Θα
έρθουν μέρες, ώρες και στιγμές που θα
νιώσουμε αδύναμοι να προσευχηθούμε. Να
σταθούμε ενώπιον του Θεού και να
ψελλίσουμε
τις
γνωστές μας προσευχές. Ίσως τότε που
δεν υπάρχει καμία πλέον δική μας
προσπάθεια και δεν μπορούμε να
υποστηρίξουμε τον εαυτό μας με καμία
δική μας κατάκτηση, προσπάθεια, αρετή
και κατόρθωμα, να είναι η ώρα που η Χάρις
θα μας αρπάξει στην κυριολεξία στην
πλεονάζουσα αγκαλιά της.
Είναι
τέτοιες στιγμές που πολλές φορές
γεννιέται κάτι ειλικρινές και αληθινό
μεταξύ εμάς και του Θεού, όταν εμείς
έχουμε τσακιστεί και τσαλακωθεί, όταν
νιώθουμε ανίσχυροι μέσα στην αποτυχία
μας.
Άλλωστε
ας μην ξεχνάμε ότι η προσευχή πολλές
φορές εκφράζεται ως βαθιά σιωπή απέναντι
στην δική μας αδυναμία και στην μεγάλη Του φιλανθρωπία.
πατήρ
Λίβυος