Σελίδες

Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

«Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τίτ. γ:10)

Ζούμε σε εποχή όπου η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, τα εξελιγμένα μέσα επικοινωνίας και

 ο καθημερινός συγχρωτισμός με  ανθρώπους   διαφόρων  δογμάτων  και   θρησκειών  δημιουργούν σύγχυση σε θέματα πίστεως και αξιών.

Ως γνωστόν, υπάρχουν σωματικές ασθένειες πού θεραπεύονται φαρμακευτικά αλλά και πάρα πολλές για τις οποίες είναι απαραίτητο το…χειρουργείο. Άλλες πάλι είναι μεταδοτικές, έτσι απαιτούν απομόνωση -για να μην διασπαρεί η μόλυνσηΑυτές οι τελευταίες είναι κι οι πιο επικίνδυνες για την κοινωνία. Κρύβουν μέσα τους αυτό που λέμε επιδημία. 
..........
Υπάρχουν και  ¨πνευματικές μολυσματικές ασθένειεςτις οποίες μεταδίδουν οι αιρετικοί.
Με αυτήν ακριβώς την έννοια, οι άγιοι Πατέρες, ενεργούντες ως πνευματικοί ιατροί, αντιμετώπιζαν τούς αιρετικούς, όλων των εποχών, τους απομόνωναν από τους πιστούς και τους εκδίωκαν από την Εκκλησία.Δεν το έκαναν από μίσος και κακία, αλλά από αγάπη για την Εκκλησία, τούς Χριστιανούς, ακόμη και τούς ίδιους τούς αιρετικούς, μήπως μεταννοήσουν  και   σωθούν.  Όταν κάποιος αρρωστήσει από μιαν ανίατη αρρώστια, αφού προσπαθήσει, με όλα τα μέσα, να βρει θεραπεία, φθάνει στο σημείο που αποδέχεται την κατάστασή του.Τότε δεν έχει πολλές επιλογές. Γνωρίζει ότι έρχεται το τέλος, ο θάνατος.

Αν ανήκει σ αυτούς που δεν πιστεύουν σε τίποτα, βλέποντας αδιέξοδο, είτε παραδίδεται στο σφιχταγκάλιασμα της κατάθλιψης, είτε καταφεύγει στη χρήση ουσιών, που όμως τον οδηγεί σε ακόμα πιο ζοφερά μονοπάτια, για να καταλήξει εκμηδενισμένος, και πάλι το σημείο μηδέν τον θάνατο που τρέμει.
.........
Όταν Όμως Ένας Χριστιανός (καθ όλα σωματικά υγιής) φθάνει στην αίρεση, οδηγημένος αρχικά απο την έπαρση της υγείας, που δημιουργεί έναν υπερτροφικό εγωϊσμό, πού είναι εωσφορικός, ακολουθούμενος απο τά πάθη τής φιληδονίας, φιλοκτημοσύνης, και  φιλαυτίας, τότε η αρρώστια του είναι απείρως πιο επικίνδυνη, γιατί τα συμπτώματά της καλύπτονται απο.. φιλοσοφικά, υπαρξιακά, και λογικά επιχειρήματα, που καθιστούν αδύνατη την όποια  θεραπεία…

Είναι άκρως τοξικό για την πνευματική ακεραιότητα του ανθρώπου, όταν μπερδεύει την αλήθεια με το ¨αληθοφανές¨ψέμα, τήν σωστή τροφή μέ το υποκατάστατο τροφής, τίς προσωπικές του, σχολαστικές, στοχαστικές, λογικές, απίστευτα…¨οφθαλμοφανείς¨  απόψεις μέ τήν διδασκαλία τού Χριστού καί τών αγίων.

Ο Απόστολος Παύλος ¨παραγγέλλει¨ στόν αγαπημένο  μαθητή του Τίτο, Επίσκοπο στή Κρήτη, νά μήν ασχολήται με αιρετικό άνθρωπο ,και μετά τη πρώτη καί τη δεύτερη νουθεσία, να τον εγκαταλείπει. Ενας αιρετικός συνήθως πάσχει πνευματικά. Είναι βαριά άρρωστος καί δεν επιδέχεται θεραπεία.

Μπορεί να έχουμε διάφορες απόψεις για καθημερινά θέματα. Ακούμε πολλές φορές, στην επαφή μας με τους άλλους, να μιλούν για ¨αιρετικές¨ απόψεις πάνω σε διάφορα κοινωνικά κυρίως θέματα, αλλά όσον αφορά την Εκκλησία, μέσα στην οποία ζούμε, δεν μπορούμε να έχουμε διαφορετικές απόψεις από την διδασκαλία της.

Αιρετικοί παρουσιάσθηκαν πολλοί διά μέσου τών αιώνων.
Οι Πατέρες δέχονταν τήν πείρα τών θεοπτών αγίων, ενώ οι αιρετικοί χρησιμοποιούσαν τόν στοχασμό, τήν λογικοκρατία, τήν κοσμική σοφία καί τήν φιλοσοφία, προκειμένου να στηρίξουν τις απόψεις τους..

Ο Αποστόλος Πέτρος, το ξεκαθάρισε μια κι έξω..Είπε.. Είδαμε τη Δόξα Της Θεότητος του Χριστού στό όρος Θαβώρ….Οι Άγιοι Θεολογούσαν (και εξακολουθούν να θεολογούν) μέ βάση τήν εμπειρία τών Θεοπτών Αγίων, αλλά καί τήν δική τους εμπειρία.

Ερωτάται, όμως, γιατί ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει τόν μαθητή του Τίτο, νά αφήνει τόν αιρετικό μετά από πρώτη καί δεύτερη νουθεσία; Τό εξηγεί ο ίδιος: Γιατί ο κατά συνείδησιν αιρετικός, έχει φύγει από τήν πραγματική οδό, καί αμαρτάνει καταδικάζοντας ο ίδιος τόν εαυτό του

Η αίρεση είναι μιά ¨πνευματική ασθένεια¨ καί ο αιρετικός , πνευματικά ασθενής. Έτσι, αυτός που δεν ακούει τίς πρώτες νουθεσίες, είναι ανίατος . Χάνει κανείς τόν καιρό του ασχολούμενος μαζί του. Απαιτειται αγώνας, για νά μή φθάσει κανείς  σ΄ αυτή τήν ανίατη πνευματική  ασθένεια, τήν αίρεση¨, και προφύλαξη  από τους κάθε είδους, χροιάς και απόψεως.. σύγχρονους αιρετικούς,με τους οποίους δεν χρειάζονται κουβέντες, επαφές, και επίμονες προσπάθειες..επαναφοράς στον ίσιο δρόμο.. Κυρίως προσευχή.

Τὸ χρέος τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ὑπαγορεύει νὰ ἔχουμε στάση ἐπιφυλακτικὴ καὶ ἰδιαίτερα προσεκτικὴ ἀπέναντί τους. «Στῶμεν καλῶς»!

Αρχικό κείμενο:

Βοήθημα: