"Η διδασκαλία των Θρησκειών δεν είναι παρά κοσμικά είδωλα"
Από τον Σεπτέμβριο του 2016 έχουμε εν ισχύει με ΦΕΚ το νέο πολυθρησκειακό Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά, μέσα από το οποίο επιδιώκεται να αλλοιωθεί και να μεταλλαχθεί η αληθινή θρησκευτικότητα, το ορθόδοξο εκκλησιαστικό ήθος και
η εν γένει ορθόδοξη πολιτισμική κληρονομιά των ορθοδόξων μαθητών της χώρας.
Με τη διδασκαλία των Θρησκειών, που για την ευαγγελική και αποστολική αλήθεια δεν είναι παρά κοσμικά είδωλα, δεν επιδιώκεται τίποτε άλλο από την επιστροφή του ανθρώπου στη προχριστιανική θανατερή του πορεία. Τα νέα Θρησκευτικά αμφισβητούν και αντιμάχονται το σωτηριώδες έργο του Χριστού, επιδιώκοντας να στρέψουν πνευματικά προς τα πίσω τους Χριστιανούς, στη πρωτόγονη ζωή των θρησκειών, οι οποίες θέλουν τον άνθρωπο όχι μέτοχο της αιωνίου ζωής που προσφέρει η Ανάσταση του Θεανθρώπου, αλλά αναζητητή μιας επίπλαστης λύτρωσης και σωτηρίας και ενός ψευδούς παράδεισου που επαγγέλλονται με τις κάθε μορφής εσχατολογικές τους διδασκαλίες. Με τα νέα Θρησκευτικά το Υπουργείο Παιδείας με κάποιους διανοούμενους Θεολόγους συνεργάτες του εμπλέκουν τους μαθητές σε μια πολυθρησκειακή περιήγηση, σε μια διαθρησκειακή εκπαίδευση, σύμφωνα με τις οδηγίες της παγκόσμιας νεοβουδιστικής οργάνωσης, της ΜΚΟ Arigatou, εξισώνοντας έτσι τη διδασκαλία του Χριστού με τα μηνύματα ανθρωποκεντρικών θρησκειών ή άθεων κοσμοθεωριών. Συγκεκριμένα, το νέο Πρόγραμμα ορίζει ότι ο μαθητής θα μάθει πως η ζωή του νοηματοδοτείται με τη «διευρυμένη γνώση “γύρω από τις θρησκείες” αλλά και τις θρησκευτικές και μη θρησκευτικές κοσμοθεωρήσεις που νοηματοδοτούν τον ανθρώπινο βίο» (βλ. Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο ΦΕΚ, αριθμ. 143575/Δ2, Αρ. Φύλλου 2920, τεύχ. Β΄, σ. 30860). Έτσι, με τα νέα Θρησκευτικά, επιδιώκεται να βγαίνουν από το σχολείο άνθρωποι με επίπλαστη ευρύτητα πνεύματος, με πολλαπλή ταυτότητα, με ποικιλία σε όλες τους τις πνευματικές και πολιτισμικές εκφάνσεις, άνθρωποι πολυπολιτισμικοί και πολυθρησκευτικοί. Γι’ αυτό το νέο Πρόγραμμα, όπως αναφέρει, στοχεύει στο «να προσανατολίσει το ενδιαφέρον των μαθητών στην ποικιλία των θρησκευτικών δυνατοτήτων και ηθικών αντιλήψεων που ανιχνεύονται στις θρησκευτικές εμπειρίες. Η προσέγγιση αυτή υπερβαίνει παρωχημένες πρακτικές ομολογιακής μονοφωνίας» (ΦΕΚ, ό.π.).
Ολόκληρο το περιεχόμενο των νέων ΠΣ για το Δημοτικό – Γυμνάσιο και Λύκειο διακατέχεται από αυτό τον μεθοδευμένο σχεδιασμό, αφ΄ ενός της απο-ορθοδοξοποίησης του Μαθήματος των θρησκευτικών και, αφετέρου, της πολυθρησκειακής του μεταλλαγής. Η Θεολογία του Ευαγγελίου μετατρέπεται από τους διανοούμενους Θεολόγους του Υπουργείου Παιδείας σε θεολογία της πολυπολιτισμικότητας της πολυθρησκευτικότητας, του σχετικισμού, του συγκρητισμού, της σύγχυσης των πολλών Θεών και θρησκειών. Με τη διαδικασία των πολυθρησκευτικών γνώσεων και εμπειριών σχεδιάζεται ο εμποτισμός των μαθητών με ένα υποκατάστατο πνευματικής ζωής, δηλαδή με μία εκκοσμικευμένη διαθρησκειακή πνευματικότητα.
