Ο πελεκάνος είναι από τα πλέον φιλόστοργα πτηνά. Κτίζει την φωλιά του σε υψηλούς βράχους και εκεί γεννά και εκκολάπτει τους νεοσσούς του. Τρέχει παντού για να εξοικονόμηση την τροφήν των. Αλλά ακριβώς την ώραν που απουσιάζει ο πελεκάν, πλησιάζουν οι διάφοροι όφεις οι οποίοι έχουν αφυπνισθή από την χειμερινήν νάρκην και σύρονται πειναλέοι μέχρι τις φωλεές των πελεκάνων και ρουφούν το αίμα των μικρών. Επιστρέφων ο πελεκάνος ευρίσκει αυτά εις απελπιστικήν κατάστασιν και σχεδόν ετοιμοθάνατα. Δι’ αυτό, λέγεται, ότι με το ράμφος του σχίζει το στέρνον του και κύπτων επάνω από τα μικρά του αφήνει να στάξη το ζεστό του αίμα μέσα στα μισάνοικτα στόματα των μικρών του, τα όποια τότε ανασταίνονται. Τὸ αίμα αὐτό, γονικὸ αίμα, προσφέρεται ἀπὸ τὸν πληγωμένο γονιὸ στὰ φαρμακωμένα παιδιά του, ὡς ἀντίδοτο στὸ δηλητήριο του φιδιού. Κι ἀμέσως ἐκεῖνα αποκτούν καὶ πάλιν τὴν ὑγεία καὶ τὴν ζωὴ καὶ ἀπολαμβάνουν τὴν χαρὰ καὶ τὴν θαλπωρή, τὴν φωλιά τους.
Αύτη τὴν γεμάτη ἀπὸ μηνύματα ουρανού, ἀγάπη καὶ θυσία αὐτὴ εἰκόνα λαμβάνει ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος γιὰ νὰ μᾶς μεταδώσει ὅλη τὴν ὡραιότητα τῆς Σταυρικῆς θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ. Ὁ φιλάνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας πελεκάνος, ὁ ἐπὶ θρόνου δόξης τῶν Χερουβεὶμ ἐπαναπαυόμενος Θεὸς ἐδημιούργησε τὸν Παράδεισο τῆς τρυφῆς. Μέσα στὴν ὀμορφιά του ἀντικατοπτρίζεται ἡ εἰκόνα τῆς θεϊκῆς δόξης καὶ μεγαλειότητας: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα Σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας». Μέσα σ’ αὐτὸν τὸν Παράδεισο ἐτοποθέτησε γιὰ νὰ κατοικήσει τὸ πιὸ τέλειο καὶ πιὸ ἀγαπητὸ δημιούργημά του, ὁ ἄνθρωπος: «Κατ’ εἰκόνα σὴν καὶ ὁμοίωσιν πλαστουργήσας κατ’ ἀρχὰς τὸν ἄνθρωπον ἐν Παραδείσῳ τέθεικας κατάρχειν Σου τῶν κτισμάτων». Ἐκεῖ ἀπολάμβανε τὴν ἐπικοινωνία καὶ τὴν προστασία τοῦ Θείου Δημιουργοῦ Του.
Ὅμως «τῇ ἀπάτη ὄφεως ὑπαχθεὶς» δέχθηκε τὸ θανατηφόρο δηλητηριασμένο δάγκωμα τοῦ πονηροῦ, ποὺ παρουσιάσθηκε μὲ μορφὴ φιδιοῦ. Παρήκουσε τὸ θέλημα τοῦ πλάστη του. Διέκοψε τὴν ἐπικοινωνία μαζί Του. Ἔπαψε νὰ ἀκολουθεῖ τὸν δρόμο Του καὶ νὰ τηρεῖ τὸ θέλημά Του. Συνέπεια αὐτοῦ ὁ πνευματικὸς καὶ φυσικὸς θάνατος. Νοσεῖ, φθείρεται, πεθαίνει. Ω! αυτός ο Εωσφόρος, ο αρχαίος αυτός όφις. Ο μέγας αυτός πλάνος έχει κτυπήσει όλη την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο κατασκευαστής του ολεθρίου αυτού δηλητηρίου που λέγεται αμαρτία και το οποίον προσφέρει ο χαιρέκακος για την ψυχοκτονία μας. Και έτσι χιλιάδες χρόνια τώρα απέθνησκον οι άνθρωποι εν μέσω φρικτότατων ψυχικών πόνων.
