ΧΡΙΣΤΟΣ
ΑΝΕΣΤΗ!
Το
βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής 29 Απριλίου
ε.έ. ευρέθημεν εις την ανάγκην να υπερβούμε
τα όριά μας! Η ψυχή μας είχε κυριευθή
από ιερό ζήλο! «Ο ζήλος του Οίκου Σου
κατέφαγέ με!» ήταν το κυρίαρχο στοιχείο
στην ψυχή μας. Τό όνομα του Χριστού μας
ελοιδωρείτο! Βεβαίως η ιερότης της
ημέρας ΔΕΝ επιτρέπει την αναφορά σε
ζητήματα της καθημερινότητος-επικαιρότητος.
Οφείλουμε να ομιλούμε και να σκεπτώμεθα
μόνον το πάθος του Κυρίου μας. «Η Ζωή εν
τάφω», οφείλει να είναι το θέμα μας.
Αλλά
παρά ταύτα:
1ον.
Την καρδιά μας από διημέρου απασχολούσαν
πιεστικώς δύο περιπτώσεις πολύ
επιδεικτικής προκλητικότητος εκ μέρους
αθέων με πράξεις, οι απέβλεπαν εις δόξαν
της αθεΐας!
2ον.
Εκ παραλλήλου όμως σκεπτόμασταν,
ότι το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής,
κατά την συνάντησιν των Επιταφίων,
κάποιες χιλιάδες πιστών, των συγκροτούντων
το πλήθος των πιστών των πεντε Ενοριών,
θα ήταν μια ανεπανάληπτη, μια μοναδική
ευκαιρία, προκειμένου νά εξωτερικεύσουμε
την αγανάκτηση της ψυχής μας εναντίον
αυτών των συγκεκριμλένων αθέων. Κάποιων
αθέων, οι οποίοι -πρωτοι αυτοί- δεν
εσεβάσθησαν την αγιότητα και των ιερότητα
των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδος.
3ον.
Συγχρόνως σκεπτόμασταν, ότι εάν
αναβάλλετο η έκφρασις της οργής μας
ένεκα της ιερότητος των ημερών και
μόνον, και πάλιν θα ήμασταν εκτός
τόπου και χρόνου, δηλ. εκτός του κλίματος
των ημερών, εάν μετά τήν αγίαν Ανάστασιν
προβαίναμε σε δηλώσεις, που θά εσχετίζοντο
με ζητήματα και με την συμπεριφορά αθέων
κατά την Μεγάλη Εβδομάδα! Επομένως
ήμασταν ενώπιον του διλήμματος «εμπρός
γκρεμός καί πίσω ρέμα», κατά την λαϊκήν
ρήσιν!
4ον.
Τούτων ούτως εχόντων ήμασταν
προβληματισμένος περί του πρακτέου.
Εζούσαμε ένα μετεωρισμόν στην καρδιά
μας! Τελικά, αφήσαμε τόν εαυτόν μας εις
την πρόνοιαν του Κυρίου. Ανεμέναμε ένα
δείγμα εξ ουρανού, ώστε νά αποφασίσουμε
τι θα κάνουμε τελικά. Έτσι λοιπόν,
μετεωριζόμενος μετέβημεν εις την Σύναξιν
των Επιταφίων της Αγίας Λαύρας.
5ον.
Κατά σύμπτωσιν,
διερχομένου του Εκδότου της τοπικής
Εφημερίδος ΠΡΩΤΗ της ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, του
αγαπητού μας κ. Δημ. Παπαγιαννοπούλου
από ένα σημείον πλησίον της πλ. Αγίας
Λαύρας, όπου ανεμένομεν τήν έλευσιν της
ιεράς πομπής του Επιταφίου της Φανερωμένης,
εξωτερικεύσαμεν πρός αυτόν τα εσώψυχά
μας. «Με προβληματίζει, είπομεν, εάν
πρέπει να ρίψω απόψε μιά χειροβομβίδα,
η οποία θα προκαλέση πολλήν ταραχήν...».
6ον.
'Ετσι λοιπόν, μετεωριζόμενος, εφθάσαμε
στην εξέδρα της πλατείας. Αναμέναμε
από τον φιλάνθρωπον Κύριον να μας δώση
ένα δείγμα, ένα ερέθισμα! Και, ω!
του θαύματος! Το ερέθισμα, και μάλιστα
διπλό, ήλθεν από την επίκαιρη, πνευματικού
δε περιεχομένου, ομιλία του ομιλητού
της ημέρας Σεβ. Μητροπολίτου Βρεσθένης
κ. Θεοκλήτου με θέμα «Η ζωή εν τάφω».
_________Ο
Σεβασμιώτατος κ. Θεόκλητος στην ομιλία
του, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε σε δύο πολύ
σημαντικά σημεία: α) «Ελάτε
όλοι σεις οι πονεμένοι του κόσμου, είπε,
ελάτε να γονατίσετε μπροστά Του, για να
πάρετε δύναμη για τη ζωή σας από τον
Σωτήρα Χριστό» και β) «Ελάτε
όλοι εσείς κόντρα στην αθεΐα, σε όλους
εκείνους, που δέν πιστεύουν στο Χριστό.
Πιστέψε σ' Αυτόν. Αγαπήστε Τον....Θα σας
λύση τα προβλήματά σας...».
___________Όλα
αυτά έγιναν χωρίς καμμιά προσυνεννόηση!
Οπότε τό εξ ουρανού σημείο, που με τόση
αγωνία ζητούσε η ψυχή μας, ήλθε και
μάλιστα τόσο φανερό. Ήθελα να στηλιτεύσω
εκδηλώσεις αθέων ανθρώπων! Ήθελα να
υπερασπιθώ την αγίαν Πίστη μας στον
μόνο αληθινό Θεό! Ήθελα να καταρασθώ
κάποιους αθέους επώνυμους ή ανώνυμους,
οι οποίοι συμπεριφέρονται προκλητικά.
Και ο Νυμφίος μου, ο Χριστός, μου ψιθύρισε
ένδόμυχα: «Προχώρα,
μη διστάζης! Βάλε ως πρότυπό σου τον
Προφήτη Ηλία! Να τον μιμηθής απόψε».
________Ποιός
το αποφάσισε αυτό; Ο Νικόλαος Φίλης, ο
οποίος, όπως έχει λεχθή, κάποτε ήταν
νεωκόρος καί έπειτα ψάλτης σε ιερό Ναό
στο κέντρο των Αθηνών! Η Ορθόδοξος
Εκκλησία σε καιρούς χαλεπούς τόν έθρεψε!
Αυτός τώρα την μάχεται! .......
Όλόκληρη
η ανακοίνωση του Σεβασμιωτάτου
στον παρακάτω σύνδεσμο> (ΜΚΚΑ)
