«ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΕΛΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΦΛΟΓΕΡΟ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΕΠΕΣΕ ΑΠ΄ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ»...
Ξαφνικά ο γέροντας έκανε το σημείο του Σταυρού στον αέρα τρεις φορές. Και είδε πλήθος πτωμάτων και ποταμούς αίματος. Άγγελοι πετούσαν πάνω πάνω από τους φονευθέντας και μετά δυσκολίας κατάφεραν να ανεβάσουν τις ψυχές των Χριστιανών ενώπιον του θρόνου του Θεού. Έψαλλαν «Αλληλούια». Ήταν τρομερό να βλέπεις όλα αυτά. Έκλαυσα πικρά και προσευχήθηκα. Ο γέροντα με έπιασε με το χέρι και είπε : «Μη κλαίς. Ο Κύριος το έκανε αυτό αναγκαίο εξ αιτίας της χλιαρής πίστεως και της αθλιότητάς μας. Έτσι πρέπει να γίνει. Ο ίδιος ο Σωτήρας μας, ο Ιησούς Χριστός, έπαθε και έχυσε το Πανακήρατον αίμα Του επάνω στον Σταυρό. Έτσι λοιπόν θα μαρτυρήσουν πολλοί ακόμη για τον Χριστό – εκείνοι που θα αρνηθούν να δεχθούν την σφραγίδα του Αντιχρίστου θα χύσουν το αίμα τους και θα λάβουν το στέφανο του μαρτυρίου».
Κατόπιν ο γέροντας προσευχήθηκε, έκανε τρεις φορές το σταυρό του προς ανατολάς και είπε : «Εδώ εκπληρώνεται η προφητεία του Δανιήλ. Το έσχατο βδέλυγμα της ερημώσεως». Είδα τον ναό της Ιερουσαλήμ και ένα αστέρι επάνω στον τρούλο του. Εκατομμύρια άνθρωποι συνωστιζόταν γύρω από το ναό, προσπαθώντας να εισέλθουν μέσα. Ήθελα να κάνω τον σταυρό μου, αλλά ο γέροντάς μου έπιασε το χέρι και είπε πάλι : «Εδώ είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως». Εισήλθαμε στον ναό, όπου υπήρχε πλήθος κόσμου. Και να ! Είδα ένα θρόνο στο μέσον του ναού. Γύρω του έκαιγαν τρεις σειρές μαύρα κεριά από πίσσα. και πάνω στον θρόνο καθόταν ο εξουσιαστής του κόσμου, ντυμένος με λαμπρή κόκκινη πορφύρα, με ολόχρυσο στέμμα με διαμάντια κι ένα άστρο. Ρώτησα τον γέροντα ποιος ήταν αυτός. «Είναι ο αντίχριστος», είπε. Ψηλός, με μαύρα σαν κάρβουνα, μαύρη μυτερή γενειάδα, πρόσωπο σκληρό, πανούργο και μοχθηρό σαν αγρίμι και γαμψή μύτη.
Ξαφνικά ο αντίχριστος πετάχτηκε από τον θρόνο, τεντώθηκε με όλη του την μεγαλοπρέπεια, σήκωσε ψηλά το κεφάλι και άπλωσε το χέρι του στο πλήθος. Τα νύχια των δακτύλων του ήταν σαν της τίγρεως και άρχισε να βρυχάται με την κτηνώδη του φωνή : «Εγώ είμαι ο Θεός σας, ο βασιλιάς και κυβερνήτης σας. Όποιος δεν δεχθεί την σφραγίδα μου θα πεθάνει επί τόπου». Όλοι έπεσαν στα γόνατα, προσκύνησαν και δέχθηκαν την σφραγίδα στα μέτωπά τους. Μερικοί όμως προχώρησαν μπροστά του θαρραλέα και φώναξαν όλοι μαζί με δυνατή φωνή : «Είμαστε Χριστιανοί και πιστεύουμε στον Κύριον Ιησού Χριστό». Αμέσως το σπαθί του αντιχρίστου άστραψε και τα κεφάλια των νεαρών Χριστιανών κύλησαν κάτω. το αίμα τους χύθηκε για την πίστη του Χριστού. Κατόπιν έφεραν μέσα νεαρούς, γυναίκες και μικρά παιδιά. Αυτή την στιγμή εξαγριώθηκε ακόμη περισσότερο και ούρλιαζε σαν θηρίο : «Θάνατος. Αυτοί οι Χριστιανοί είναι εχθροί μου – θανατώστε τους». Ακολούθησε άμεσος εκτέλεση. Κύλησαν κεφάλια στο πάτωμα και σ΄ ολόκληρο τον ναό έρρευσε αίμα Ορθοδόξων.
Κατόπιν έφεραν ένα δεκάχρονο αγόρι για να προσκυνήσει. «Πέσε στα γόνατα!», του είπαν. Το παιδί όμως πλησίασε στον θρόνο του αντιχρίστου με θάρρος : «Είμαι Χριστιανός και πιστεύω στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Κι εσύ είσαι ένας δαίμονας, ο υπηρέτης του σατανά. είσαι ο αντίχριστος». «Θάνατος!», κραύγασε μ΄ ένα τρομερό, κτηνώδες μούγκρισμα. Όλοι γονάτισαν μπροστά στον αντίχριστο. Ξαφνικά έπεσαν χιλιάδες κεραυνοί και χιλιάδες αστραπές με πύρινα βέλη διέσχισαν τον αέρα και κτύπησαν τους υπηρέτες του αντιχρίστου. Το μεγαλύτερο βέλος, που ήταν φλογερό και είχε το σχήμα του Σταυρού, έπεσε απ΄ τον ουρανό στο κεφάλι του αντιχρίστου. Κούνησε το χέρι του κι έπεσε. το στέμμα του κύλησε στο έδαφος και πέταξαν εκατομμύρια πουλιά ραμφίζοντας τα πτώματα των αθέων υπηρετών του.
Τότε ένιωσα τον γέροντα να με κτυπά στον ώμο και να μου λέει : «Ας προχωρήσουμε στο δρόμο μας». Και να ! Είδα και πάλι πλήθος αίματος – έφθανε μέχρι τα γόνατα, μέχρι τη μέση. Ώ, πόσο Χριστιανικό αίμα χύθηκε. Τότε θυμήθηκα τα λόγια του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Αποκάλυψη : «καὶ ἐξῆλθεν αἷμα ἐκ τῆς ληνοῦ ἄχρι τῶν χαλινῶν τῶν ἵππων» (Αποκ. 14,20). Ώ Κύριε, σώσον με τον αμαρτωλό. Με κυρίευσε μεγάλος φόβος. Δεν ήμουν ούτε ζωντανός, ούτε νεκρός. Τότε είδα πολλούς Αγγέλους να πετούν και να ψάλλουν : «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ». Ο γέροντας προσευχόταν γονατιστός. Κατόπιν σηκώθηκε και είπε τρυφερά : «Μη λυπάσαι. Γρήγορα θα έλθει το τέλος του κόσμου. Να προσεύχεσαι στον Θεό. Είναι οικτίρμων στους δούλους Του…».
(Από όραμα του Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης την νύκτα της 1ης Ιανουαρίου 1908, όταν του παρουσιάσθηκε ο αγ. Σεραφείμ του Σάρωφ – γέροντας).
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2016/03/blog-post_18.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου