Ημέρες χωρίζουν την Μέση Ανατολή από την ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο, με την σύμπραξη των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας και με αντικειμενικό στόχο αυτό που η ίδια ετερόκλητη συμμαχία αποκαλεί "ιρανικό επεκτατισμό"
Οι πληροφορίες των ελληνικών στρατιωτικών υπηρεσιών έδιναν ως πιθανή ημέρα έναρξης των ισραηλινών επιχειρήσεων τη νύχτα του περασμένου Σαββάτου προς την Κυριακή, βάσει των κινήσεων των ισραηλινών δυνάμεων που καταγράφονται από "παράλληλα" κανάλια και αντίστοιχων πηγών του Λιβάνου.
Βασική αφορμή για την ισραηλινή στρατιωτική κινητοποίηση οι ιρανικές δυνάμεις που έχουν κατακλύσει τον Λίβανο, μετά το τέλος των επιχειρήσεων στην Συρία.
Περίπου 5.000 Ιρανοί επίλεκτοι του παραστρατιωτικού σώματος Quds με επικεφαλής τον Ιρανό στρατηγό Qassem Soleimani, έχουν εισέλθει στον Λίβανο, υπολογίζεται από τις γαλλικές υπηρεσίες, αλλά οι Ισραηλινοί ισχυρίζονται ότι είναι τριπλάσιοι, άνω των 15.000 ανδρών.
Ολοι αυτοί έχουν απλωθεί στα νότια σύνορα και ανατολικά σύνορα του Λιβάνου, είναι εμπειροπόλεμοι, αφού έχουν δώσει σκληρές και νικηφόρες μάχες κατά του ISIS στην Συρία και ταυτόχρονα έχουν πλέον πολεμική "όσμωση" με την φιλοϊρανική, σιιτική Χεζμπολάχ.
Μια οργάνωση που έχει εξελιχθεί σε ένα εξαιρετικά ισχυρό παραστρατιωτικό σώμα σε ότι αφορά το στρατιωτικό σκέλος της, ενώ σε ότι αφορά το πολιτικό σκέλος, αργά αλλά σταθερά έχει αναλάβει τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους του Λιβάνου.
Μέγα ερώτημα είναι το μέχρι πού θα φτάσει η ισραηλινή επιχείρηση:
-Θα περιοριστεί στην προσπάθεια καταστροφής των στόχων στο νότιο Λίβανο ή θα επεκταθεί και σε άλλες περιοχές;
-Θα εισβάλλουν και στην απροστάτευτη Συρία για να πλαγιοκοπήσουν τις ιρανικές και φιλοϊρανικές δυνάμεις στα ανατολικά και κεντρικά του Λιβάνου;
-Θα προσεγγίσουν τα μεγάλα αστικά κέντρα της Βηρυτού και της Τρίπολης;
-Ποια θα είναι η στάση της Τουρκίας; Στην κρίση του Κατάρ δεν δίστασε να στείλει δυνάμεις για να προστατέψει το κρατίδιο έναντι της Σαουδικής Αραβίας.
-Ποια θα είναι η ανάμιξη των Σαουδαράβων; Στην Υεμένη μέχρι στιγμής έχουν εμπλακεί σε έναν πόλεμο φθοράς με τους φιλοϊρανούς Χούτι, που μόνο κερδισμένοι δεν είναι. Οι Σαουδαραβικές δυνάμεις, όχι απλώς δεν τους έχουν εξοντώσει αλλά δέχονται πλέον και βαλλιστικές επιθέσεις ακόμα και στο Ριάντ από τους Χούτι.
Γενικά, ο τρόπος δράσης και τα αποτελέσματα των σουνιτικών δυνάμεων, τόσο της Σαουδικής Αραβίας, όσο και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων κατά των φιλοϊράνων στην Υεμένη είναι απογοητευτικός, απόδειξη ότι δεν αρκούν τα προηγμένα όπλα σε ένα τέτοιο είδος πολέμου, για να καταβάλουν έναν αντίπαλο που πολεμά με εθνο-θρησκευτικό φανατισμό τις ορδές των καλοπληρωμένων μισθοφόρων.
Αλλά οι Ισραηλινοί είναι άλλη "ποιότητα" μαχητών και φυσικά βρίσκονται σε άλλη κλάση στρατηγικού και επιτελικού σχεδιασμού σε σχέση με τους Σαουδάραβες.
Θεωρούν, μάλιστα, ότι έχουν μάθει τα μαθήματα από τον πόλεμο του 2006 και μπορούν να εγκλωβίσουν, να περισφίγξουν και να καταστρέψουν τους Ιρανούς και τους μαχητές της Χεζμπολάχ στον Λίβανο.
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα είναι ο πόλεμος του 2006. Θα είναι διαφορετικός, πιο μαζικός και πιο πολύνεκρος.
Και η αναμέτρηση αυτή την φορά δεν θα είναι μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ, αλλά μεταξύ Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας από την μία πλευρά και Ιράν, Χεζμπολάχ από την άλλη. Που σημαίνει ότι τυχόν ανάφλεξη και στην περιοχή του Κόλπου δεν θα πρέπει να αποκλείεται.
Οι ΗΠΑ, επίσης στηρίζουν τους πρώτους, η Τουρκία τους δεύτερους!
Η Ρωσία, βρίσκεται στην μέση και θα αποφύγει εμπλοκή αν δεν απειληθεί αυτό που έχει κτίσει στην περιοχή.
Η απόφαση Τραμπ για την Ιερουσαλήμ έχει έρθει σε μια κακή στιγμή από πολιτικής άποψης, αφού κατάφερε να συνασπίσει από "ψυχολογική" σκοπιά, χώρες που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, όπως η Αίγυπτος και το Ιράν, ενώ άλλες είναι εχθρικές μεταξύ τους, όπως η Αίγυπτος με την Τουρκία, αλλά συνασπίστηκαν λόγω Ιερουσαλήμ!
Απίστευτο κουβάρι συμφερόντων, θρησκευτικών διαφορών και γεωπολιτικού power game...
Πέτρος Αναστασίου