ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Η παραβολή των βασιλικών γάμων

"Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασι­λεῖ, ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ". 

Ευαγγέλιο-Απόστολος, σχολιασμός

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ματθ. κβ’ 2-14

2 Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασι­λεῖ, ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ. 3 καὶ ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ καλέσαι τοὺς κεκλημένους εἰς τοὺς γάμους, καὶ οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν. 4 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους λέγων· εἴπατε τοῖς κεκλημένοις· ἰδοὺ τὸ ἄ­­­ρι­στόν μου ἡτοίμασα, οἱ ταῦ­­ροί μου καὶ τὰ σιτιστὰ τεθυμένα, καὶ πάντα ἕτοιμα· δεῦτε εἰς τοὺς γάμους. 5 οἱ δὲ ἀμελήσαντες ἀπῆλθον, ὁ μὲν εἰς τὸν ἴδιον ἀγρόν, ὁ δὲ εἰς τὴν ἐμπορίαν αὐτοῦ· 6 οἱ δὲ λοιποὶ κρατήσαντες τοὺς δούλους αὐτοῦ ὕβρι­σαν καὶ ἀπέκτειναν. 7 ἀκούσας δὲ ὁ βασιλεὺς ἐ­­­­κεῖνος ὠργίσθη, καὶ πέμψας τὰ στρατεύματα αὐτοῦ ἀπώλεσε τοὺς φονεῖς ἐκείνους καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησε. 8 τότε λέγει τοῖς δούλοις αὐ­­τοῦ· ὁ μὲν γάμος ἕτοιμός ἐστιν, οἱ δὲ κεκλημένοι οὐκ ἦσαν ἄξιοι· 9 πορεύεσθε οὖν ἐπὶ τὰς διεξόδους τῶν ὁδῶν, καὶ ὅ­­­σουςἐὰν εὕρητε καλέσατε εἰς τοὺς γάμους. 10 καὶ ἐξελθόντες οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι εἰς τὰς ὁδοὺς συνήγαγον πάντας ὅσους εὗρον, πονηρούς τε καὶ ἀγαθούς· καὶ ἐπλήσθη ὁ γάμος ἀνακειμένων. 11 εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γά­­μου, 12 καὶ λέγει αὐτῷ· ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ὁ δὲ ἐφιμώ­θη. 13 τότε εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῖς διακόνοις· δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας ἄρα­­τε αὐτὸν καὶ ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐ­κεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 14 πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.

ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ

Ποιά δίκη; Ἡ σημερινή καταδίκη. Ἡ δίκη καί καταδίκη τῶν προσκεκλημένων τῆς παραβολῆς τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ βασιλιάς τῆς παραβολῆς τούς κάλεσε στούς γάμους τοῦ υἱοῦ του. Ἦταν ὑψίστη γι’ αὐτούς ἡ τιμή, μεγίστη ἡ εὐτυχία. Καί ἔπρεπε νά σπεύσουν∙ νά ἑτοιμασθοῦν καί νά σπεύσουν∙ λαμπροφορεμένοι νά σπεύσουν∙ νά σπεύσουν στούς γάμους καί νά χαροῦν, νά εὐφρανθοῦν, νά φάγουν, νά χορεύσουν. Καί αὐτοί ὅμως ἔκαναν τό πᾶν, γιά νά ἀποφύγουν∙ νά ἀποφύγουν καί νά κακουργήσουν. Ἄλλοι ἀμέλησαν, λέγει ή παραβολή. Ἄλλοι τράβηξαν στίς δουλειές τους. Καί κάποιοι —τί φοβερό! — ἔπιασαν τούς ἀπεσταλμένους του βασιλιά καί τούς κατέσφαξαν. Τί νά κάνει καί ὁ βασιλιάς; Ἀμετανόητοι ἔμειναν, καί τούς τιμώρησε. «Ἀκούσας», λέγει ή παραβολή, « ὁ βασιλεὺς ἐκεῖνος ὠργίσθη, καὶ πέμψας τὰ στρατεύματα αὐτοῦ ἀπώλεσε τοὺς φονεῖς ἐκείνους καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησε». Φόνευσε αύτούς, καί κατέκαψε τήν πόλη τους. Σκληρή καταδίκη. Ἀλλά  ὅπως τούς ἄξιζε. Καί τόν ἄλλον ὅμως πού πήγε ἀτημέλητος, χωρίς ἔνδυμα γάμου καί αὐτόν τόν κατεδίκασε. «Εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον» τόν ἔριξε καί αὐτόν. Ἐπαναλαμβάνουμε. Δίκαιη καταδίκη. Θεία δίκη. Καί ποιοί περνοῦν ἀπό τήν δίκη αὐτή; Ποιοί ὑφίστανται τήν φοβερή καταδίκη;

1. Οἱ ἄθεοι καί ἀρνητές τῆς πίστεως

Καί δέν εἶναι λίγοι αὐτοί. Εἶναι πολλοί∙ πλῆθος μέγα καί δυσμέτρητο ἀπίστων καί ἀθέων. Προσφέρει καί σ’ αὐτούς τήν ἀλήθεια του ὁ Θεός, καλεῖ καί τούτους στήν Ἐπουράνιο Βασιλεία του. Πλάσματά του δέν εἶναι καί αὐτοί; Τούς συμπαθεῖ καί αὐτούς καί τούς ἀγαπᾶ καί τούς καλεῖ τώρα στήν ἁγία του Ἐκκλησία, ὅπου ἡ ἀλήθεια, ἡ ἁγιότητα καί ἡ πίστη, κι ἔπειτα στήν αἰώνια βασιλεία, ὅπου ἡ ἀτελεύτητη δόξα καί χαρά. Τούς καλεῖ, τούς φέρνει περιστάσεις νά μετανοήσουν, τούς δημιουργεῖ εὐκαιρίες νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια καί νά πιστεύσουν∙ τούς γνωρίζει μέ ἀνθρώπους πιστούς, μέ κήρυκες τοῦ θείου λόγου, γιά νά βροῦν καθοδήγηση, νά ἀκούσουν ἀπό τό στόμα τους τήν δική Του ἐ- ξόχως τιμητική πρόσκληση: «δεῦτε εἰς τοὺς γάμους». Ἕτοιμα τά πάντα, ἕτοιμοι καί οἱ γάμοι. Ἐλᾶτε λοιπόν. Ἐλᾶτε νά μετανοήσετε, ἀλλάζοντας τρόπο ζωῆς. Ἐλᾶτε νά πιστεύσετε. Ἐλᾶτε νά χαρεῖτε μέσα στό φῶς τῆς θείας ἀλήθειας. Πόσοι δέν ἀκούουν τό κήρυγμα αὐτο ἤ τό διαβάζουν στά χριστιανικά ἔντυπα καί βιβλία; Δυστυχῶς ὅμως ἀρνοῦνται νά πιστεύσουν καί νά σωθοῦν. Βαπτίσθηκαν κάποτε, καί κόβουν ἔπειτα τόν δεσμόν τους μέ τήν Ἐκκλησία. Κυριεύονται ἀπό τήν ὕλη καί τήν σάρκα. Παραδίδονται στήν λατρεία τοῦ μαμμωνᾶ. Καί καταντοῦν ἄπιστοι ὑλιστές καί σαρκολάτρες, καταντοῦν ἀρνητές. Δέν θέλουμε τόν Θεό, λέγουν, δέν τόν ἔχουμε ἀνάγκη! Βαπτισθήκαμε Χριστιανοί, ἀλλά δέν ἐχουμε καιρό γιά ἐκκλησία καί κοινωνία καί προσευχή. Ἄλλωστε δέν τά πιστεύουμε αὐτά καί γι’ αὐτό δέν τά ἄκολουθοϋμε. Αὐτοί εἶναι οἱ πρώτοι. Οἱ ἄθεοι κι ἀδιάφοροι στήν κλήση τοῦ Θεοῦ.

2. Οἱ ἐχθροί καί διώκτες

Χειρότεροι ἀπό τούς πρώτους αὐτοι. Λαμβάνουν καί αὐτοί τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί ἐκεῖνοι. Ἀκούουν καί αὐτοί ἀπό τό στόμα τῶν ἀπεσταλμένων τοῦ Θεοῦ τό «δεῦτε εἰς τοὺς γάμους». Ἀλλά θρασύτεροι τῶν πρώτων προχωροῦν ἀπό τήν ἀπιστία  στήν ἀσέβεια καί ἀπό τήν ἄρνηση στήν κακουργία. Φαῦλοι στόν βίο καί παράνομοι, ἀκόλαστοι καί πονηροί στήν διάθεση καί τήν καρδιά, μυκτηρίζουν τήν κλήση, ἐμπαίζουν τά θεῖα, καταπατοῦν τά ὅσια, τά ἱερά. Μόνον αὐτά; Αὐτοί ψεύδονται ἀναιδῶς κατά τῶν κηρύκων τοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτοί διαβάλλουν, διώκουν, συκοφαντοῦν. Αὐτοι ὁπλισμένοι μέ ἄσβεστο πάθος καί μέ μίσος ἄσπονδο κατά τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἁγίας του Ἐκκλησίας, διώκουν ὕπουλα, καταγγέλλουν μέ ἐμπάθεια, στιγματίζουν μέ δόλο, ἐκτοπίζουν καί φυλακίζουν καί κάνουν τό πᾶν γιά νά ἐξοντώσουν κάθε τίμιο καί πιστό Χριστιανό πού τούς ὑπενθυμίζει τήν κλήση καί ἀποστολή τους, κάθε διδάσκαλο τῆς Ἐκκλησίας πού τούς ἐλέγχει τόν ἄνομο βίο καί τούς καλεῖ ἐν ὀνόματι τοῦ ἁγίου Θεοῦ σέ μετάνοια καί ἅγιο βίο καί σωτηρία. Τά ἔκαναν τότε οἱ ἀπιστοῦντες Ἰουδαῖοι φυλακίζοντας καί θανατώνοντας καί σταυρώνοντας προφήτες καί ἀποστόλους. Συνέχισαν ἔπειτα οἱ διῶκτες τοῦ Χριστιανισμοῦ σύροντας σέ φυλακές καί ὅλων τῶν εἰδῶν τά μαρτύρια τούς ὁμολογητές τῆς πίστεως καί κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου. Συνεχίζουν σήμερα ὅλοι οἱ ἄνομοι καί πονηροί πού κατέχουν δύναμη καί ἐξουσία καί ἰσχύ. Τί νά τούς κάνει αὐτούς ὁ Θεός; Καθώς είναι σκληροκάρδιοι, μένουν ἀμετανόητοι. Νά τούς πάρει στήν Βασιλεία Του; Ἀνάξιοι εἶναι. Ἀνάξιοι τῆς Βασιλείας καί ἄξιοι κολάσεως αἰώνιου. Ἐκεῖ θά καταλήξουν.

3. Οἱ πιστοί τῶν ἐξωτερικῶν τύπων καί τῆς θεωρίας

Ἄλλη κατηγορία αὐτοί. Πιστεύουν, ἀλλά δέν μετανοοῦν, δέν ἀλλάζουν βίο, δέν διορθώνονται. Ἐκκλησιάζονται, ἀλλά δέν μεταβάλλονται. Κοινωνοῦν, χωρίς ὅμως νά ἐξομολογηθοῦν. Νηστεύουν. Ἀλλά καί κλέβουν. Βοηθοῦν, ἀλλά καί ἀδικοῦν. Μελετοῦν τήν Γραφή. Δέν συγκινοῦνται ὅμως ἀπό αὐτή. Διαβάζουν βιβλία θεολογικά ἀλλά ἡ ζωή τους παραμένει ἄγευστη θείας χάριτος. Γνωρίζουν τοῦ Θεοῦ τίς ἐντολές. Δέν ἐκτελοῦν ὅμως τίποτε ἀπό αὐτές. Εἶναι οἱ Χριστιανοί τῆς θεωρίας, ὄχι τῆς ἐργασίας. Οἱ ἄνθρωποι τῶν λόγων, ὄχι τῶν ἔργων. Τυπολάτρες καί ὄχι Χριστολάτρες. Ἀκοῦν καί δέν ἐφαρμόζουν. Μένουν κατ’ οὐσίαν ξένοι πρός τόν Χριστό, ξένοι πρός τήν Ἐκκλησία, ξένοι πρός τήν θεία Χάρη, ἀμετανόητοι, ἀδιόρθωτοι, ἄκαταρτιστοι, χωρίς ἀγάπη, χωρίς ἀρετή, χωρίς ἁγιότητα, χωρίς πράξεις καί ἔργα χριστιανικῆς ζωῆς. Ἔτσι ζοῦν καί ἔτσι ἀποθνήσκουν. Ζοῦν χωρίς ἀρετή καί ἀποθνήσκουν χωρίς ἔνδυμα γάμου. Τούς τό προσέφερε σ’ ὅλη τους τήν ζωή ὁ Θεός καί αὐτοί ἀρνοῦνταν νά τό δεχθοῦν. Φεύγουν, λοιπόν, γυμνοί, ἔρημοι ἀπό ἀρετή, ἐλεεινοί. Πῶς νά εἰσέλθουν στήν αἴθουσα τῶν γάμων; Γι’ αὐτό καί ἐπετίμησε ὁ βασιλιάς τῆς παραβολῆς αὐτόν πού δέν εἶχε τό ἔνδυμα τοῦ γάμου. Τόν ἤλεγξε καί τόν ἔριξε «εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον». Τί τρομερή καταδίκη!

