμη του π. Αντωνίου Γκίγκιζα εσπερινός (30 Σεπτεμβρίου) και θεία λειτουργία (1 Οκτωβρίου) στη Μονή του Αγίου Αντωνίου, όπου φέτος προεξήρχε ο Μητροπολίτης Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ.
Με ευγένεια ψυχής
Όσοι είχαν την ευλογία να τον γνωρίσουν και να συνομιλήσουν μαζί του διαπίστωσαν ότι ο μακαριστός γέροντας είχε μια ξεχωριστή ευγένεια, που πήγαζε από τα βάθη της πάναγνης ψυχής του.
Ο ίδιος μιλούσε συνεχώς για την αξία της μετάνοιας στη ζωή μας, της άκρας ταπείνωσης, της αγάπης προς τον πλησίον και της ελεημοσύνης.
Είναι, επίσης, σημαντικό το γεγονός ότι δεν επιζητούσε επικοινωνία με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, καθώς, όπως συνήθιζε να λέει, εγώ είμαι μόνο για τους απλοϊκούς ανθρώπους.
Ο βίος και η εν γένει συμπεριφορά του π. Αντωνίου Γκίγκιζα αποτελούν, χωρίς υπερβολή, φωτεινό φάρο και οδοδείκτη για όλους μας.
Όσοι τον γνώρισαν καθηλώθηκαν τόσο από τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του, ώστε δεν έφυγαν ποτέ από κοντά του, ζητώντας τις πατρικές συμβουλές και νουθεσίες του.
Ο π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ έζησε στην αφάνεια, μέσα σε κλίμα σιωπής, προσευχής και κατάνυξης.
Δεν θέλησε ποτέ να εκμεταλλευτεί την τεράστια μόρφωση του για την προσωπική ανέλιξη του.
Ήταν ένα εφόδιο που το κουβαλούσε μαζί του, αλλά δεν το επιδείκνυε ποτέ σε κανέναν.
Του άρεσε πολύ να διαβάζει και να μελετά με προσοχή, ευλάβεια και φόβο θεού την Αγία Γραφή, ενώ ήξερε απέξω την Καινή Διαθήκη!
Δεν έδινε συμβουλές σε όσους του έκαναν ερωτήσεις για πνευματικά θέματα.
Με τρόπο απλό και σαφή τους προέτρεπε να συμβουλευτούν ένα απόσπασμα από την Καινή Διαθήκη όχι μόνο από τα Ευαγγέλια αλλά και από τις Πράξεις και ης Επιστολές των Αποστόλων, πάνω στο οποίο τους έκανε ένα ολόκληρο κήρυγμα.
Με τη στάση του αυτή ο π. Αντώνιος κατάφερνε να ανοίγει τα πνευματικά μάτια των ανθρώπων, ώστε να ξεδιαλύνονται όλες οι απορίες τους και να βρίσκουν και πάλι τον εαυτό τους.
Βασίλης Σπυρόπουλος