Σελίδες

Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου: Η θαυμαστός ομιλία

Περί των Αφρικανών επισκόπων των ομιλούντων δίχως γλώσσα θαυμαστώς...



ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
Στους χρόνους του Αυγούστου Ιουστινιανού, όταν σηκώθηκε αρειανικός διωγμός κατά της ζωής των Ορθοδόξων από τους Βανδάλους στην Αφρική και λυσσομανούσε με σφοδρότητα, μερικοί επίσκοποι, εμμένοντας με γενναιότητα στην υπεράσπιση της αλήθειας, οδηγήθηκαν στο μέσο. Ο βασιλιάς των Βανδάλων  μη έχοντας τη δύναμη να τους κάμψει προς την ασέβεια με λόγους και δώρα, πίστεψε πως θα μπορούσε να τους τσακίσει με βασανιστήρια: Πρώτα δηλαδή τους έκανε υπόδειξη να κρατούν σιωπή όσον αφορά την υπεράσπιση της αλήθειας. Αυτοί όμως δεν εννοούσαν να σιγήσουν κατά της κακοδοξίας, μήπως τυχόν με τη σιωπή τους δοθεί η εντύπωση  ότι συναίνεσαν. Τότε κυριευμένος από μανία έβαλε να τους κόψουν τη γλώσσα από τη ρίζα. Αλλά, πράγμα θαυμαστό και γνωστό σε πολλούς γεροντότερους: Και μετά από αυτό, αν και δίχως γλώσσα, ομιλούσαν για την  υπεράσπιση της αλήθειας έτσι, όπως συνήθιζαν να μιλάνε και προηγουμένως, όταν είχαν την γλώσσα τους.

ΠΕΤΡΟΣ
Πολύ αξιοθαύμαστο και εξαιρετικά καταπληκτικό

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
Είναι γραμμένο, Πέτρε, για τον Μονογενή του Υψίστου Πατρός: «Εν αρχή είν΄ ο Λόγος και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και Θεός ήν ο Λόγος» (Ιωάν. 1,1).  Και σχετικά με τη δύναμή του προσθέτει: «πάντα δι Αυτού εγένετο» (Ιωάν. 1,3). Γιατί λοιπόν θαυμάζουμε, αν μπόρεσε να προφέρει λόγους δίχως γλώσσα ο Λόγος, που έφτιαξε τη γλώσσα;

ΠΕΤΡΟΣ
Με αναπαύει αυτό που λέγεις.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
Αυτοί τελικά τα χρόνια εκείνα ήρθαν ως πρόσφυγες στην Κων/πολη. Τον καιρό λοιπόν που στάλθηκα εγώ στον αυτοκράτορα για να φέρω σε πέρας υποθέσεις της Εκκλησίας, βρήκα κάποιον ηλικιωμένο επίσκοπο, ο οποίος μαρτυρούσε πως είχε δει ο ίδιος τα στόματά τους να μιλάνε χωρίς γλώσσα, έτσι ώστε με ανοιχτά τα στόματα να κραυγάζουν: «Να, δέστε, γλώσσες δεν έχουμε και μιλάμε». Και μπορούσε να προσέξει κανείς και να δει, όπως έλεγε, πως καθώς ήταν κομμένες σύρριζα οι γλώσσες , ανοιγόταν κάτι σαν βάραθρο στον λάρυγγά τους, κι ωστόσο με αυτό το κούφιο στόμα σχηματίζονταν ολοκληρωμένα στην εντέλεια λόγια.
      Από αυτούς ένας εκεί γλίστρησε σε ασέλγεια κι αμέσως στερήθηκε το χάρισμα αυτού του θαύματος, κατά δίκαιη κρίση του Παντοδύναμου Θεού: Εφόσον αμέλησε να φυλάξει την εγκράτεια της σαρκός, δίχως σάρκινη γλώσσα δεν πρόφερε πια λόγους δυνάμεως.

Πηγή:

Αγίου Γρηγορίου του ΔιαλόγουΒΙΟΙ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ,  εκδ. Β΄, Μτφ. Ιωάννου μ., ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, 1988, σ. 251-253