Χριστιανοί, νά φοβηθοῦμε τήν θείαν δίκη, καί οὔτε ἄπιστοι, οὔτε ἐχθροί, οὔτε ἁπλῶς τῶν τύπων Χριστιανοί νά καταντήσουμε. Ἀλλά πιστοί∙ πιστοί καί θερμοί∙ πιστοί καί στόν Χριστόν μας τελείως ἀφοσιωμένοι. Τοῦτο θά μᾶς σώσει καί θά μᾶς ὁδηγήσει στούς βασιλικούς γάμους τῆς οὐρανίου Βασιλείας.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Α’ Κορ. α’ 21- β΄ 4

21 Ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, 22 ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρρα­βῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν. 23 Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον. 24 οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν· τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε. Εκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς. 2 εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς, καὶ τίς ἐστιν ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ; 3 καὶ ἔγραψα ὑμῖν τοῦτο αὐτό, ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην ἔχω ἀφ᾿ ὧν ἔδει με χαίρειν, πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστιν. 4 ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆς καρδίας ἔγρα­ψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύ­ων, οὐχ ἵνα λυπηθῆτε, ἀλ­λὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς ὑ­μᾶς.

 ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΔ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

1. Γιά ὅλα τά ζητήματα τῆς ζωῆς του, ἰδιαιτέρως δέ γιά τό μέγιστον ὅλων, τό ζήτημα τῆς ψυχικῆς του σωτηρίας, τίποτε τό ἀξιόλογο δέν μπορεῖ μόνος του νά ἐπιτύχει ὁ ἄνθρωπος, παρά μέ τήν βοήθεια τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ. Εἰδικά γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς χρειάζεται ὁ θεῖος φωτισμός, ἡ θεία χάρις καί νεῦση καί δύναμη. Τότε μόνο μπορεῖ νά ἑλκυσθεῖ ὁ ἄνθρωπος στήν πίστη, νά δείξει μετάνοια καί, νά προχωρήσει στήν ζωή τῆς ἁγιότητος, γιά τήν ὁποία εἶναι προορισμένος.

Οἱ ἀνθρώπινες δυνάμεις εἶναι μηδαμινές. Ἄν μάλιστα λάβουμε ὑπ’ ὄψιν μας, ὅτι οἱ δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, ψυχικές καί σωματικές, εἶναι μολυσμένες καί αὐτές ἀπό τό μόλυσμα τῆς ἁμαρτίας, τότε ἀντιλαμβανόμαστε, ὅτι, ὄχι δυνάμεις πρός ἀρετή δέν ἔχoυμε, ἀλλ’ ἀντιθέτως κυριαρχοῦν μέσα μας δυνάμεις πού ἀνά πάσα στιγμή μᾶς ἐξωθοῦν πρός τήν ἁμαρτία. Ὁ Θεός μᾶς ἑλκύει στήν πίστη, ὁ Θεός μᾶς στηρίζει, ὁ Θεός μᾶς χαριτώνει μέ τό Ἅγιόν του Πνεῦμα.

Αὐτό ἀκριβῶς θέλει νά χαράξει στίς ψυχές μας μέ ὅσα μᾶς λέγει σήμερα στό Ἀποστολικό του ἀνάγνωσμα ὁ θεῖος Παῦλος. «Ἀδελφοί, ὁ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν». Ἐκεῖνος πού δίνει τή βεβαιότητα καί σέ μᾶς καί σέ σᾶς, καί μᾶς στηρίζει νά μένουμε πιστοί καί ἀσάλευτοι στό Χριστό καί πού μᾶς ἔχρισε μέ τή χάρη τοῦ Πνεύματός του, εἶναι ὁ Θεός. Αὐτός μᾶς σφράγισε ὡς δικούς του καί ἔδωσε στίς καρδιές μας τό Πνεῦμα του ὡς ἀρραβώνα καί ἀσφαλή ἐγγύηση γιά τό ὅτι θά ἐκπληρώσει ὅλες τίς ὑποσχέσεις πού μᾶς δίνει μέ τό Εὐαγγέλιό του.

2. Στό σημερινόν του ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος ἀναφέρεται σέ κάποιο ταξίδι πού εἶχε ἀποφασίσει νά κάνει στήν Κόρινθο. Τό ταξίδι αὐτό ἦταν πολύ θλιβερό, διότι ἡ αἰτία πού τό προκαλοῦσε ἦταν ἡ ἀδιαφορία τῶν Κορινθίων πρός βαρύτατο ἁμάρτημα ἕνος Χριστιανοῦ συμπολίτη τους. Τό ἁμάρτημα, στό ὁποῖο ἔπεσε, ἦταν τόσο βαρύ, ὥστε ἔπρεπε νά φρίξουν, νά τρομοκρατηθοῦν, νά θλιβοῦν βαθύτατα καί νά κλαύσουν πολύ οἱ Κορίνθιοι, γιά νά συνέλθει ἐκεῖνος πού τό ἔκανε, νά μετανοήσει, γιά νά σωθεῖ. Αὐτό ἔπρεπε νά κάμουν. Ἀλλ’ ἀντί τοῦ πένθους αὐτοῦ καί τῆς θλίψεως καί τοῦ πόνου γιά τήν τρομερή πτώση τοῦ ἀδελφοῦ, αὐτοί καί ἀδιαφορία ἔδειξαν καί ἀσύγγνωστη ἀμέλεια γιά τήν μετάνοια του. Ἐξακολουθοῦσαν νά τοῦ φέρονται ὅπως καί πρῶτα καί μέ τήν συμπεριφορά τους νά τοῦ δείχνουν, ὅτι δέν τούς κόστισε τό μέγα του ἁμάρτημα. Αὐτός ἦταν κυρίως ὁ λόγος τοῦ ταξιδιοῦ τοῦ Παύλου. Θά ἀναχωροῦσε ἀπό τήν Ἔφεσο τῆς Μ. Ἀσίας, θά περνοῦσε ἀπό τήν Μακεδονία, θά κατέβαινε στήν Κόρινθο γιά νά ἐλέγξει τούς Κορινθίους γιά τήν ἀδιαφορία τους αὐτή. Θά τούς μάλωνε αὐστηρά, θά τούς ἐπέπληττε μέ τά πύρινα λόγια του, γιά νά μετανοήσουν αὐτοί πρῶτοι καί νά ἑλκύσουν καί τόν ἁμαρτήσαντα σέ μετάνοια. Ἀλλά τούς λυπήθηκε καί ἀνέβαλε τό ταξίδι του. Τούς τό βεβαιώνει τώρα, γιά νά δώσουν σημασίαν: «Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον».

