Οι φαντασιώσεις έρχονται στο νου όταν χάνεται η ευγνωμοσύνη γι’ αυτά που έχουμε. Μας καταλαμβάνει το πνεύμα της αχαριστίας και της πλεονεξίας
------------------------
Ο άνθρωπος που ειρηνεύει σ’αυτά που ο Κύριος επέτρεψε να έχει ή να μην έχει δεν μπαίνει στην διαδικασία να καλλιεργεί φαντασιώσεις.
------------------------
Επίσης οι φαντασιώσεις μας αποδεικνύουν ότι δεν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας, δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, δεν έχουμε αποδεχτεί ποιοι είμαστε· γι'αυτό και καταναλώνουμε τους λογισμούς μας με φαντασίες ότι είμαστε κάποιοι σπουδαίοι, ότι είμαστε ωραίοι-ποθητοί, ότι είμαστε πλούσιοι κτλ.
------------------------
Τα αποθημένα μας αντί να θεραπευτούν μέσα από την προσευχή, την νηστεία και την Μυστηριακή ζωή εκφράζονται και γιγαντώνονται μέσα από τις φαντασιώσεις μας. Το αποτέλεσμα (και το παράξενο) είναι να έχουμε μόνιμα μια λύπη -κυρίως- για το ποιοι δεν είμαστε και ποθούμε να γίνουμε, παρά για το ποιοι είμαστε.
------------------------
Είναι σύνηθες λοιπόν το φαινόμενο οι άνθρωποι να νιώθουν δυστυχισμένοι και να μπαίνουν σε μια διαδικασία αλλαγής ζωής (παραδομένης στην αμαρτία) λόγο της εμμονής τους στις φαντασιώσεις τους. Θέλουν να κάνουν πραγματικότητα την φαντασίωσή τους.
------------------------
Τρεις είναι κυρίως οι φαντασιώσεις των ανθρώπων.
1. Σαρκική ηδονή
2. Δόξα-Διασημότητα-Αναγνωρισιμότητα
3. Πλούτος
------------------------
Ο άνθρωπος που αφήνεται στις φαντασιώσεις του νιώθει πάντα αδικημένος και δυστυχής. Πολλές φορές γίνεται και επικίνδυνος για τους άλλους μιας και στην προσπάθειά του να πραγματώσει τις φαντασιώσεις του δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει αθέμιτα μέσα, πληγώντας τους συνανθρώπους του.
------------------------
Αντί να αφήνεις το νου σου να γυρνά στα σοκάκια της έπαρσης πλάθοντας φαντασίες και εδραιώνοντας μέσα σου πόθους και πάθη καλό είναι να τον στρέψεις προς τον Θεό. Και πάλι όμως χωρίς να φαντασιώνεσαι τον Θεό, διότι και εκεί κρύβεται παγίδα μεγάλη. Ο νους μας να μένει στον Θεό χωρίς να σχηματίζει «ιδανικές-θείες» καταστάσεις-εμπειρίες. Ποτέ μην φαντάζεσαι τον Θεό. Να Τον θυμάσαι ως Πατέρα που περιμένει την μετάνοιά σου και τίποτα άλλο. Γι’αυτό και οι Άγιοι Πατέρες προτείνουν να λέμε την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό», χωρίς άλλα λόγια της φαντασίας μας ή λόγια που θα πλάσουν φαντασίες στο νου μας που –συνήθως- δεν ισχύουν για τον Θεό.
------------------------
Οι φαντασιώσεις έχουν πηγή την ακηδία μας, την ραθυμία μας. Ο νους δεν βρίσκεται σε εγρήγορση και μέσα στην νοθρότητά του αφήνεται στους μάταιους λογισμούς. Γι’αυτό και οι φαντασιώσεις έρχονται συνήθως την ώρα που δεν έχουμε κάποια ασχολία ή την ώρα πριν κοιμηθούμε. Είδικά πριν τον ύπνο, τότε που καλούμαστε να θυμηθούμε ακόμα περισσότερο τον Θεό, να Τον ευχαριστήσουμε για την ημέρα μας, να προσευχηθούμε θερμά, να ζητήσουμε συγχώρεση, εμείς αφηνόμαστε στους ηδονικούς λογισμούς των δαιμονικών φαντασιώσεων.
------------------------
Και ίσως κάποιοι πούνε ότι απλά τα σκέφτονται μα ποτέ δεν θα τα πράξουν. Κι όμως, αυτό δεν είναι αλήθεια. Ίσως δεν έχουν πράξει όλα αυτά τα μάταια και αισχρά που σκέφτονται επειδή δεν τους δόθηκε η ευκαιρία. Δεν έχουνε πραγματώσει τις φαντασιώσεις τους όχι από επιλογή αλλά λόγο περιστάσεων.
Όμως ακόμα κι αν ισχύει αυτό (το ότι ποτέ δεν θα τα κάνουνε πράξη) είναι σαν να τα έχουνε πράξει ήδη στα μάτια του Θεού, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου.*
------------------------
Γι’αυτό μην παραδίδουμε τον εαυτό μας στις φαντασιώσεις, οι οποίες έρχονται σαν ένα γλυκό νανούρισμα πριν τον ύπνο, όμως στην ουσία είναι οι (προ)άγγελοι του πνευματικού μας θανάτου.
Μη γένοιτο.
*"Όστις επεθύμησε γυναίκα προς το εμοίχευσε αυτήν, ήδη εμοίχευσε αυτήν εν τη καρδία αυτού" (Ματθ. 5,28).
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος