"...μέσα από εξωτερικές καταστάσεις, φανφάρες, παράξενες μεταρρυθμίσεις οι οποίες ουδεμίαν σχέσιν έχουν με αυτό που είναι πραγματικά ο άνθρωπος."
Του Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου
Είναι μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση. Δεν μιλώ γεωγραφικά, αλλά πνευματικά και πολιτιστικά.
Η καθ’ ημάς Ανατολή με την Ορθόδοξη πίστη και έκφραση ζωής έχει άλλη πορεία και άλλη προοπτική από εκείνη της Δύσεως, η οποία αλλοτριώθηκε μέσα από τον σχολαστικισμό και νομικισμό, την απολυτοποίηση της ανθρώπινης λογικής και την πλήρη εκκοσμίκευση.
Αποστασιοποιήθηκε η Δύση από το πνεύμα της Αποκάλυψης και απεσχίσθη από τη Μία και Αγία πίστη με τα φρικτά αποτελέσματα τα οποία επηρέασαν την πορεία της, όχι μόνο την πνευματική, αλλά και την γενικώτερη.
Σε αυτό το πνεύμα αντιτάχθηκε η Ορθοδοξία με πρώτη την Πατρίδα μας, η οποία παρέμεινε στις σταθερές βάσεις της Ορθοδόξου πνευματικότητος, έχουσα την συνείδηση ότι κέντρο του κόσμου είναι ο Σαρκωθείς Λόγος του Θεού και όχι ο αυτοθεοποιημένος άνθρωπος. Ουσιαστικά αντιτάχθηκε στην ειδωλοποίηση του ανθρώπου, η οποία είναι καταστροφική για την προσωπική του πορεία και για την κοινωνία ολόκληρη.
Διετήρησε η Ορθόδοξη Πατρίδα μας την λειτουργική ζωή, την φιλοκαλική παράδοση, την κοινωνία των προσώπων, την συνοχή του κοινωνικού ιστού μέσα από την πνευματικότητα, η οποία εμπνέει την ζωή ολόκληρη.
Γι’ αυτό και άντεξε σκλαβιές και διώξεις, ικριώματα και σταυρούς, διωγμούς και κατατρεγμούς και εξήλθε εις αναψυχήν.
Όμως τα τελευταία χρόνια παρατηρείται δυστυχώς μια αλλαγή στον τρόπο της ζωής μας, η οποία οφείλεται στον επηρεασμό μας από την λεγομένη δυτική κουλτούρα, η οποία φαίνεται να έχη διαποτίση και τις πλέον απλές πτυχές της ζωής μας.
Αυτό το βλέπομε στον τρόπο που συμπεριφόμαστε, που τρώμε, που μιλάμε, που σκεπτόμαστε, που γιορτάζομε, που διασκεδάζομε.Διελύθη, λ.χ. η συνοχή της οικογένειας, απομειώθηκε η μυστηριακή ζωή, όπως βιώνεται μέσα από τα Ιερά Μυστήρια, είτε της Θείας Ευχαστίας, είτε του Βαπτίσματος, είτε του Γάμου κ.λ.π.
Όλα έχουν κοσμικό χαρακτήρα και δίδουν την αίσθηση απλώς μιάς «κοινωνικής» τελετής ή «κοινωνικής» υποχρέωσης, η οποία δεν έχει πνευματικές προεκτάσεις. Το κάθε τι περνάει χωρίς να μας αγγίζη.
Αυτό φάνηκε πριν από το δικό μας χώρο στην λεγομένη διασπορά, στην Αμερική, Ευρώπη και σε όλο τον λεγόμενο Δυτικό κόσμο.
Θα αναφερθούμε σε κάποια θέματα γενικώς στο παρόν άρθρο, ενώ προσεχώς θα μιλήσωμε λεπτομερέστερα και ειδικώτερα επ’ αυτών των ζητημάτων.
Έρχονται νέοι γονείς να βαπτίσουν τα παιδιά τους και χαιρόμεθα, διότι επιθυμούν να εισέλθουν τα τέκνα τους στο Σώμα της Αγίας μας Εκκλησίας.
Το πρώτο που βλέπομε είναι ότι δεν δίδεται βάση στο Μυστήριο, αλλά στους εξωτερικούς στολισμούς με μπαλόνια κ.λ.π., τα οποία ουδεμίαν σχέσιν έχουν με την Ορθόδοξη πίστη μας. Δεν ενδιαφέρει το ότι το Μυστήριο τελείται στον Ιερό Ναό, αλλά οι περισσότεροι ψάχνουν να βρούν ρομαντικές τοποθεσίες, όπου θα υπάρχη κάποιο εξωκκλήσι, ώστε να έχουν οι καλεσμένοι θέα. Θα σημειώσω ακόμη ότι κάποιοι επιμένουν να βάζουν δύο και τρία ονόματα στα παιδιά τους κατά δυτικόν επηρεασμόν.
Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και κατά την τέλεση του Μυστηρίου του Γάμου, όπου οι νεόνυμφοι ψάχνουν για Ναό με προαύλιο που θα έχη γκαζόν για να βγάλουν φωτογραφίες ή θέλουν να τελεσθή το Μυστήριο έξω από τον Ναό κ.ο.κ. Αλλά και κατά την ώρα της εξόδου του ανθρώπου εκ του κόσμου τούτου διαπιστώνομε την ύπαρξη ενός ψυχρού κλίματος και μιάς παγερής αντιμετωπίσεως του φαινομένου, που παραπέμπει σε πλήρη αδιαφορία ή και απαξίωση αυτής ταύτης της ανθρώπινης ζωής. Χάθηκε η πηγαία έκφραση των συναισθημάτων και ντρεπόμαστε να κλάψωμε για τον πρόσκαιρο αποχωρισμό με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, πάντοτε βέβαια σύμφωνα με το Παύλειον λόγιον: «μη λυπείσθε ώσπερ οι λοιποί, οι μη έχοντες ελπίδα…»
Απλή αναφορά θα κάνωμε στη μουσική, στη διασκέδαση, στον τρόπο ντυσίματος κ.λ.π.
Θα μπορούσαμε να αναφέρωμε και πολλά άλλα ακόμη, όμως θεωρούμε ότι μέσα απ’ όσα εθίξαμε παραπάνω διαφαίνεται η αλλοίωση των ηθών και της όλης ζωής και πορείας μας.
Στη Δύση, δυστυχώς, υπάρχει τελείως διαφορετική προσέγγιση του Θεού και του ανθρώπου, μέσα από εξωτερικές καταστάσεις, φανφάρες, παράξενες μεταρρυθμίσεις οι οποίες ουδεμίαν σχέσιν έχουν με αυτό που είναι πραγματικά ο άνθρωπος.
Στην καθ’ ημάς Ανατολή, στην Ορθοδοξία, μιλάμε για μέθεξη της Χάριτος του Θεού στην Θεία Λατρεία, όχι μέσα από εξωτερικές καταστάσεις και φαινόμενα, αλλά μέσα από την προσευχή, την νηπτική θεωρία, την κάθαρση της καρδίας και τον φωτισμό του νοός. Δεν μιλάμε για εξωτερικούς τύπους, αλλά για εσωτερική αλλοίωση και έλλαμψη του Ακτίστου Φωτός.
Πότε άραγε θα κατανοήσωμε αυτή την αλήθεια, ώστε να μη παρασυρώμεθα από το πλάνο δυτικό πνεύμα, το οποίο αλλοτριώνει την καρδιά και κουράζει τον όλο άνθρωπο;
πηγαί: