Δρόμοι στολισμένοι, βιτρίνες μαγαζιών φωτεινές και στολισμένες, αρκετοί άνθρωποι ντυμένοι σαν άλλος Άγιος Βασίλης περιμένουν τα παιδιά για κάποια φωτογραφία...
Ακόμη και οι άνθρωποι αφήνουν στην άκρη για λίγο το άγχος της καθημερινότητας και της οικονομικής κρίσης και ένα δειλό χαμόγελο σχηματίζεται στα σφιχτά χείλη τους!
Την περίοδο των Χριστουγέννων, είναι γεγονός, την αντιλαμβάνεται κανείς στο ευρύ περιβάλλον,αλλά όχι στις ψυχές και στις καρδιές των ανθρώπων!
Έχουμε σκληρύνει τόσο την καρδιά μας που δεν την αγγίζει η σημασία και το μεγαλείο της συγκεκριμένης εορτής της Ορθοδοξίας μας! Γεννάται ο Θεός μας! Παίρνει σάρκα και οστά για να σώσει εμάς από την αμαρτία και από τον θάνατο της ψυχής! Με την γέννησή Του γίνεται η αρχή της ζωής μας και της ευκαιρίας μας να ζήσουμε αιώνια στην Ουράνια Βασιλεία Του! Στους περισσότερους ακούγονται περίεργα αυτά τα λόγια! Άλλοι, ίσως, δεν καταλαβαίνουν καν τι σημαίνουν!Χάσαμε την πίστη μας, χάσαμε τα πάντα! Νομίζουμε πως Χριστούγεννα είναι διακοπές από το σχολείο, για τους μαθητές και από τη δουλειά, για τους εργαζόμενους! Νομίζουμε πως είναι ταξίδια σε Χριστουγεννιάτικο προορισμό, έξοδος σε ένα καλό εστιατόριο ή σε ένα κέντρο διασκέδασης! Με λίγα λόγια, μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας την έχουμε μετατρέψει σε μια γιορτή κοινωνικής διασκέδασης με εντελώς αντιχριστιανικές συνήθειες (χαρτοπαιχνίδια, ξενύχτια, κραιπάλες, κ.α.)!
Αλήθεια, όταν έχει γενέθλια ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, δεν προσπαθούμε να κάνουμε ότι μπορούμε για να τον ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα τη συγκεκριμένη μέρα; Δεν προσπαθούμε να σκεφτούμε, τι θα ήθελε για εκείνη την ειδική μέρα για να το κάνουμε πράξη και να τον ευχαριστήσουμε; Δεν δείχνουμε διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα για να τον ευχαριστήσουμε την ημέρα των γενεθλίων του; Έστω κι αν χρειαστεί να κάνουμε κάτι που εμάς δεν μας ευχαριστεί και τόσο! Για τον Χριστό μας, γιατί δεν το κάνουμε; Για Αυτόν που καταδέχτηκε να ντυθεί τη φθαρτή ύλη μας για να μας σώσει από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο γιατί δεν κάνουμε κάτι να τον ευχαριστήσουμε!
Τι ζητάει! Μόνο ΑΓΑΠΗ! Πως μπορούμε να δείξουμε την αγάπη μας στο πρόσωπό Του; Πράττοντας το θέλημά Του! Αλλά ποιός, νηστεύει, ποιος πάει στην Εκκλησία τις Κυριακές ή έστω την ημέρα της Γέννησής Του; Ποιος θυσιάζει την έξοδό του και την υλική διασκέδαση για την πνευματική πρόοδο της ψυχής του; Ποιος βάζει τον διπλανό του πάνω από τον εαυτό του;
Μην αναρωτιέστε γιατί δεν τα κάνουμε όλα αυτά! Η απάντηση είναι απλή! Γιατί, τον Χριστό μας, τον Θεό μας δηλαδή, δεν Τον αναγνωρίζουμε για αγαπημένο μας πρόσωπο! Λοιπόν, πως θα χαρακτηρίζαμε κάποιον που δεν φέρεται ωραία κι όπως αρμόζει σε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο που έχει κάνει τόσα για εκείνον; Ότι και να σκεφτεί ο καθένας μας, ας γνωρίζουμε πως ισχύει και για τον εαυτό μας!