Αλλά δοξασμένος ο υπερύμνητος Θεός. Μας έστειλε εξ ουρανού τον Υιόν Του!! Ιδού, ο εξ Ουρανού Πελεκάν!! Η ἄφατος καὶ ἀμέτρητος φιλανθρωπία τοῦ Πατρὸς ἡμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, γίνεται πράξη. «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί». Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος καὶ «αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου». Γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ καταλλαγή, ἡ συμφιλίωση τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεό, σηκώνει ἐκεῖνος τὸν Σταυρὸ τῶν δικῶν μᾶς ἁμαρτιῶν. Καὶ ἐπάνω σ’ αὐτὸ τὸν Σταυρὸ πραγματοποιεῖται ἡ θεραπευτικὴ πράξη τοῦ νεκρωθέντος ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν ἀνθρώπου. «Εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ τὴν πλευρὰν Αὐτοῦ ἔνυξεν καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν» ἐκ τῆς Ἁγίας Ἀχράντου, Ἀμώμου, Ἀσπίλου καὶ Ζωηφόρου Αὐτοῦ πλευρᾶς «Αἷμα καὶ Ὕδωρ».
Συγκαταβαίνει ὁ θεῖος τῆς Ἐκκλησίας Πελεκάν, ὥστε ἀπ’ τὴν τετρωμένη Του πλευρὰ νὰ ρεύσει τὸ θεῖον Αἷμα, ἀντίδοτο στὸ δηλητήριο τοῦ θανάτου. Καὶ μ’ αὐτὸ γεμίζουν τὰ Ἅγια Ποτήρια ὅλων τῶν Ἱερῶν Ναῶν ὅλου τοῦ κόσμου κι ὅλων τῶν ἐποχῶν, ὥστε νὰ κοινωνήσουμε ἐκ τοῦ ἑνὸς Ποτηρίου τὸ Τίμιον καὶ Πανάγιον καὶ Πανακήρατον καὶ Ζωήρρυτον Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, τὸ τῆς Καινῆς Διαθήκης τὸ ὑπὲρ ἡμῶν καὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν».
Μας εύρηκε εις αθλιεστάτην από πάσης πλευράς κατάστασιν, ανικάνους διά κάθε εύγενικήν και ηρωικήν πράξιν, νενεκρωμένους από κακά έργα και αληθινά φαρμακωμένα πουλιά του Πελεκάνου. Αλλά από την στιγμήν πού ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ άφηκε από αγάπην προς τον άνθρωπον να τρέξη το Πανάγιον και Ζωήρρυτον Αίμα Του, ζωογονείται κάθε άνθρωπος και έχει στην ψυχή του το αντιφάρμακον της νεκρώσεως πού δημιουργεί η αμαρτία.
-Χαρακτηριστικώς ο Αετός της Πάτμου, Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος μας λέγει: «Το αίμα Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, καθαρίζει ημάς από των κακών έργων και από πάσης αμαρτίας» (Α’ Ιω. 1, 7). Αυτή είναι η μεγαλύτερα διδασκαλία της Εκκλησίας μας! Αυτή είναι η Δωρεά της πίστεώς μας!!
– ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ είναι το σωτήριον δι’ ημάς φάρμακον.
Πηγαί:
Περιοδικό «Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου», εκδ. Ιεράς Μονής Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Λυκοβρύσεως Αττικής, τεύχος 398 (Μάρτιος-Απρίλιος 2001)