Βλάσφημη νομοθετική πρακτική
Κι αν φτάσεις σε σημείο να αλλάζεις με μια υπεύθυνη δήλωση κάτι το οποίο είναι αυταπόδεικτο και σε χαρακτηρίζει από την επιφάνεια μέχρι τα έσω σου, όπως το φύλο, τι
νόημα έχει πια για σένα οτιδήποτε; Τι σημαίνουν πια οι έννοιες «Θεός», «πατρίδα», «οικογένεια», «φίλοι», «σημαία», «Ιστορία», «κοινωνία», «πίστη», «πολιτισμός», «αξίες», «αρετή»;
Η προελαύνουσα μάστιγα της Νέας Τάξης δεν στοχεύει πλέον στη διάρρηξη των δεσμών που συνέχουν τις κοινωνίες, τα έθνη, τα κράτη. Βασική επιδίωξή της είναι η θραύση της ενότητας του προσώπου, η αποϊεροποίηση της δημιουργίας, η αφαίρεση της χάριτος του Θεού από την κτίση. Σημαδεύουν κατευθείαν στον υπαρκτικό πυρήνα των ανθρώπων, με το δόλωμα της «ελευθερίας», η οποία στηρίζεται στην «επιλογή».
Τα επιχειρήματά τους, βέβαια, είναι μια αλληλουχία κραυγών, αφορισμών και στερεοτυπικών, ρηχών εκφράσεων. Δεν υπάρχει λογική και ειρμός σε όσα κατά ριπάς εκτοξεύουν οι υπάλληλοι της παγκοσμιοποίησης από τα κατεστημένα ΜΜΕ και τους υπόλοιπους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς παραγωγής κυρίαρχης ιδεολογίας. Η λογική και ο ειρμός δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τη νεοταξική ρητορική της ασυνάρτητης «δικαιωματοκρατίας». Αντίθετα, χρησιμοποιούν μια σειρά από λέξεις που επί δεκαετίες φορτίζονται αρνητικά, όπως ο «ρατσισμός».
Όποιος χρησιμοποιήσει πρώτος αυτή τη λέξη εκτοξεύοντάς την προς τον ιδεολογικό αντίπαλό του ή τον συνομιλητή του αποκτά ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στο προπαγανδιστικό παίγνιο του συναισθηματικού ισοζυγίου. Δηλαδή, όποιος κατηγορήσει τον άλλον για «ρατσισμό» αυτόματα γίνεται εκείνος ο «καλός» και από αυτό το θετικό συναισθηματικό ισοζύγιο ευνοείται και ό,τι εκείνος υποστηρίζει. Η νομοθετική πρωτοβουλία για την αλλαγή φύλου χωρίς εγχείρηση που προωθεί η κυβέρνηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ένταξη στη νομοθετική πρακτική της βλασφήμιας, της άρνησης της ιδίας της φύσης και της ατόφια παράνοια της… αντικατάστασης της πραγματικότητας με μια υπεύθυνη δήλωση!
Ο άνθρωπος παρασύρεται στην άβυσσο επειδή κάποιοι του δείχνουν τον δρόμο προς τα εκεί λέγοντάς του ότι είναι δικαίωμά του να πάει τρέχοντας στον χαμό του. Το «δικαίωμα» μιας οικτρής μειοψηφίας είναι, όπως συνήθως, ο πολιορκητικός κριός της φαυλότητας, που θέλει να γκρεμίσει τις πύλες για να λεηλατήσει το συλλογικό πνευματικό και ηθικό απόθεμα που έχει απομείνει. Επειδή στην πατρίδα μας ενδέχεται να υπάρχουν (το πολύ) μερικές δεκάδες άτομα που ενδιαφέρονται να αλλάξουν φύλο, η κυβέρνηση, αντί των ζεόντων θεμάτων, προβάλλει αυτό ως προτεραιότητα και το αναγορεύει μάλιστα ως «πρόοδο»! Αυτό δεν είναι πρόοδος, αλλά άτακτη υποχώρηση, άνευ όρων παράδοση στην παρακμή και τη διάλυση. Η Ελλάδα δεν είναι έτσι και δεν πρόκειται να γίνει έτσι. Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.
(Πηγή: dimokratianews.gr, 07.05.2017), http://alopsis.gr