ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ – ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΙ (Αντιαιρετικός λόγος)

Τι είναι οι Προτεστάντες και γιατί οι Προτεστάντες είναι αιρετικοί;

Α΄ Είναι αιρετικοί

- Την περασμένη Κυριακή πήγα σε μια αλλιώτικη εκκλησία, κύριε. Βρίσκεται εδώ κοντά μας στην οδό Χ… Παράξενα ήταν. Ούτε παπάς υπήρχε, ούτε εικόνες, ούτε καντήλια, ούτε κεριά.

- Σε συγκέντρωση Προτεσταντών πήγες κι οι Προτεστάντες είναι αιρετικοί. Πώς και τ΄ αποφάσισες;

- Το Σάββατο στο γήπεδο ήρθαν κάποιοι νεαροί, μοίρασαν σ΄ όλους μας μπλουζάκια, κρουασάν, μας άνοιξαν συζήτηση για το Χριστό και μας κάλεσαν στην εκκλησία τους. Δεν ήξερα ότι είναι Προτεστάντες, ούτε γιατί είναι οι Προτεστάντες αιρετικοί ξέρω.

Τι είναι οι Προτεστάντες και γιατί οι Προτεστάντες είναι αιρετικοί;

 Αίρεση (από το ρήμα αιρούμαι = επιλέγω) είναι η επιλογή και η παρερμηνεία κάποιων από τις διδασκαλίες της Εκκλησίας. Το αποτέλεσμα είναι η διαστρέβλωση της αλήθειας του Χριστού και η περιφρόνηση της διαβεβαίωσής Του ότι, όσο παραμένει ο ουρανός και η γη, ούτε ένα γιώτα, ούτε ένα κόμμα, ούτε δηλαδή η πιο μικρή από τις εντολές Του δε θα χάσει το κύρος της και την αξία της (Ματθ. ε΄ 18). Στο χώρο της αίρεσης η χριστιανική διδασκαλία νοθεύεται κι έτσι διδάσκεται στους οπαδούς της από τους δημιουργούς της.

Οι αιρετικοί καταλαβαίνουν το λάθος τους; Κι αν όχι, γιατί δεν τους υποδεικνύεται για να το διορθώσουν;

Οι πρώτοι μεγάλοι αιρεσιάρχες ήταν μορφωμένοι κληρικοί, με προσόντα, που επιχειρούσαν να ερμηνεύσουν τις αλήθειες της πίστεως με μόνη τη λογική τους και επηρεασμένοι από ποικίλες φιλοσοφικές θεωρίες. Προκαλούσαν έτσι σοβαρές αλλοιώσεις στη διδασκαλία του Χριστού και τις δίδασκαν στο λαό. Όταν η Εκκλησία με το στόμα του Επισκόπου, την απόφαση μιας Τοπικής Συνόδου ή μιας Οικουμενικής Συνόδου τους επεσήμαινε το λάθος τους, εκείνοι επέμεναν σ΄ αυτό.

Οι αιρετικοί ίσως να μη συνειδητοποιούν πάντα ότι σφάλλουν, γι΄ αυτό και ποτέ δεν αποδέχονται διορθωτικές παραινέσεις. Την αίρεση δεν τη δημιουργεaί το λάθος, αλλά η εμμονή σ΄ αυτό. Ο δημιουργός της αίρεσης εμμένει στις θέσεις του, παραθεωρώντας τις υποδείξεις της Εκκλησίας. Τοποθετεί δηλαδή τον εαυτό του πάνω απ΄ αυτήν.

Ένα ιστορικό παράδειγμα των παραπάνω είναι η δημιουργία και διάσπαση του προτεσταντικού χώρου.

Πώς δημιουργήθηκε ο Προτεσταντισμός;

Το 16ο αιώνα ο Γερμανός καθηγητής της Θεολογίας και μοναχός Μαρτίνος Λούθηρος, αντέδρασε στις γνωστές μας κακοδοξίες και αυθαιρεσίες του Παπισμού. Η απόλυτα δικαιολογημένη αντίδρασή του θα δινόταν ουσιαστική, γόνιμη κι αποτελεσματική, αν στηριζόταν στις υπερφυσικές, μυστικές, δυνάμεις που διαθέτει το σώμα του Χριστού, η μία και μόνη Εκκλησία. Η Ορθοδοξία.

Ο Λούθηρος όμως κι όσοι τον ακολούθησαν, Προτεστάντες (= Διαμαρτυρόμενοι, από το ρήμα protesto= διαμαρτύρομαι), δε ζήτησαν τη βοήθειά της αλλά θέλησαν να αντιμετωπίσουν την παπική υπερηφάνεια, που θεωρούσε αλάθητο τον εαυτό τους και τις θέσεις τους!

Είπαν πως η βασική αιτία της αίρεσης είναι ο εγωισμός. Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος το υπογραμμίζει αυτό γράφοντας πως «εάν είναι αδύνατο να προέλθει φλόγα από το χιόνι, πιο αδύνατο είναι να υπάρχει ταπείνωση στους αιρετικούς».