Η μέθοδος που χρησιμοποιείται για να επιτευχθεί η θρησκευτική σύγχυση σε μικρά παιδιά είναι η διδασκαλία εννοιών και ονομάτων των διαφόρων θρησκειών υπερβολικά δύσκολων και ακατάλληλων για την ηλικία τους. Τέτοιες έννοιες που δεν υπήρχαν ούτε στη Β’ Λυκείου, τώρα διεσπάρησαν στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο!
Έτσι, ορίζεται για το Δημοτικό η διδασκαλία των εννοιών: Ρός Ασανά, Ιντ αλ φιτρ, Σβάστικα, 99 ονόματα για τον Αλλάχ, Μάνταλα, Κιπά, Μενορά, Φατιχά, Σεμά, Μπαρ Μιτσβά, Μπατ Μιτσβά, Χαντίθ , Μαουλίντ.
Για το Γυμνάσιο, επίσης, ορίζεται η διδασκαλία των εννοιών Σαβουώτ, Σουκώτ, Χανουκά, Πουρίμ, Ταλμούδ, Σεμά, Τεφιλίν, Νεζουζά, Σαχαντά, Χαντίθ, Ούμμα, Κατίμπ, Μινάκσι, Γιάντρας, Μάνταλα, Diwali, Pongal, Holi, Στούπες, Παγόδες, Μάντρα, Τριπίτακα.
Προς ενημέρωση των αναγνωστών, αναφέρουμε ένα παράδειγμα πολυθρησκειακής διαφώτισης, που αφορά στη διδασκαλία της Προσευχής στους μαθητές της Δ΄ Δημοτικού (ηλικίας 9 ετών). Το θέμα εισάγεται με το ερώτημα: πώς προσεύχονται οι άνθρωποι στον κόσμο. Παρατίθεται η προσευχή των Χριστιανών: «Πάτερ ημών», αλλά αμέσως μετά, ακολουθούν και οι προσευχές των θρησκειών, που πρέπει να μάθουν οι μικροί ορθόδοξοι μαθητές, προκειμένου διαμορφώσουν την πολλαπλή θρησκευτική τους ταυτότητα:
Μαθαίνουν λοιπόν την τυπικότερη προσευχή του Ισλάμ, πάνω στην οποία βασίζεται η πνευματική ζωή των μουσουλμάνων, που είναι η πρώτη Σούρα του Κορανίου, η σούρα «Αλ-Φάτιχα», Τα εδάφια της συγκεκριμένης σούρας είναι:
Εις το όνομα του Αλλάχ του παντελεήμονα, του πολυεύσπλαχνου. Η δόξα ανήκει στον Αλλάχ, τον Κύριο όλων των κόσμων, τον παντελεήμονα, τον πολυεύσπλαχνο,τον ηγεμόνα της ημέρας της Κρίσης. Εσένα (μόνο) λατρεύουμε και Εσένα (μόνο) ικετεύουμε για να μας παρέχεις τη βοήθεια Σου. Καθοδήγησέ μας στο ορθό μονοπάτι. Στο μονοπάτι εκείνων που τους χάρισες την χάρη σου, όχι εκείνων που προκάλεσαν την οργή σου και παραστράτησαν.
Έπειτα μαθαίνουν οι ορθόδοξοι μαθητές την Προσευχή του Ιουδαϊσμού,το βιβλικό εδάφιο (Δευτ 6, 4), που αποτελεί το κεντρικό τμήμα των πρωινών και των βραδινών προσευχών, που είναι η «Σεμά Ισραέλ», δηλαδή, «Άκου, Ισραήλ»: «Άκου, λαέ του Ισραήλ: ο Κύριος είναι ο Θεός μας - μόνον ο Κύριος. Ν’ αγαπάς, λοιπόν, τον Κύριο, τον Θεό σου, μ’ όλη την καρδιά σου, μ’ όλη την ψυχή σου και μ’ όλη τη δύναμή σου. Να μείνουν στην καρδιά σου οι εντολές αυτές, που εγώ σήμερα σου δίνω. Να τις δέσεις σαν σημάδι στο χέρι σου και να τις έχεις σαν έμβλημα στο μέτωπό σου, ανάμεσα στα μάτια σου. Να τις γράψεις στις παραστάδες της πόρτας του σπιτιού σου και στις πύλες της πόλης σου».
Ακολούθως, οι ορθόδοξοι μαθητές μαθαίνουν την Ινδιάνικη Προσευχή:«Ευχαριστούμε τη μητέρα μας τη γη που μας κρατάει. Ευχαριστούμε τα ποτάμια και τα ρεύματα που μας εφοδιάζουν νερό. Ευχαριστούμε όλα τα βότανα που μας προμηθεύουν φάρμακα για να γιατρεύουμε τις αρρώστιες μας. Ευχαριστούμε το καλαμπόκι και τα αδέρφια του, τα φασόλια και τα κολοκύθια, που μας δίνουν ζωή. Ευχαριστούμε τους θάμνους και τα δέντρα που μας δίνουν φρούτα. Ευχαριστούμε τον άνεμο που κινώντας τον αέρα διώχνει τις αρρώστιες. Ευχαριστούμε το φεγγάρι και τα άστρα που μας δίνουν φως, όταν φεύγει ο ήλιος. Ευχαριστούμε τον παππού μας Heno που προστατεύει τα εγγόνια του από τις μάγισσες και τα ερπετά, και κοιτάζει τη γη με βλέμμα ευεργετικό. Τελειώνοντας, ευχαριστούμε το Μεγάλο Πνεύμα που ενσαρκώνει όλες τις θεότητες και διευθύνει τα πάντα για το καλό των παιδιών του».
Σημειωτέον ότι οι θρησκείες εισάγονται στο νέο Πρόγραμμα του Δημοτικού και του Γυμνασίου για βίωση και ενσυναίσθηση των πνευματικών, αξιακών, πολιτισμικών και υπαρξιακών τους διδαχών: «Τα περιεχόμενα τίθενται με τρόπο που απαιτεί την ολιστική εμπλοκή του εαυτού του μαθητή στη μαθησιακή διεργασία… Δημιουργούνται όροι για εμπειρίες μάθησης. Πρόκειται για εμπειρίες, οι οποίες δεν περιορίζονται σε μιαν απλή δραστηριότητα του μαθητή αλλά έχουν προσωπικό νόημα. Εμπειρίες που οδηγούν τους μαθητές να συνδέουν συνειδητά τις ενέργειές τους με τις όποιες συνέπειες και ενισχύουν τη βαθύτερη σύνδεση του εαυτού με το θρησκευτικό γνωστικό αντικείμενο».
Το νέο Πρόγραμμα ορίζει, επίσης, ότι το πολυθρησκειακό μάθημα δεν προσφέρει απλώς πληροφορίες για τις θρησκείες, αλλά κάνει βιωματική κατήχηση στο πνεύμα και στις αξίες των θρησκειών, με άλλα λόγια, δηλαδή, ασκεί στους ορθόδοξους μαθητές προσηλυτισμό: «Σε αυτή τη νέα προοπτική του, το ΠΣ επιτρέπει στο Μάθημα των Θρησκευτικών να υπηρετήσει τη μετάβαση του μαθητή από το γράμμα στο πνεύμα των θρησκειών, δηλαδή στο υπαρξιακό, λατρευτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό αξιακό τους αντίκρισμα». Ακόμη, γίνεται λόγος για «την πνευματική και υπαρξιακή αλήθεια που κομίζουν οι θρησκείες», καθώς και για «μία κριτική ανάπτυξη της θρησκευτικής τους συνείδησης με γνώσεις, αξίες και στάσεις (που το ΜτΘ) παρέχει για τις θρησκείες». Ελπίζουμε και ευχόμαστε όλα αυτά αλλά και όλα τα υπόλοιπα, που περιέχουν εμφανείς διαβρωτικούς της ορθόδοξης πίστεως σκοπούς, να τα ακούσει ΕΓΚΑΙΡΑ και να τα λάβει σοβαρά υπόψη η Εκκλησία, που έχει την ευθύνη να εποπτεύει τη χριστιανική αγωγή της νεότητας στην χώρα μας!
Ηρακλής Ρεράκης,
Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής
της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ
Ορθόδοξη Αλήθεια, 18.01.2017