Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. (Μτθ. 5,8) Μακάριοι όσοι έχουν καθαράν και αμόλυντον την καρδίαν, διότι αυτοί θα ίδουν τον Θεόν εις την δόξαν του.
"Μία φορά με πήρε ο Κύριος από το χέρι και μου έλεγε..."
Συνομιλήτρια: Πολλοί
άνθρωποι περνούνε σκληρές δοκιμασίες,
είτε από την κακία των άλλων, είτε από
δικά τους παραπτώματα. Τόσο δύσκολα,
σαν να ζουν τη κόλαση εδώ.
Γέροντας Εφραίμ:
Όταν
ζουν εδώ τη κόλαση .…. και αξιοποιήσουν
αυτή τη κατάσταση, με πνευματικά κριτήρια,
όταν πεθάνουν δεν θα δικαστούν καθόλου,
αλλά θα πάνε, κατευθείαν στην αγκαλιά
του Χριστού. Αν όμως δεν αξιοποιήσουν,
με πνευματικά κριτήρια, τη κόλαση αυτή,
τότε θα βασανίζονται και στην άλλη
ζωή.
Ήθελα να σας πω κάτι για τον Παράδεισο. Πριν από τα ογδόντα μου χρόνια, πήγαινα συχνά στον Παράδεισο. Και τώρα βέβαια, αλλά η ηλικία έχει τον ρόλο της.
Ήθελα να σας πω κάτι για τον Παράδεισο. Πριν από τα ογδόντα μου χρόνια, πήγαινα συχνά στον Παράδεισο. Και τώρα βέβαια, αλλά η ηλικία έχει τον ρόλο της.
Μία
φορά με πήρε ο Κύριος από το χέρι και
μου έλεγε « ..εδώ έκανες εκκλησία, εδώ
εξομολόγησες και σώθηκε η ψυχή, εδώ
παρηγόρησες, εδώ νουθέτησες,.», μου έλεγε
δηλαδή τα πάντα και μαζί με αυτό μου
έδινε χαρά, συγχρόνως με το λόγο του,
Τόσο πολύ χαρά που είπα. Χριστούλη μου,
δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλο. Θα
εκραγώ. Να με γυρίσεις πίσω. Και βρέθηκα
πάλι στο δωμάτιό μου.
Άλλη
φορά στον Παράδεισο, είδα έναν λεβέντη,
θαυμάσιο. Είχε δίπλα του ένα άλογο με
μια γυριστή ουρά, ωραιότατο. Μέσα μου
το ζήλεψα. Ήθελα να το είχα εγώ αυτό το
άλογο. Με φωνάζει και μου λέγει, ήτανε
κάτι σαν διοικητής. «Να πας να πεις στο
στράτευμα, ότι το πίσω μέρος το έχουν
αφύλακτο και θα πάνε οι αντάρτες (οι
δαίμονες δηλαδή) ». Και τρέχω και το
λέγω. Και γύρισα τρέχοντας να πω ότι το
έκανα. Εκείνος μ’ αγκάλιασε, με φίλησε
και ανέβηκε στο άλογό του χαμογελαστός
και έφυγε.