3. Τό γεγονός αὐτό, τό ὅτι δηλαδή ταξίδι ὁλόκληρο καί μάλιστα μακρό καί δύσκολο, ὅπως ἦταν τά ταξίδια τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, θά ἔκανε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γιά νά ἐλέγξει τούς Κορινθίους πού ἀδιαφόρησαν στό ἁμάρτημα τοῦ ἀδελφοῦ τους, μᾶς δίνει νά καταλάβουμε πώς ποτέ δέν πρέπει νά μένουμε ἀδιάφοροι στίς πτώσεις τῶν ἀδελφῶν μας. Τί κάνει αὐτός, ὁ φίλος μας, ὁ ἀδελφός μας, ὁ γνωστός μας; Ἁμαρτάνει χωρίς ἴχνος ντροπῆς; Ἀδικεῖ, βλασφημεῖ, ψεύδεται, ἀσωτεύει, ἐγκληματεῖ καί παραμένει ἀμετανόητος; Καί δέν σέ νοιάζει, δέν σοῦ κοστίζει, δέν σού φέρει πόνο καί θλίψη στήν ψυχή, ἡ ἁμαρτία του, ἡ πτώση του; Ἀδιαφορεῖς καί μέ τήν ἀδιαφορία σου τόν ἀμνηστεύεις καί δείχνεις σ’ αὐτόν πώς δέν εἶναι τίποτε αὐτό πού ἔκανε; Μά τότε τόν ἀποκοιμίζεις καί δέν τό βοηθᾶς νά συνέλθει, νά μετανοήσει καί νά σωθεῖ. Καί αὐτό εἶναι δεύτερο ἔγκλημα δικό σου. Εἶναι μέγα τό κακό πού κάνεις. Λοιπόν, Χριστιανέ, πόνεσε τόν ἀδελφό σου πού ἁμαρτάνει. Πένθησέ τον, κλάψε τόν, θρήνησέ τον, θρήνησε τήν ἁμαρτία του, τήν ψυχή του, τήν πτώση του, τήν συμφορά του. Δεῖξε του μέ τό πένθος καί τήν θλίψη σου πώς ἔπεσε, πώς πρέπει νά μετανοήσει, πώς εἶναι ἀνάγκη νά ζητήσει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιά νά σωθεῖ. Καί πέσ’ του καθαρά νά μετανοήσει. Παράστησέ του τό κακό πού ἔκανε, γιά νά συνέλθει. Θά τόν λυπήσουν ἴσως οἱ λόγοι σου, θά τόν πικράνουν. θά τόν στενοχωρήσουν. Ναί, ἄλλα καί θά τόν σώσουν. Καί αὐτό καί γιά σένα θά εἶναι χαρά καί εὐφροσύνη: Ἔτσι τό αἰσθανόταν καί ὁ Ἀπόστολος. Τό γράφει: «εἰ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς, καὶ τίς ἐστιν ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ;». Ἐάν ἐγώ μέ τούς ἐλέγχους μου προκαλῶ λύπη μετανοίας σέ σᾶς, ποιός ἄλλος μέ εὐφραίνει παρά ἐκεῖνος πού δέχεται τούς ἐλέγχους μου καί λυπᾶται ἀπό τίς δικές μου ἐπιτιμήσεις; Σᾶς μάλωσα καί λυπηθήκατε. Δείξατε μετάνοια καί σωθήκατε. Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη χαρά μου.

4. Βέβαια, τό θέμα τοῦ ἐλέγχου χρειάζεται πολλή προσοχή. Ὅταν ἐλέγχει κανείς ἕνα παρεκτραπέντα, πρέπει μέ πόνο νά ἀσκεῖ τό ἔργο τοῦ ἐλέγχου. Δηλαδή ἀπό ἀγάπη νά κινεῖται καί μέ ἀγάπη νά ἐλέγχει. Τότε πιάνει ὁ ἔλεγχος καί καρποφορεῖ. Ὅταν ἐλέγχει καί πονεῖ ὁ ἴδιος, καί κλαίει καί πενθεῖ. Αὐτό συνέβαινε μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί μᾶς τό λέγει στή σημερινή περικοπή: «ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆς καρδίας ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων, οὐχ ἵνα λυπηθῆτε, ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς». Τούς εἶχε γράψει προηγουμένως ἄλλη ἐπιστολή ποὺ εἶχε μέσα τούς ἔλεγχούς της. Καί τήν ἔγραψε μέ πόνο καί μέ δάκρυα πολλά. Δέν τήν ἔγραψε γιά νά τούς πληγώσει καί νά τούς λυπήσει. Τούς τήν ἔγραψε καί τούς ἤλεγξε γιά νά δοῦν καί νά αἰσθανθοῦν τήν μεγάλη ἀγάπη πού τούς εἶχε, νά συγκινηθοῦν, νά διδαχθοῦν ἀπό τήν ἀγάπη του καί νά μετανοήσουν. Καί, ἔτσι πάντοτε πρέπει νά γίνεται ὁ ἔλεγχος εἴτε προφορικῶς εἴτε γραπτῶς γίνεται. Μέ ἀγάπη, μέ πόνο, μέ λύπη γιά τό παράπτωμα τοῦ ἄλλου. Τότε θά γίνεται καί μέ τρόπο καλό, ἀδελφικό, οἰκοδομητικό. Τότε διδάσκεται, τότε συγκινεῖται, τότε συνέρχεται ὁ ἁμαρτήσας καί μετανοεῖ καί ἐπιστρέφει καί διορθώνεται καί γίνεται ἡ μετάνοιά του πρόξενος μεγάλης, γενικῆς χαρᾶς καί εὐφροσύνης. Ἔτσι νά κάνουμε κι ἐμεῖς τόν ἔλεγχο, ὅταν ἡ ἀνάγκη τό ἐπιβάλλει, καί ἡ χαρά μας θά εἶναι μεγάλη.

πηγή: ο Σωτήρ

antexoume.wordpress.com