"Τη αληθεία, ώ Καίσαρ, ακούονται καθ' έκαστην θαυμαστά πράγματα περί του ανθρώπου τούτου. Ανεγείρει νεκρούς και θεραπεύει ασθενείς δια μίας λέξεως. Είναι ανήρ αναστήματος μετρίου..."
Η πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη και δράση του Χριστού προς τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τιβέριο, προέρχεται από γραπτή επιστολή του προηγούμενου, όπως λέγεται, από τον Πόντιο Πιλάτο Ανθύπατου της Ιουδαίας, ονόματι Πούμπλιου Λέντουλου (Publius Lentulus), ο οποίος είδε και παρακολούθησε προσωπικά τον Χριστό και Τον περιγράφει έτσι με κάθε λεπτομέρεια προς τον Αυτοκράτορα Τιβέριο!
Ο Τιβέριος μάλιστα εξ αιτίας της επιστολής αυτής, αλλά και αργότερα της δεύτερης, προσωπικής μαρτυρίας της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής και του θαύματος των Κόκκινων Αυγών που επιτέλεσε μπροστά του στη Ρώμη, μέσα στο παλάτι η θαρραλέα Αγία, (ΕΔΩ) ήταν ευνοϊκός προς τον Χριστιανισμό και θέλησε να καθιερώσει τον Χριστό επίσημα ως Θεό, ανάμεσα στις άλλες «θεότητες» της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας! Το πρότεινε μάλιστα στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο (Τερτυλλιανός) αλλά εκείνη το απέρριψε.
Μετά και από την εξιστόρηση των γεγονότων από την Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή για την παντελώς άδικη και συκοφαντική καταδίκη και σταύρωση του Ιησού Χριστού από τους Πόντιο Πιλάτο, Άννα και Καϊάφα, ο Τιβέριος έδωσε εντολή να συλληφθούν αμέσως και να οδηγηθούν για απολογία ενώπιόν του στη Ρώμη οι τρεις εκείνοι βασικοί ένοχοι, όπως και έγινε. Το τέλος των τριών ενόχων (ΕΔΩ)
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΟΥΜΠΛΙΟΥ ΛΕΝΤΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΒΕΡΙΟ
Επιστολή γραμμένη εις την Λατινικήν επί παπύρου που ευρίσκεται εις το Μουσείον της βιβλιοθήκης των Λαζαρινών της Ρώμης, την οποίαν έστειλεν ο προκάτοχος του Ποντίου Πιλάτου, Πουβέλιος Λεόντιος, προς τον Καίσαρα της Ρώμης.
ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
"Ήκουσα, ώ Καίσαρ, ότι επιθυμείς να μάθης, ό,τι σοι γράφω νυν περί ανθρώπου, δηλαδή λίαν εναρέτου, καλουμένου Ιησού Χριστού. Ενώ ο λαός θεωρεί αυτόν θεόν, οι δε μαθηταί αυτού λέγουσιν ότι είναι Υιός Θεού, του Δημιουργού του ουρανού και της γης και παντός ότι εν αυτοίς ευρίσκεται και υπάρχει.
Τη αληθεία, ώ Καίσαρ, ακούονται καθ' έκαστην θαυμαστά πράγματα περί του ανθρώπου τούτου. Ανεγείρει νεκρούς και θεραπεύει ασθενείς δια μίας λέξεως. Είναι ανήρ αναστήματος μετρίου, καλός την όψιν και μεγαλοπρέπειαν περιβεβλημένος, ιδίως κατά το πρόσωπον, ούτως ώστε όσοι ατενίζωσι αυτόν αναγκάζωνται να αγαπώσι και να φοβώνται αυτόν.
Έχει την κόμην μέχρι των ώτων χρώματος καρύου, εκείθεν μέχρι των ωμοπλατών κρεόχρουν αλλά μάλλον στιλπνήν, διχάζεται δε αυτή εν τω μέσω κατά το σύστημα των Ναζωραίων.
Το μέτωπόν του είναι λείον, το πρόσωπόν του άνευ ρυτίδων ή κηλίδος, η ρις αυτού και τα χείλη κανονικότατα. Το γένειον πυκνόν και χρώματος του αυτού ως η κόμη, δεν είναι μακρόν και διχάζεται εις το μέσον. Το βλέμμα του είναι σοβαρόν και εμποιεί φόβον, έχει δε δύναμιν ηλιακής ακτίνος. Ουδείς δύναται να προσείδη αυτόν ατενώς. Όταν επιτιμά εμποιεί φόβον, όταν δε πονεί τότε κλαίει. Είναι αξιαγάπητος και χαριής μετά σοβαρότητος. Λέγουσι ότι ουδέποτε ώφθη γελών αλλά πλειστάκις κλαίων. Έχει ωραίας τας χείρας και τους βραχίονας, εν τη συνομιλία του ευαρεστεί πάντας. Δυσκόλως εμφανίζεται αλλά όταν εμφανισθή σου φέρεται μετριοφρόνως και έχει το ωραιότερον παράστημα του κόσμου. Είναι δε ωραίος ως και η μήτηρ αυτού, ήτις εισί η ωραιοτέρα γυνή εξ όσων εθεάθησαν εις ταύτα τα μέρη.
Εάν όμως, η Σεβαστή Σου Μεγαλειότης, ώ Καίσαρ, ποθεί να ίδει αυτόν, ως μοι έγραφες άλλοτε, γνώρισόν μοι τούτο, ίνα αποστείλω αυτόν πάραυτα. Καίτοι δε ουδέποτε εσπούδασε τι, είναι κάτοχος πάσης γλώσσης και πάσης επιστήμης. Περιπατεί ανυπόδητος και ασκεπής την κεφαλήν, πολλοί βλέποντες αυτόν γελώσιν, αλλά όταν εμφαίνεται ενώπιον αυτών τρέμωσι και θαυμάζωσιν αυτόν. Λέγουσι ότι ουδέποτε άνθρωπος ως ούτος ενεφανίσθη εις ταύτα τα μέρη. Τη αληθεία ως μοι λέγουσιν οι Εβραίοι, ουδέποτε εκηρύχθη η διδασκαλία αυτού. Πολλοί δε των Ιουδαίων θεωρούσιν αυτόν Θεόν. Άλλοι πάλι μοι λέγουσιν ότι είναι εχθρός της Σης Μεγαλειότητος, ώ Καίσαρ.
Πολύ με παραινούσιν οι μοχθηροί ούτοι Εβραίοι.
Λέγουσιν οτί ουδέποτε δυσηρέστησεν τινά, αλλά μάλλον το αγαθόν εποίησεν. Όλοι όσοι γνωρίζωσιν αυτόν λέγουσιν ότι ευηρεστήθησαν παρ' αυτού. Εν τούτοις, ώ Καίσαρ, είμαι πρόθυμος να υπακούσω την Σην Μεγαλείοτητα εις ότι μοι διατάξει.
Εν Ιερουσαλήμ Ινδικτίωνος 7ης Σελήνης Ι
Πουβέλιος Λεόντιος - Διοικητής Ιουδαίας"
(σ.σ. το φόβος στο κείμενο σημαίνει σεβασμός)