Ερώτηση: Αν κανείς ορίσει με όρκο να κάνει κάτι καλό, όπως, για παράδειγμα, να μην πιεί κρασί για κάποιο διάστημα ή να νηστέψει ή να κάνει κάτι άλλο παρόμοιο, και έπειτα από ραθυμία δεν μπορέσει να εκπληρώσει αυτό που επιχείρησε, τι οφείλει να κάνει;
Απόκριση: Γενικά, το να ορίζει κανείς κάτι τέτοιο με όρκο είναι σφαλερό και πρέπει να αποφεύγεται. Δεν μας κυβερνά η ανάγκη αλλά η αυτεξούσια προαίρεση, και δεν πρέπει να υποδουλώνουμε την ελεύθερη βούλησή μας βιάζοντάς την με όρκο. Ούτε πάλι να απέχουμε από κάποιο από τα δημιουργήματα του Θεού θεωρώντας το κακό, αλλά όλα να τα χρησιμοποιούμε με διάκριση. Ωστόσο οι άγιοι πατέρες, οι οποίοι συνέταξαν για εμάς τις ιερές ευχές, έκαναν και γι’ αυτό το θέμα μία ευχή* που μέσω του ιερέα λύνει τον άνθρωπο· γιατί έχει λεχθεί στους αληθινούς ιερείς του Θεού: «Όσα θα λύσετε στη γη, θα είναι λυμένα και στον ουρανό» (Ματθ. 18:18). Αυτός όμως που θα λύσει και θα παραβεί τον όρκο του, οφείλει να ομολογεί στον Θεό το σφάλμα του και να κατηγορεί τη ραθυμία και την επιπολαιότητά του. Αν δηλαδή κάποιος που υποσχέθηκε κάτι σε θνητό βασιλιά δεν τολμά μέχρι θανάτου να παραβεί την υπόσχεση, πόσο περισσότερο άξιος τιμωρίας θα είναι αυτός που έδωσε με όρκο υπόσχεση στον αθάνατο και ουράνιο Βασιλιά και έπειτα αθέτησε ό,τι υποσχέθηκε; Όμως η μετάνοια έχει μεγάλη δύναμη.
* Βλ. στο Ευχολόγιον το Μέγα: «Ευχή επί των εν επιτιμίοις όντων και εαυτούς όρκω δεσμούντων» και «Ευχή επί των προπετώς ομνυόντων».
(Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση ΚΔ’ (24). Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2003.), http://alopsis.gr/