Παραδίδεται πως κάποιοι πλησίασαν το φημισμένο αββά Αγάθωνα και για να τον δοκιμάσουν του είπαν:

«Εσύ είσαι ο αββάς Αγάθων ο υπερήφανος, ο ψεύτης, ο απατεώνας;».

«Εγώ, και είμαι τέτοιος που είπατε», απάντησε.

«Ώστε εσύ είσαι ο αββάς Αγάθων, ο αιρετικός;» ξαναείπαν.

«Όχι, όχι», απάντησε έντονα. «Αμαρτωλός είμαι, αιρετικός όμως δεν είμαι.»

Οι Άγιοι αποστρέφονται την αίρεση, γιατί ξέρουν ότι χωρίζει τον άνθρωπο απ΄ το Θεό και του στερεί τη σωτηρία.

Αυτό θα διαπιστωθεί και από τη μελέτη των βασικών θέσεων των Προτεσταντών, που θα ακολουθήσει.

Β΄ Oι θέσεις τους

Πριν από λίγο καιρό, έξω από την πόρτα του σπιτιού σας, ίσως περίμενε μία έκπληξη πολύ επικίνδυνη, αν και φαινομενικά εντελώς αθώα. Ήταν μια πλαστική σακούλα, με εκτύπωση ενός πανέμορφου ελληνικού τοπίου στη μία όψη της και στην άλλη της φράσης: «ο Θεός σ΄ αγαπάει». Το περιεχόμενο της: η Καινή Διαθήκη στη δημοτική γλώσσα, ένα C.D. και κάποια έντυπα που παρουσίαζαν «χριστιανικές» διδασκαλίες, με τη σημείωση ότι δεν έχουν καμία σχέση με αυτές των χιλιαστών.

Ποιος όμως ήταν ο αποστολέας;

Κάποια από τις προτεσταντικές παραφυάδες που υπάρχουν και δρουν και στη χώρα μας.

Πώς βρέθηκαν στην Ορθόδοξη Ελλάδα;

Εμφανίστηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα, λίγο πριν από την επανάσταση του 1821. Προσποιήθηκαν ότι θέλουν να «περιποιηθούν» τις πληγές της σκλαβωμένης ελληνικής ψυχής με τις προσφορές και τα κηρύγματά τους. Στην πραγματικότητα, όπως απέδειξε η συνέχεια, ήθελαν να κατακτήσουν τον τόπο μας. Η αμάθεια, η φτώχεια αλλά και η απλότητα των Ελλήνων έμοιαζαν σύμμαχοί τους. Η ορθόδοξη ελληνική Παράδοσή μας όμως έγινε ισχυρή αντίδραση στην ύπουλη προπαγάνδα τους και την περιόρισε σημαντικά. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν και να δρουν στην πατρίδα μας.

Ποιες οι θέσεις τους;

Πρώτη και βασική πηγή της πίστης θεωρούν μόνο την Αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο, γι΄ αυτό και ονομάζονται Ευαγγελικοί.

Στην Ορθοδοξία συνυπάρχουν δύο ζωντανές πηγές της πίστης μας με την ίδια αξία και σημασία: Τα ιερά κείμενα που γράφτηκαν με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος – η Αγία Γραφή  η πρώτη πηγή. Και η Ιερά Παράδοση, ό,τι δηλαδή γράφτηκε χωρίς μελάνι και χαρτί αρχικά στις συνειδήσεις των πιστών και στη συνέχεια διασώθηκε σε γραπτά μνημεία ή δεύτερη πηγή.

Η Ιερά Παράδοση είναι η διδασκαλία του Χριστού που δεν θησαυρίστηκε στα Ιερά Ευαγγέλια, η διατύπωση των αληθειών της πίστεως από τις Οικουμενικές Συνόδους, η ερμηνεία τους στα έργα των Αγίων Πατέρων και κυρίως ο τρόπος με τον οποίον ο απλός λαός του Θεού βίωσε και εφάρμοσε μέσα στους αιώνες την πίστη του.

Χωρίς την Αγία Γραφή δε θα είχε διατηρηθεί η χριστιανική διδασκαλία καθαρή κι ανόθευτη. Αλλά και χωρίς την ακριβή Παράδοση θα ήταν αδύνατο να συλλάβουμε το βαθύ νόημα των Γραφών, ούτε καν θα είχαμε τις Αγίες Γραφές[1]. «Το γραπτόν Ευαγγέλιον συμπληρώνεται με το άγραφον Ευαγγέλιον της Εκκλησίας και υπ΄ αυτού ερμηνεύεται δια της ενεργείας της χάριτος του Αγίου Πνεύματος»[2].

