Οπωσδήποτε υπάρχουν οι Γάμοι «εν Κυρίω». Δυστυχώς όμως και πολλοί Γάμοι δεν συνάπτονται «εν Κυρίω» και γι’ αυτό ναυαγούνΕίναι οι Γάμοι οι οποίοι θεμελιώνονται πάνω στην αμαρτία και την ιδιοτέλεια. Εάν οι τέτοιου είδους Γάμοι δεν αποφευχθούν, η οικογένεια θα δοκιμάζεται και η ευλογία δεν θα υπάρχει στη ζωή της οικογένειας.
Αλλά ποιοι είναι οι Γάμοι αυτοί που πρέπει να αποφεύγονται και οι οποίοι, γίνονται πρόξενοι κατάρας αντί ευλογίας, και άλλων συνεπειών τρομακτικών;
Οι Γάμοι οι οποίοι δεν γίνονται με την ευλογία της Εκκλησίας, οι λεγόμενοι αστεφάνωτοι, ή πολιτικοί γάμοι. Είναι φοβερό αυτό: Άνθρωποι που είναι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί να συζούν παράνομα, χωρίς την ευλογία της Εκκλησίας!
Οι γάμοι των συγγενών.
(Σημείωση ιστολογίου: Επειδή οι αναγνώστες μας από τα μεγάλα αστικά κέντρα, δεν υποψιάζονται καν την ύπαρξη αυτού του προβλήματος, αξίζει να σημειώσουμε ότι ο συγγραφέας, αείμνηστος αρχιμανδρίτης Καλλίστρατος Λυράκης, ως έμπειρος πνευματικός πολλών πιστών ανά την Ελλάδα, και βαθύς γνώστης ακόμα και των πιο καλά κρυμμένων ηθικών προβλημάτων της χώρας μας, αναφέρεται στο θλιβερό φαινόμενο του γάμου μεταξύ συγγενών που συνέβαινε συχνά κυρίως στη νησιωτική Ελλάδα στο πρόσφατο παρελθόν, και παρότι έχει μειωθεί αρκετά, δυστυχώς δεν έχει εξαληφθεί πλήρως.)
Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό που η ηθική τόσο ξέπεσε, καταντήσαμε να παραβλέπουμε την κατάργηση του συγγενικού δεσμού με συνέπεια τους γάμους των συγγενών. Η αιμομειξία ήταν κάτι το φοβερό και απαίσιο και σ’ αυτή την ελληνική ειδωλολατρική εποχή. Το παράδειγμα του Οιδίποδα προκαλεί αποτροπιασμό διά μέσου των αιώνων και κραυγάζει τις τρομακτικές συνέπειες. Κορυφαίοι επιστήμονες τονίζουν ότι η αιμομειξία είναι υπαίτια για τη γέννηση πολλών εκ γενετής τυφλών, κωφαλάλων, ηλιθίων κ.λπ.
Είναι φοβερό το φαινόμενο αυτό που συναντά κανείς στις πόλεις και στα χωριά. Δείχνει πόσο κτηνώδης καταντά ο άνθρωπος, όταν ξεφύγει από τον δρόμο και το πλαίσιο της ηθικής του Ευαγγελίου. Εδώ όμως ευθύνονται και οι γονείς. Δεν λαμβάνουν πρόνοια για να κρατούν τα παιδιά τους σε μια ηθική ζωή και να τα εποπτεύουν. Και έτσι κάτω από τα βλέμματα των γονέων αφήνονται τα εξαδέλφια ελεύθερα, για να καταντήσουν ύστερα στις παράνομες ενώσεις και συζεύξεις. Πάντως οι γάμοι αυτοί και αν γίνουν, διότι συμβαίνουν καμιά φορά να υποκλέπονται ή να εξαγοράζουν κάποιο πλανώδιο ιερέα, οι γάμοι αυτοί των συγγενικών κωλυμάτων είναι ανευλόγητοι και άκυροι, έστω και αν έγιναν. Δεν είναι γάμοι, αλλά αμαρτία. Η διοικούσα Εκκλησία θα πρέπει να είναι πολλή αυστηρή απέναντι αυτών που συζούν παράνομα. Θα έπρεπε να αποκόπτονται τελείως και να μη γίνονται δεκτοί ούτε σε εκκλησιασμό, ούτε επίσκεψη ιερέα πρέπει να λαμβάνει χώρα σε αυτά τα σπίτια.
Στις παραπάνω περιπτώσεις οι κανόνες της Εκκλησίας μία λύση γνωρίζουν: Τη διάλυση της παράνομης αυτής συνοίκησης. Το δε επιτίμιο που επακολουθεί μετά τη διάλυση είναι πολλά χρόνια αποχή από τη θεία Κοινωνία. Και να σκεφθεί κανείς που μπορεί να καταντήσει πλέον το ζήτημα αυτό, αν δεν ληφθούν αυστηρά μέτρα…
Κάτι που συντελεί στην αποτυχία του γάμου είναι και ο τρόπος εύρεσης του συντρόφου. Δηλαδή οι γάμοι που δημιουργούνται από αισθήματα ένοχα, ως επί το πλείστον ναυαγούν. Γιατί; Διότι το αίσθημα απομακρύνει από τη λογική. Τυφλώνει το νου και δεν αφήνει να φανεί η πραγματικότητα. Πόσο ορθό είναι αυτό, φαίνεται και από παραδείγματα κατά τα οποία νέοι καταγόμενοι από οικογένεια αξιοπρεπή κατήντησαν να συζευχθούν με νέες κατωτάτης υποστάθμης, διότι παρασύρθηκαν από το αίσθημα. Ή και αντίστροφα, νέες συνεζεύχθησαν νέους, των οποίων ο χαρκτήρας και το επάγγελμα κάθε άλλο παρά εγγύηση έδιδε.
Υπογραμμίζουμε ότι τα παράνομα αισθήματα τυφλώνουν και δεν αφήνουν να δουν την πραγματικότητα. Αυτοί που τα υφίστανται έχουν τόσο πολύ τυφλωθεί, ώστε όλο προτερήματα βλέπουν στο πρόσωπο της λατρείας τους και καθόλου ελαττώματα. Είναι αιχμάλωτοι του πάθους. Σαν τη μητέρα που όλο προτερήματα βλέπει στο παιδί. Έτσι και αυτός που ενδίδει σε παράνομα αισθήματα φαντάζεται πως το πρόσωπο της αγάπης του είναι αδύνατο να έχει ελαττώματα. [….]
Όχι αδελφέ μου! Αν σκέπτεσαι προκειμένου να αγοράσεις παπούτσια ή αυτοκίνητο ή οικόπεδο, δεν πρέπει να σκεφθείς περισσότερο για την εκλογή συντρόφου; Και αν ζητείς και ρωτάς σε πολλά και σημαντικά θέματα τη γνώμη φίλων και γνωστών, προκειμένου να κάνεις την εκλογή του συντρόφου σου, δεν πρέπει να ρωτήσεις; Δεν πρέπει να σκεφθείς, να συμβουλευθείς τους γονείς σου; [….]
Στην προετοιμασία απαιτείται να δοθεί ανάλογη προσοχή και στην ηλικία.
Είναι εμπαιγμός του Μυστηρίου και ιδιοτέλεια απαίσια να νυμφεύονται ηλικιωμένοι άνδρες νεαρές γυναίκες ή και το αντίθετο, νεαροί άνδρες ηλικιωμένες γυναίκες. Και αυτό χάρη του πλούτου, ή του αξιώματος ή της κοινωνικής θέσεως. Αυτοί οι γάμοι είναι καταδικασμένοι στην αποτυχία. Γονείς που ανέχονται και επιδοκιμάζουν τέτοιους γάμους είναι φονείς της ευτυχίας των παιδιών τους. Είναι απαίσιοι συμφεροντολόγοι. Είναι έγκλημα να θυσιάζεται ένα μέλος, για να σωθεί τάχα το άλλο.
Και σε κάτι άλλο πρέπει να δώσουμε προσοχή.
Δεν πρέπει να τελούνται γάμοι με ετεροδόξους ή αιρετικούς.Είναι πολύ μεγάλο κακό, που δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην οικογένεια. Είναι φοβερό να παίρνεις σύντροφο της ζωής σου χιλιαστή ή μωαμεθανό ή προτεστάντη για λόγους οικονομικούς. Αυτό σημαίνει ότι δεν εκτιμάς ότι είσαι ορθόδοξος χριστιανός. Εάν βέβαια ήσουν άπιστος, άθεος, υλιστής, εχθρός της Εκκλησίας το πράγμα δεν θα ήταν τόσο πολύ φοβερό. Ενώ τώρα επακολουθούν δράματα μέσα στην οικογένεια: Το ένα μέλος είναι πιστό και το άλλο άπιστο!
Τι σηκώνει και τι αντιμετωπίζει η σύζυγος, όταν έχει άνδρα άπιστο; Δεν της επιτρέπει να φέρει ιερέα στο σπίτι. Δεν αφήνει τα παιδιά να εκκλησιάζονται, να κοινωνούν. Τη Μ. Εβδομάδα και κυρίως τη Μ. Παρασκευή καταλύει. Είναι δυνατόν κάτω από αυτές τις συνθήκες να δημιουργηθεί και να επιζήσει η οικογένεια; Τι να την κάνεις τη μόρφωση και τα γράμματα, όταν είναι και παραμένει αδιάφορος και τελείως ξένος προς την ορθόδοξη πίστη;
Προσευχή λοιπόν, να είναι πιστός ο μέλλον σύντροφος. Και εάν δεν είναι ευσυνείδητος πιστός, τουλάχιστον να μην είναι αδιάφορος και ψυχρός προς την ορθόδοξη πίστη. Να είναι άνθρωπος καλής διαθέσεως, οπότε με την αγάπη και την καλοσύνη θα μπορέσει να συνδεθεί περισσότερο με την Εκκλησία.
Όλα όσα έως εδώ σημειώσαμε είναι ικανά να δώσουν να καταλάβει ο αναγνώστης γιατί οι γάμοι που συνάπτονται όχι «εν Κυρίω», αλλά εν αμαρτία και ιδιοτελεία είναι καταδικασμένοι σε μαρασμό και σε διάλυση. Έτσι εξηγείται πως συμβαίνει να διαλύονται οι γάμοι κυρίως των πλουσίων, των ανόμων ερώτων, των μακράν της Εκκλησίας ζώντων νέων ανθρώπων. Και οι οποίοι γάμοι δημιουργούν δυστυχία στην οικογένεια και την κοινωνία, αλλά και τόσα εγκλήματα.
Είχε δίκαιο ο απ. Παύλος όταν διακήρυττε: ο Γάμος να γίνεται «εν Κυρίω».
Πηγή: Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο (σελ. 74-80) «Το Μυστήριο του Στεφανώματος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Λυράκη (+), Αθήνα 2005