ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Λκ. ιγ΄ 10-17 - ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: του Αγίου Νικολάου Ἑβρ. ιγ΄ 17-21
1. ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ
Κάποιο Σάββατο ὁ Κύριος, ὅπως συνήθιζε, δίδασκε σέ
Γιατί ὅμως ὁ Κύριος σπλαγχνίσθηκε καί θεράπευσε τή γυναίκα αὐτή χωρίς ἡ ἴδια νά ζητήσει τή θεραπεία της; Διότι ἡ γυναίκα αὐτή ἦταν εὐσεβής. Ἄν καί εἶχε μιά τόσο βασανιστική καί παραμορφωτική ἀσθένεια, πού καθιστοῦσε δύσκολη καί ἐπίπονη κι αὐτήν ἀκόμη τή μετακίνησή της, αὐτή ὅμως δέν ἀπουσίαζε ἀπό τή συναγωγή τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Ἐπιπλέον ἡ γυναίκα αὐτή ἐνῶ ἦταν ἄρρωστη δεκαοκτώ ὁλόκληρα χρόνια δέν τά ἔβαλε μέ τόν Θεό, δέν σκληρύνθηκε ἡ καρδιά της, δέν ἔγινε ἄπιστη. Ἀντίθετα μέσα στή δοκιμασία της ἔμεινε σταθερή στήν πίστη της. Καί προσῆλθε στή συναγωγή μέ τόσο κόπο, διότι εἶχε πόθο νά ἀκούει τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Φαίνεται μάλιστα ὅτι ἄκουγε τό κήρυγμα τοῦ Κυρίου μέ ἐνδιαφέρον πολύ κι ἐκδήλωνε βαθειά ἐμπιστοσύνη σ’ αὐτόν. Γι αὐτό καί ὁ Χριστός μας δέν τῆς ζήτησε πίστη γιά νά κάνει τό θαῦμα, διότι διέκρινε τήν ἐσωτερική της διάθεση. Οὔτε τῆς εἶπε «σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες σου». Κατόπιν μάλιστα τήν ὀνόμασε καί «κόρη τοῦ Ἀβραάμ», γιά νά ἀποκαλύψει τήν εὐσέβειά της.
Φαίνεται λοιπόν ὅτι ἡ γυναίκα αὐτή εἶχε ἐξαγνισθεῖ μέ τήν ἀσθένεια της, εἶχε ἀποκτήσει βαθύτερη εὐσέβεια καί πίστη. Ἦλθε στή συναγωγή γιά νά διδαχθεῖ καί νά ὠφεληθεῖ πνευματικῶς κι ὁ Κύριος μαζί μέ τήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς της, τῆς χάρισε καί τή θεραπεία τοῦ σώματός της.
Καί ἡ γυναίκα αὐτή ἔγινε σ’ ὅλους παράδειγμα πού μᾶς διδάσκει πολύ. Μᾶς διδάσκει νά συμμετέχουμε κάθε Κυριακή στή λατρεία τοῦ Θεοῦ. Καί μάλιστα ἐμεῖς πού δέν πηγαίνουμε ἁπλῶς σέ μία συναγωγή γιά τήν ἀκρόαση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλά πηγαίνουμε στούς ἱερούς ναούς μας ὅπου τελεῖται ἡ φοβερή και ἀναίμακτη θυσία τοῦ Κυρίου μας, ἄγγελοι καί ἅγιοι καί ὁ ἴδιος ὁ Θεός εἶναι ἀνάμεσά μας. Πόσο ἀδικαιολόγητοι λοιπόν εἴμαστε νά ἀπουσιάζουμε, ὅταν μιά συγκύπτουσα μέ τόσο κόπο δέν παρέλειπε τό ἱερό της καθῆκον σέ μία συναγωγή. Καί τί ἀπολογία θά δώσουμε στόν Θεό τήν ὥρα τῆς κρίσεως ὅταν ὁ Κύριος θά κρίνει μπροστά μας κι ἐκείνη κι ἐμᾶς. Κάθε Κυριακή λοιπόν στό ναό τοῦ Θεοῦ, γιά νά παίρνουμε χάρη καί δύναμη, φῶς καί ζωή. Κάποτε καί τό θαῦμα, ἐάν ὁ Θεός τό κρίνει.
