Συχνή ερώτηση που απευθύνεται στους άλλους η μας απευθύνουν μικρότεροι, συνομήλικοι αλλά και μεγαλύτεροι. Άλλοι από περιέργεια να μάθουν κι άλλοι από αφέλεια. «Πόσων ετών είσαι;», «Τι ηλικία έχεις;»
Κάποιοι πειράζονται, ενοχλούνται. Δεν θέλουν να φανερώνουν την ηλικία τους. Δεν θέλουν να θυμούνται πως πέρασαν τα χρόνια. Γι’ αυτό και κάνουν πολλές προσπάθειες να διατηρήσουν τη νεανικότητά τους, τις δυνάμεις και τα εξωτερικά τους στοιχεία όπως ήταν πριν χρόνια. Όσο όμως κι αν προσπαθούν να κρύψουν τα χρόνια τους, τα σημάδια της φθοράς γίνονται φανερά στο σώμα και τους προδίδουν.
Αυτά ισχύουν για τη σωματική ηλικία του ανθρώπου. Τι γίνεται όμως με την πνευματική μας ηλικία; Έχουμε αναλογισθεί πόσων χρόνων είμαστε στην πνευματική ζωή; Πόσο έχουμε προχωρήσει στο δρόμο της αγιότητος; Πόσο έχουμε προοδεύσει στο δρόμο της αρετής;
Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί στις επιστολές του την εικόνα του νηπίου για να προσδιορίσει την πνευματική ηλικία κάποιων πιστών. Γράφει στους Κορινθίους: «Ουκ ηδυνήθην υμίν λαλήσαι ως πνευματικοίς, αλλ’ ως σαρκικοίς, ως νηπίοις εν Χριστώ» (Α΄ Κορ. γ΄ 1). Δεν μπόρεσα να σας μιλήσω όπως θα μιλούσα σε πνευματικούς και προοδευμένους Χριστιανούς, αλλά σας μίλησα όπως σε νήπια και αρχαρίους στη σχέση με τον Χριστό. Είχαν δεχθεί οι Κορίνθιοι τις αρχές της χριστιανικής πίστεως, αλλά δεν είχαν την ωριμότητα του προοδευμένου χριστιανού στην αρετή και την αγιότητα. Γι’ αυτό και ο Απόστολος συνεχίζει: «γάλα υμάς επότισα και ου βρώμα· ούπω γαρ ηδύνασθε» (Α΄ Κορ. γ΄ 2). Σας έδωσα απλή τροφή νηπίου, σας δίδαξα τις στοιχειώδεις χριστιανικές αλήθειες. Δεν είχατε αρκετή πνευματική δύναμη να δεχθείτε στερεά τροφή.
Και τους Εφεσίους πάλι θα τους προτρέψει: «Μηκέτι ώμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι και περιφερόμενοι παντί ανέμω διδασκαλίας…» (Εφεσ. δ΄ 14). Να μην είμαστε νήπιοι πνευματικά και σαλευόμαστε σαν τα κύματα και περιφερόμαστε άστατα εδώ κι εκεί από κάθε άνεμο διδασκαλίας. Τους καλεί να αποβάλουν την αστάθεια, την επιπολαιότητα, την άγνοια της νηπιακής ηλικίας και να καταβάλουν προσπάθεια να προοδεύσουν, να αυξηθούν πνευματικά, να γίνουν ωριμότεροι.
Αλλά και στην προς Εβραίους επιστολή γράφει προς τους πιστούς: «Καταντήσατε να έχετε ανάγκη να τρέφεσθε με γάλα, να έχετε πνευματική τροφή για αρχαρίους, διότι πνευματικά βρίσκεσθε σε νηπιακή κατάσταση. Όμως όποιος τρέφεται μόνο με πνευματικό γάλα και διδάσκεται μόνο στοιχειώδεις αλήθειες, δεν μπορεί να κατανοήσει την υψηλή και ανώτερη διδασκαλία, διότι είναι σε νηπιακή κατάσταση»· «πας γαρ ο μετέχων γάλακτος άπειρος λόγου δικαιοσύνης· νήπιος γαρ εστι» (Εβρ. ε΄ 13).
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο μεγάλη σημασία έχει στη ζωή μας η πρόοδος, η ανάπτυξη της ψυχής, η αύξηση του εσωτερικού μας κόσμου, η πνευματική ωριμότητα.
Στόχος μας να φθάσουμε όλοι μας να έχουμε μία και αληθινή πίστη, να αποκτήσουμε την τέλεια γνώση του Υιού του Θεού και Θεού μας, να προοδεύουμε πνευματικά, ν’ αποκτήσουμε το μέτρο της πνευματικής ωριμότητος και τελειότητος του Χριστού κατά το ανθρωπίνως δυνατόν. «Μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες… εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφεσ. δ΄ 13).
Αγώνας συνεχής ν’ αγαπήσουμε πιο πολύ τον άγιο και παντοδύναμο Κύριό μας, να ενωνόμαστε μαζί Του, να κατακτούμε τον θησαυρό της αρετής, να ωριμάζουμε πνευματικά. Όταν ζούμε συνειδητή πνευματική και μυστηριακή ζωή, δίνουμε τη δυνατότητα στο Πανάγιο Πνεύμα να εργασθεί μέσα μας την αύξηση και την ωρίμαση της πνευματικής μας ηλικίας.
Ας μην ξεχνούμε πως η πνευματική ηλικία δεν έχει σχέση με τη σωματική, αλλά με τον πόθο και τον αγώνα να καλλιεργηθεί ο έσω άνθρωπος. Γι’ αυτο βλέπουμε γέροντες με νεανικό ενθουσιασμό, όπως ο άγιος Χαράλαμπος, η νέους ανθρώπους στην ηλικία, ωριμους και πνευματικά ανεπτυγμένους και συνετούς, όπως ο άγιος Σάββας, που τον ονόμαζαν «παιδαριογέροντα»!
Ας αναλογισθούμε λοιπόν, τόσα χρονια βαπτισμένοι μέσα στη Χάρη του Θεου, σε ποια ηλικία πνευματική βρισκόμαστε, τι ηλικία πνευματική έχουμε.