Οι Ευαγγελικοί αγνόησαν τη μεγάλη αυτή αλήθεια γι΄ αυτό αρνούνται τη θεοφώτιστη, πατερική ερμηνεία της Αγίας Γραφής και υποστηρίζουν ότι αυτή μπορεί να γίνεται προσωπικά και διαφορετικά από τον καθένα. Διασπάστηκαν έτσι σε εκατοντάδες ομάδες-σχολές ερμηνείας της Αγίας Γραφής, που αυτοαποκαλούνται εκκλησίες, και δημιούργησαν ένα πλήθος κακοδοξίες.

 

Έτσι οι Προτεστάντες:

-Αρνούνται τα πέντε από τα επτά Ιερά Μυστήρια. Δέχονται μόνο δύο κι αυτά σαν συμβολικές πράξεις που βέβαια δε μεταδίδουν Θεία Χάρη. Θεωρούν το Βάπτισμα σαν τελετή που συμβολίζει την αναγέννηση του ανθρώπου και τη Θεία Ευχαριστία σαν μια ανάμνηση του Χριστού.

-Συνέπεια αυτής της πλάνης τους είναι και το ότι δεν έχουν Ιερωσύνη και άρα Ιερείς. Μόνο ποιμένες (πάστορες)-κήρυκες του θείου λόγου έχουν.

-Αρνούνται επίσης την τιμητική προσκύνηση των αγίων εικόνων, των

-Αγίων και των ιερών λειψάνων τους, όπως και τις πρεσβείες τους. «Δε μας χρειάζονται άγιοι, αρκεί ο Χριστός», γράφουν σε κάποιο έντυπό τους. Δεν αμφισβητούμε κι εμείς οι Ορθόδοξοι πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός μεσίτης και λυτρωτής μας. Νιώθουμε όμως μικροί κι αδύναμοι κι αμαρτωλοί και χρειαζόμαστε τη συμπαράσταση των μεγαλύτερων αδελφών μας, που ευαρέστησαν στο Θεό και αγίασαν. Ζητούμε λοιπόν την προσευχή τους για εμάς, τις πρεσβείες τους και προσκυνούμε τιμητικά τα άγια λείψανά τους για να πάρουμε θεία Χάρη. 

-Ακόμη οι Προτεστάντες υποτιμούν την Παναγία μας, αφού δεν την ονομάζουν Θεοτόκο. Δεν την επικαλούνται, ξεχνώντας ότι ο ίδιος ο Κύριος φανέρωσε τη δύναμη και την αξία της πρεσβείας της κάνοντας το πρώτο Του θαύμα μετά τη δική της παράκληση. 

-Διδάσκουν δε πως για τη σωτηρία του ανθρώπου αρκεί η πίστη στη λυτρωτική θυσία του Χριστού. Κι αυτή η διδασκαλία τους προέκυψε από την αντίδρασή τους στη φοβερή εκείνη διδασκαλία του παπισμού περί αξιομισθίας των Αγίων. Σύμφωνα μ΄ αυτήν ο Πάπας μπορούσε να διαχειρίζεται το πλεόνασμα των καλών έργων των Αγίων και να το «πουλά» στους συγγενείς των νεκρών, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη σωτηρία τους. Το «συμβόλαιο» της αγοραπωλησίας κατά το Μεσαίωνα ήταν τα γνωστά συγχωροχάρτια.

«Μόνο πίστη» διακηρύττουν οι Προτεστάντες ξεχνώντας την προειδοποίησή του Κυρίου: «Στη Βασιλεία μου δε θα εισέλθει όποιος μου λέει μ΄ επιμονή «Κύριε, Κύριε» αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του Ουράνιου Πατρός μου» (Ματθ. ζ΄ 21-23).

Αυτές είναι κάποιες από τις βασικές διδασκαλίες των Ευαγγελικών[3]. Αρκετά διαφοροποιημένες παρουσιάζονται οι θέσεις άλλων προτεσταντικών παραφυάδων. Θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια να γνωρίσουμε μερικές από αυτές και να προβληματιστούμε σχετικά με την αντιμετώπιση των αιρετικών.

Σκοπός μας, να συνειδητοποιήσουμε αυτό, που κάποιοι από τους ίδιους σε στιγμές ειλικρίνειας ομολογούν: «Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι σήμερα οι μοναδικοί Χριστιανοί του κόσμου που πιστεύουν ό,τι και οι χριστιανοί των κατακομβών, οι μοναδικοί και αληθινά πιστοί».

Η τιμή και η ευθύνη μας μεγάλη.

[1]. Ν. Βασιλειάδη, Σώμα Χριστού, σελ.123-124

[2]. Οσ. Ι. Πόποβιτς.

[3]. Γ. Ψαλτάκη, Απειλή για την Ορθοδοξία μας, εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Αθήναι 2007.

(Πηγή: Προς τη Νίκη, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2013.)

http://www.imglyfadas.gr/portal/gr/details.asp?cdPro=%7B6C5577BD-40BE-452B-8F56-A694F1811218%7D