2. Ο ΦΘΟΝΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ
Μόλις ἡ γυναίκα θεραπεύθηκε τά ἔκπληκτα μάτια ὅλων στράφηκαν πρόν τόν Κύριο. Ἕνας ὅμως δέν ἄντεχε τήν κατάσταση αὐτή. Ὁ Ἀρχισυνάγωγος. Αὐτός δέν μπόρεσε νά κρύψει τή ζήλεια του, καί γεμάτος ἀγανάκτηση ἄρχισε νά διαμαρτύρεται: ἕξι ἡμέρες μποροῦμε νά ἐργαζόμαστε. Αὐτές τίς ἐργάσιμες ἡμέρες νά ἔρχεστε νά θεραπεύεστε, κι ὄχι τό Σάββατο.
Ὁ Κύριος ὅμως βλέποντας τή φοβερή ὑποκρισία καί τό φθόνο τοῦ ἀρχισυναγώγου, τόν ξεσκεπάζει μπροστά σέ ὅλους: Ὑποκριτή, τοῦ λέει. Ὁ καθένας σας τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου δέν λύνει τό βόδι του ἤ τό γαϊδουράκι του ἀπό τή φάτνη καί δέν τό πηγαίνει νά τό ποτίσει; Καί τό κάνει αὐτό χωρίς νά θεωρεῖται παραβάτης τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου. Αὐτήν ὅμως ἡ γυναικα, πού εἶναι κόρη τοῦ Ἀβραάμ, καί τήν ἔδεσε ὁ σατανᾶς μέ τέτοια ἀρρώστια, ὥστε νά μή μπορεῖ νά σηκωθεῖ ὄρθια δεκαοκτώ ὁλόκληρα χρόνια, δέν ἔπρεπε νά θεραπευθεῖ τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου; Κι ἐνῶ τά ἔλεγε αὐτά ὁ Κύριος, ντροπιάζονταν ὅλοι οἱ ἀντίθετοί του καί ἰδιαιτέρως ὁ ἀρχισυνάγωγος.
Διότι αὐτός ἦταν τόσο πολύ κυριευμένος ἀπό τό φθόνο, ὥστε παραλογίσθηκε. Ἐπειδή δέν τολμοῦσε νά ἐλέγξει κατευθείαν τόν Κύριο, τά ἔβαλε πονηρά και ὑποκριτικά μέ τό λαό. Τόν κατηγόρησε ὅτι παραβιάζει τό Σάββατο, ἐνῶ καμμία σχέση δέν εἶχε ὁ λαός μέ τή θεραπεία πού ἔγινε. Ἀλλά οὔτε ἡ γυναίκα πού θεραπεύθηκε παρακάλεσε τόν Κύριο νά τήν θεραπεύσει. Ἔπρεπε λοιπόν αὐτή νά διαμαρτυρηθεῖ καί νά ἀρνηθεῖ τήν θεραπεία της; Τέλος ἀντί νά ἀναγνωρίσει ὁ ἀρχισυνάγωγος τό θαῦμα πού ἔγινε τό παρουσιάζει ὡς μιά ἁπλή ἀνθρώπινη ἐνέργεια. Ἐάν ἦταν ὅμως μιά φυσική θεραπεία τότε γιατί δέν τήν ἔκανε ὁ ἴδιος κάποια ἄλλη ἡμέρα; Τόσα χρόνια τήν εἶχε κοντά της.
Ὁ φθόνος λοιπόν παραλογίζει καί ἐξευτελίζει τόν ἄνθρωπο. Εἶναι μιά ἀσθένεια πού ὅταν μᾶς κυριεύσει μᾶς κάνει ἀνεξέλεγκτους. Κάποτε ὁδηγεῖ καί σέ πράξεις ἀποτρόπαιες καί ἐγκληματικές. Πάντοτε ὅμως ἀναστατώνει καί συχνά διαλύει τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Γίνεται τεῖχος ἀκόμη κι ἀνάμεσα σέ συγγενεῖς. Διαλύει οἰκογένειες, φιλίες, καταστρέφει ψυχές. Χρειάζεται λοιπόν πολλή προσοχή. Ἐάν βλέπουμε μέσα στήν ψυχή μας τό παραμικρό ἴχνος ζήλειας, μήν τό ἀφήνουμε νά ἐξελιχθεῖ. Ἀλλά νά προστρέχουμε στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καί νά ζητοῦμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ γιά νά τό καταπολεμήσουμε ἀμέσως πρίν νά ‘ναι ἀργά.
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
http://aktines.blogspot.com/2020/12/blog-post_49.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου